Ιδιαίτερα για τα παιδιά στις πρώτες τάξεις όλων των βαθμίδων, ευχόμαστε να έχουν μια υπέροχη και ευχάριστη διαδρομή. Οι πρώτες μέρες του σχολείου ήταν πραγματικά μέρες χαράς για τους μαθητές που βρέθηκαν ξανά όλοι μαζί στις αυλές, για τους εκπαιδευτικούς που συνάντησαν ξανά τα «παιδιά» τους, αλλά και για εμάς τους γονείς που με περηφάνια αντικρίζαμε τα χαμόγελα των παιδιών μας.
Κι ενώ αυτές τις μέρες τα μόνα συναισθήματα που θα έπρεπε να μας κατακλύζουν ήταν η χαρά, το χτυποκάρδι και η αγωνία για το πρώτο κουδούνι της χρονιάς, όλοι εμείς, γονείς και μαθητές παρακολουθούμε αυτήν την ασύλληπτη καταστροφή που συντελέστηκε στην περιοχή μας, κυρίως σε Έβρο και Ροδόπη, και συντελείται στους συνανθρώπους μας στην Θεσσαλία. Οι εικόνες των απανθρακωμένων παιδιών, του κατακαμένου δημοτικού σχολείου της Παλαγίας, των καμένων χωριών και οικισμών, δασικών εκτάσεων, καλλιεργειών, περιουσιών θα μείνουν χαραγμένες μέσα μας για πάντα. Τελικά πόσο κοστίζουν οι ανθρώπινες ζωές, τα δάση μας, τα σπίτια, τα σχολειά μας….
Και πριν σταθούμε στα πόδια μας, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία έσπειραν τον όλεθρο, δεν χωράει ανθρώπου νους τις εικόνες καταστροφής, απόγνωσης, τρόμου που αντικρύζουμε. Όμως ακόμα πιο τρομαχτική από την καταστροφή που παρακολουθούμε, είναι η κρατική ανυπαρξία και αδιαφορία, η παντελής έλλειψη μέτρων πρόληψης και ασφάλειας παντού. Ο φόβος, η ανασφάλεια και η οργή για την εγκατάλειψη, για τις ευθύνες που γίνονται μπαλάκι από τον έναν αρμόδιο στον άλλο, για την ανοργανωσιά και την αργοπορία, κολυμπούν ανάκατατα μέσα στις καρδιές του κάθε γονιού. Η Ομοσπονδία μας δείχνει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας και ενώνει τη φωνή της με όλους τους φορείς, τα σωματεία, τους συλλόγους για ασφαλείς όρους διαβίωσης, όπως αρμόζει σε κάθε άνθρωπο εν έτη 2023, για ασφαλή δημόσια κτίρια, υποδομές, σχολεία.
Σ’ αυτές τις συνθήκες ένα είναι σίγουρο ότι ισχύει:
Ως γονείς πρέπει να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας στηρίζοντάς τα με όποιον τρόπο μπορούμε. Και θα το κάνουμε…διεκδικώντας το καλύτερο για αυτά! Γιατί για άλλη μια χρονιά είδαμε τα σχολεία να ανοίγουν με όρους που δεν ταιριάζουν στις ανάγκες των παιδιών μας και τις δικές μας:
-Υπόγειες αίθουσες (όπως το Ειδικό Σχολείο Κομοτηνής), καθόλου αίθουσες (τα παιδιά του Ειδικού Γυμνασίου-Λυκείου Κομοτηνής δεν χωράνε, στην Καβάλα υπάρχει ανάγκη για δεύτερο Ειδικό Δημοτικό-Νηπιαγωγείο λόγω του όγκου των παιδιών), ακατάλληλα κτήρια (τα μισά και πάνω νηπιαγωγεία της Αλεξανδρούπολης, τα Ειδικά Σχολεία της Δράμας, το 1ο Ειδικό ΔΣ Ξάνθης, 9ο-18ο ΔΣ και 4ο ΓΕΛ Ξάνθης, τα σχολεία του Δροσερού κ.ά.), «προσωρινές» αίθουσες κοντέινερ (η δίχρονη προσχολική αγωγή σε Ξάνθη και Κομοτηνή συνεχίζει στα κοντέινερ χωρίς καμία πρόβλεψη για ανέγερση σχολικών κτηρίων, Μουσικό Αλεξανδρούπολης κ.ά.), σχολεία που στάζουν στις βροχές (π.χ. 11ο ΔΣ Κομοτηνής, 1ο ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης), σοβάδες που πέφτουν (π.χ. 7ο ΔΣ Κομοτηνής), λέβητες δίπλα σε αίθουσες διδασκαλίας (Ξάνθη), αυλές που πλημμυρίζουν (π.χ. 2ο ΔΣ Αλεξανδρούπολης), χρονίως κακοσυντηρημένες αίθουσες (π.χ. 5ο Νηπιαγωγείο Ξάνθης με κατεστραμμένο δάπεδο) κ.α.
-Ελλείψεις εκπαιδευτικών (χ.π. Ξάνθη και Ροδόπη πάνω από 40 κενά μόνο στην Πρωτοβάθμια), ειδικά οι παράλληλες στηρίξεις είναι ελάχιστες σε όλη την Αν. Μακ.-Θράκη, πολύ κάτω από τις (απ-)αιτήσεις, ελλείψεις τμημάτων ένταξης στα Λύκεια (πχ μόνο δύο τμήματα σε όλα τα λύκεια του Νομού Καβάλας), ελλείψεις σε σχολικούς νοσηλευτές, για άλλη μια χρονιά γονείς θα ξεροσταλιάζουν έξω από το σχολείο των παιδιών τους με το φάρμακο στο χέρι (Αλεξανδρούπολη), ελλείψεις σε κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους σε κάθε σχολείο, ειδικά με την ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης που προέκυψε έπειτα από την τραυματική εμπειρία της πυρκαγιάς, συγχωνεύσεις τμημάτων και τμήματα με 28 και 29 μαθητές (1ο , 3ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης κ.ά).
-προβλήματα στις μεταφορές των μαθητών (στο Δήμο Αβδήρων ήδη διαμαρτύρονται οι γονείς για τη μείωση των λεωφορείων, στην Δράμα η Περιφέρεια δεν έχει υπογράψει ακόμα σύμβαση, οι μεταφορές των παιδιών γίνονται με άλλους τρόπους και το σύνολο των 50 και πάνω προσφυγόπουλων δεν πηγαίνουν καθόλου σχολείο)
Και ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί …από τα πανάκριβα σχολικά είδη, δίδακτρα, εγγραφές, άθληση … μέχρι τα πεινασμένα παιδιά σε σχολεία της περιοχής μας, που δεν έχουν χρήματα ούτε για κουλούρι από το κυλικείο…
Για όλα αυτά, οι Ενώσεις και οι Σύλλογοι Γονέων μαζί με τους συλλόγους εκπαιδευτικών, τα 15μελή συμβούλια, συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά και διεκδικούμε, με την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, της Περιφέρειας, των Δήμων:
την κάλυψη όλων των κενών σε εκπαιδευτικούς και βοηθητικό προσωπικό, καθαριότητα και φύλαξη, νοσηλευτές και ψυχολόγους, πιστοποιητικά καταλληλότητας για όλα τα σχολικά κτίρια-ουσιαστικός ενδελεχής έλεγχος σε όλα τα επίπεδα (στατική επάρκεια – προσεισμικός έλεγχος – έξοδοι διαφυγής – πυρασφάλεια – ασφαλής ηλεκτρολογική εγκατάσταση – επάρκεια σε προαύλια και χώρους συγκέντρωσης), κατασκευή νέων σχολικών κτιρίων, αύξηση της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών από το κράτος, εξασφάλιση δωρεάν μεταφοράς των μαθητών από και προς τα σχολεία τους, διεύρυνση του προγράμματος των σχολικών γευμάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και άμεση απόδοσή του στα σχολεία, δωρεάν προγράμματα αθλητικής και πολιτιστικής δράσης στα σχολεία τις απογευματινές ώρες.
Με λίγα λόγια, απαιτούμε το αυτονόητο δικαίωμα για τα παιδιά μας: Το δικαίωμα για σύγχρονη, ολόπλευρη, ισότιμη, ενιαία δημόσια και αποκλειστικά δωρεάν μόρφωση σε σύγχρονα, ασφαλή και ευχάριστα κτίρια.
Σεπτέμβρης 2023
