Τον αποτροπιασμό, την οργή και τη θλίψη για την απόφαση του Τούρκου Προέδρου να μετατραπεί η Αγία Σοφία σε τζαμί, κατέθεσε η Βουλευτής Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ, Νατάσα Γκαρά, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το Σχέδιο Νόμου της Κυβέρνησης της ΝΔ με τίτλο «Κέντρο Πολιτισμού και Δημιουργίας ΑΚΡΟΠΟΛ και λοιπές διατάξεις».
Η κα Γκαρά αφού επισήμανε πως η εξωτερική πολιτική απαιτεί την πρόβλεψη των κινήσεων του άλλου, υπενθύμισε σειρά γεγονότων τον τελευταίο χρόνο που βρίσκεται η ΝΔ στην Κυβέρνηση (παράνομο τουρκολυβικό σύμφωνο, το Ορούτς Ρέις που «το πήρε ο άνεμος», κατά τον κ. Πέτσα, και έφτασε σχεδόν μέχρι την Κρήτη, τα «λίγα δεκάδες μέτρα» του κ. Δένδια, τον αποκλεισμό της Ελλάδας από διεθνείς συζητήσεις, πρόσφατες άστοχες δηλώσεις Υφυπουργού Εξωτερικών κλπ) που με αποκορύφωμα τις δραματικές τελευταίες εξελίξεις στην Αγία Σοφία, αποδεικνύουν την προβληματική στάση της σημερινής Κυβέρνησης στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Παράλληλα, η Βουλευτής από τον Έβρο αναρωτήθηκε αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην προ ολίγων ημερών συνάντηση που είχε με τον Τούρκο Πρόεδρο, έθεσε επί τάπητος και με την απαιτούμενη πυγμή το ζήτημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Ταυτόχρονα η κα Γκαρά υπενθύμισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση ενός εθνικού μετώπου, που θα ασκήσει μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική συμμαχιών, όπως και την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.
Σε ότι αφορά το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού η Βουλευτής Έβρου τόνισε πως αποτελεί συνέχεια των καταστροφικών επιλογών της Κυβέρνησης στον τομέα του Πολιτισμού κατά τη διάρκεια της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης των τελευταίων μηνών.
Υπενθύμισε πως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο της κρίσης άφησε στο έλεος της πείνας τους καλλιτέχνες με πενιχρά μέτρα στήριξης και σήμερα επιλέγει να φέρει ένα νομοσχέδιο που εμπορευματοποιεί την τέχνη και αναφέρεται στην «επιμόρφωση» των καλλιτεχνών για ζητήματα «management» και αγοράς, με μαθήματα τηλεκατάρτισης τύπου «Σκόιλ Ελικικού», σαν και αυτά που ήθελε να κάνει στους νέους επιστήμονες ο κ. Βρούτσης.
Επίσης, η κα Γκαρά ρώτησε την κα Υπουργό Πολιτισμού πως σχεδιάζει να ενισχύσει τους χιλιάδες μουσικούς, καλλιτέχνες και τεχνικούς, τώρα που η Κυβέρνηση απαγόρευσε τη διεξαγωγή των πανηγυριών. Παράλληλα, έθεσε στην κα Υπουργό και το θέμα της ενίσχυσης που απαιτείται να δοθεί και σε όλους τους Πολιτιστικούς Συλλόγους που διοργανώνουν αυτά τα πανηγύρια και πολλές φορές έχουν ως μοναδικό οικονομικό μέτρο ενίσχυσης τα έσοδα από αυτά.
Κλείνοντας, η κα Γκαρά δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο ιδιαίτερα επικίνδυνο Άρθρο 20 του νομοσχεδίου με το οποίο επιτρέπεται σε οποιαδήποτε εταιρεία η χρήση της απεικόνισης ενός μνημείου για εμπορικούς λόγους, και μάλιστα χωρίς το ελληνικό κράτος να εισπράττει κάποιο τέλος.
Με αυτόν τον τρόπο η Κυβέρνηση παραχωρεί την υπεραξία και τα δικαιώματα των μνημείων της χώρας μας και μάλιστα το κάνει αυτό τη στιγμή που πλήττεται η αξία του μνημείου της Αγίας Σοφίας ως σύμβολο όλης της οικουμένης. Οποιαδήποτε εταιρεία θα μπορεί να βγάζει μία φωτογραφία, για παράδειγμα, τον Παρθενώνα, και στη συνέχεια να την τοποθετεί σε μια συσκευασία ή σε ένα προϊόν.
«Εμπορεύεστε τη δόξα των προγόνων μας, την αυταξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς», ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Γκαρά.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της κ. Γκαρά έχει ως εξής:
Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε
Με αφορμή το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν μπορώ παρά να αρχίσω την ομιλία μου εκφράζοντας από αυτό το βήμα τον αποτροπιασμό, αλλά και τη βαθιά μου θλίψη και οργή για την αποτρόπαιη, παρανοϊκή απόφαση του Tούρκου Προέδρου να μετατρέψει τον Ιερό Ναό της Αγία Σοφίας σε τζαμί.
Κι αναρωτιέμαι, με ποιο δικαίωμα προσβάλλει κάποιος ένα μοναδικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς; Σύμβολο πολιτισμού και χριστιανισμού της οικουμένης.
Με ποιο δικαίωμα προσβάλλεται ο χαρακτήρας και η ιστορικότητα της Αγίας Σοφίας;
Με ποιο θράσος μπορεί να κρύψει κανείς τις μοναδικές αυτές τοιχογραφίες, που αφηγούνται τη τέχνη, την ιστορία, αλλά και τη βιαιότητα που ασκήθηκε στους λαούς, αλλά και στο ίδιο το Μνημείο στο πέρασμα των αιώνων;
Με ποιο θράσος να πνίξει κανείς, να εγκλωβίσει το δέος που προκαλεί στην οικουμένη η Αγία Σοφία;
Κι αναρωτιέμαι, επίσης, ποιά η στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης; Όχι μόνο σε αυτή την αποτρόπαια απόφαση, αλλά και στο σύνολο της αυξανόμενης τουρκικής προκλητικότητας.
Είναι δυνατόν η απάντηση της ελληνικής πολιτείας σε όλα τα παραπάνω να είναι η μυστική διπλωματία και κρυφές συναντήσεις με την Τουρκία και τη Γερμανία, τις οποίες η Βουλή και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης πληροφορούνται από δηλώσεις πολιτικών προσώπων ξένων χωρών;
Και το Υπουργείου Πολιτισμού σε ποιες ενέργειες προχώρησε άραγε; Ποια η στρατηγική που ακολουθείται;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η πολιτική, και ειδικά η εξωτερική πολιτική, απαιτεί την πρόβλεψη. Είναι ισχυρό στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής η πρόβλεψη. Την πρόβλεψη των κινήσεων του άλλου, προκειμένου να δημιουργήσεις το πεδίο, ώστε να αποτρέψεις επιθετικές κινήσεις.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ αδυνατεί να αναλύσει, να διαβάσει την τουρκική εξωτερική πολιτική. Με αποτέλεσμα να τρέχει πίσω από τα γεγονότα, τηρώντας μία υποχωρητική και αλλοπρόσαλλη στάση πολλές φορές.
Αρχικά, αντιμετώπιζε τον Ερντογάν ως απομονωμένο. Τα γεγονότα δεν το αποδεικνύουν.
Το παράνομο τουρκολυβικό σύμφωνο, η εργαλειοποίηση και η κατεύθυνση προσφύγων στα σύνορα, τα “λίγα δεκάδες μέτρα” του κ. Δένδια, το Ουρούτς Ρέις που το πήρε ο άνεμος και έφτασε μέχρι την Κρήτη, ο αποκλεισμός μας από τις διεθνείς συζητήσεις, και άλλα πολλά γεγονότα, αποδεικνύουν μία προβληματική στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική.
Να θυμηθούμε ότι μέλη της Κυβέρνησης, όπως ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, έκαναν δηλώσεις μία μόλις ημέρα πριν ο Τούρκος Πρόεδρος ανακοινώσει την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί, και έλεγαν πως «δεν θα τολμήσει να το κάνει». Τόσο καλά είχαν «διαβάσει» τον Ερντογάν.
Επίσης, στη συνομιλία του κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν 10 μέρες πριν, αφού είχε ανακοινωθεί η πρόθεση μετατροπής σε τζαμί από την τουρκική πλευρά, τέθηκε άραγε από τον πρωθυπουργό το θέμα της Αγίας Σοφίας με πυγμή; Ενημέρωση σε εμάς δεν υπάρχει, αλλά η εξέλιξη προκαλεί ερωτηματικά.
Γι’ αυτό κι εμείς επιμένουμε στη σύσταση ενός εθνικού μετώπου, που θα ασκήσει μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική συμμαχιών, όπως και την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Αν δεν είναι τώρα η ώρα πότε είναι;
Τώρα, σε ότι αφορά το παρόν νομοσχέδιο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Δυστυχώς, για το σύνολο των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πολιτισμού, είναι μία πιστή συνέχεια των καταστροφικών επιλογών της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. Δε μας ξαφνιάζει.
Δε φτάνει που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο της κρίσης, αφού επέβαλε καθολικές απαγορεύσεις, άφησε στο έλεος της πείνας τους καλλιτέχνες, με πενιχρά μέτρα στήριξης. Τα ελάχιστα δε χρήματα που τελικά δόθηκαν μοιράστηκαν με αδιαφάνεια, και με τη δημιουργία ενός κλίματος διχόνοιας μεταξύ των καλλιτεχνών.
Σήμερα η Υπουργός φέρνει ένα νομοσχέδιο για το Ακροπόλ που μιλά για επιμόρφωση των καλλιτεχνών, για ζητήματα της αγοράς, για εργαστήρια marketing, για το πώς θα χειρίζονται προγράμματα ΕΣΠΑ και τηλεκαταρτίσεις.
Μετατρέπει την καλλιτεχνική δημιουργία σε προϊόν, σε εμπορεύσιμο προϊόν και δεν προάγει την τέχνη, αλλά κυρίως το management, είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.
Το ερώτημα που τίθεται, βέβαια, είναι ποια σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με την τέχνη και τον πολιτισμό. Η απάντηση είναι απλή: όση σχέση είχαν και τα μαθήματα τηλεκατάρτισης τύπου Σκόιλ Ελικίκου του κ. Βρούτση με την ενίσχυση των νέων επιστημόνων για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης. Το μόνο που εξυπηρετείται, τελικά, είναι η εμπορευματοποίηση της τέχνης.
Παράλληλα, είναι άλλο ένα νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας βολέματος ημετέρων. Πάγια τακτική της Κυβέρνησης από τότε που ανέλαβε εδώ και ένα χρόνο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, έχει μία εντελώς διαφορετική πρόταση για τη λειτουργία του Ακροπόλ, ως κέντρο ενίσχυσης των τεχνών και του πολιτισμού. Ένας δημόσιος θεσμός, ένας καλλιτεχνικός κόμβος που θα αγκαλιάζει τις τέχνες και τους καλλιτέχνες και θα ενισχύει την αυτόνομη καλλιτεχνική σκηνή, την σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.
Βεβαίως, δεν μπορώ να μην σχολιάσω το άρθρο 20 στο Β΄ μέρος του νομοσχεδίου. Που προφανώς είναι και ο κύριος λόγος που έρχεται όλο αυτό το νομοσχέδιο. Αυτός είναι ο στόχος. Με το άρθρο αυτό επιτρέπεται η χρήση της απεικόνισης ενός μνημείου για εμπορικούς λόγους.
Μπορεί για παράδειγμα οποιαδήποτε εταιρεία να βγάζει μία φωτογραφία του Παρθενώνα ή οποιοδήποτε άλλου ιστορικού μας μνημείου και στη συνέχεια να την τοποθετεί σε μια συσκευασία ή σε ένα προϊόν και να την εμπορεύεται.
Παραχωρείτε, δηλαδή, τα δικαιώματα και την υπεραξία των μνημείων της χώρας μας και μάλιστα χωρίς όρους, χωρίς αδειοδότηση.
Εμπορεύεστε δηλαδή τη δόξα των προγόνων μας, την αυταξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η ειρωνεία δε είναι ότι η διάταξη αυτή έρχεται τις μέρες που πλήττεται η αξία του Μνημείου της Αγίας Σοφίας στο συμβολικό της επίπεδο.
Κλείνοντας, κυρία Υπουργέ, θα ήθελα να απευθύνω δύο επίκαιρα ερωτήματα που απασχολούν χιλιάδες συμπολίτες μας. Η Κυβέρνηση πήρε την απόφαση να απαγορεύσει τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και πανηγυριών για υγειονομικούς λόγους, και σωστά.
Ποια μέτρα στήριξης θα λάβετε για τους χιλιάδες μουσικούς, καλλιτέχνες και τεχνικούς που απασχολούνται σε αυτά; Γνωρίζετε ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι προσπορίζονται από αυτή τη δουλειά και δεν έχουν κανένα άλλο εισόδημα. Έχετε προνοήσει γι αυτούς τους επαγγελματίες ή είναι κι αυτοί αόρατοι για την Κυβέρνηση, όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι;
Επιπλέον, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας ενημερώσετε σχετικά με το τι σχεδιάζετε να κάνετε και πώς σκέφτεστε να συνδράμετε και να ενισχύσετε τους χιλιάδες Πολιτιστικούς Συλλόγους, οι οποίοι είναι οι διοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων.
Σύλλογοι με σπουδαίο έργο και συμβολή στο πολιτισμό και την παράδοση, που δίνουν ζωή κυρίως στην Περιφέρειά μας. Σύλλογοι που καλύπτουν τα έξοδά τους για τη λειτουργία και την έρευνά τους από τα έσοδα αυτών των εκδηλώσεων και των πανηγυριών.
Δυστυχώς, κα Υπουργέ, δεν σας απασχολούν αυτά τα ζητήματα, επίκαιρα ζητήματα, ζητήματα βιωσιμότητας των καλλιτεχνών.
Δεν έχετε πάρει καμία πρωτοβουλία, παρά βάζετε σε προτεραιότητα ένα νομοσχέδιο, το οποίο κρύβει ουσιαστικά την εμπορευματοποίηση των ιστορικών μας μνημείων, της τέχνης και του πολιτισμού
