Σεβασμιώτατε πως βιώνετε στην καθημερινότητά σας τις δυσάρεστες συνέπειες από την πανδημία του κορονοϊού; Πως νιώθετε όταν λειτουργείτε σε άδειους ναούς;
Ομολογώ, δύσκολα. Στην αρχή είχα έναν ενθουσιασμό για το πρωτόγνωρο γεγονός.
Κλείστηκα μέσα, νοικοκύρεψα τη βιβλιοθήκη μου, διάβασα βιβλία, είδα ταινίες,
προγραμμάτισα δράσεις. Όμως, κουράστηκα πια! Βέβαια, η προσευχή είναι μεγάλη
παρηγοριά, κάνει «καλή παρέα». Όμως, μου έλλειψαν οι άνθρωποί μου, ο κόσμος μου. Η
εικόνα των άδειων Ναών ήταν τραυματική εμπειρία για μας. Μια ζωή να προσκαλείς τους
ανθρώπους και τώρα να τους «διώχνεις» και να λειτουργείς σε άδεια καθίσματα! Μας
πόνεσε πολύ. Δεν έχουμε υπόσταση οι κληρικοί χωρίς το λαό μας. Όμως, αφού το επέτρεψε
ο Θεός, έτσι έπρεπε να γίνει.
Τι μηνύματα λαμβάνετε από τους πιστούς, αναφορικά με τις δυσκολίες που βιώνουν; Κατανόησαν ότι οι Εκκλησίες έπρεπε να κλείσουν για να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός; Τι σας λένε;
Όσοι εκκλησιάζονται και έχουν ζωντανή σχέση με τις Ενορίες τους, πείσθηκαν αμέσως
επειδή μας εμπιστεύθηκαν. Στερηθήκαμε τη λειτουργική μας ζωή για χάρη αδύναμων
συνανθρώπων μας. Όμως, οι οικογένειες δοκιμάστηκαν, καθώς και οι μοναχικοί άνθρωποι.
Τί τα θέλετε! ο ισολογισμός της ζωής πονάει. Και οι πιστοί δοκιμαστήκαμε. Για τις σχέσεις
μας με την Εκκλησία, με το Χριστό και με τους συνανθρώπους μας. Η Θεολογία και η
Ποιμαντική μας θα χρειαστούν αυτοκριτική, μετά την πανδημία. Το ίδιο η Κοινωνία και η
Πολιτεία μας. Ο λαός μας ήδη εκφράζει φόβο και αγωνία για την «μετά» εποχή.
Περισσότερο από την εποχή των Μνημονίων.
Αναμφισβήτητα πρόκειται για μία πρωτόγνωρη κατάσταση για την Εκκλησία. Υπάρχει κάποια ανάλογη στιγμή –με κλείσιμο Εκκλησιών- στη νεότερη ελληνική ιστορία;
Ανάλογες περιπτώσεις υπήρξαν και η Εκκλησία «δεν κόλλησε» όπως συνέβη τώρα. Εξάλλου
ο ρόλος μας είναι να ανοίγουμε δρόμους όχι να χαράζουμε μονοπάτια. Τα τωρινά αδιέξοδα
και ελλείμματα είναι ανάγκη να μας προβληματίσουν. Να διορθώσουμε την όση
πνευματική μυωπία και την αδιακρισία που εμφανίσαμε.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες μας για το Άγιο Πάσχα καθώς και για τις δύσκολες ημέρες που διανύουμε, αλλά και γι’ αυτές που θα ακολουθήσουν;
Το φετινό Πάσχα ήταν το καλύτερο δώρο του Θεού στους πιστούς. Επειδή «σταύρωσε» την
αυτάρεσκη ψευδαίσθηση και την θρησκευτική μας αυτάρκεια. Για όσους το ζήσαμε με
υπακοή στην Εκκλησία θα είναι το καλύτερο Πάσχα της ζωής μας. Επειδή, διαπιστώσαμε
την πραγματική μας «απόσταση» από το Χριστό. Επειδή «Τον πεινάσαμε και Τον
διψάσαμε». Δόξα τω Θεώ που μας το χάρισε. Μας αγαπάει ακόμα… άρα, έχουμε ελπίδα
ανάστασης!
