Αρχομένου του μηνός Ιουλίου ε.έ., επί τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων, ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός
- το εσπέρας της παραμονής προέστη το Πανηγυρικού Εσπερινού στόν Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίων Αναργύρων του μικρού και παραμεθόριου οικισμού του Κριού, του τέως Δήμου Τριγώνου, και
- το πρωί της επομένης, 1ης Ιουλίου ε.έ. ιερούργησε στον ωσαύτως πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων του Νοσοκομείου Διδυμοτείχου.
Ο Σεβασμιώτατος σχολιάζοντας στο κήρυγμα του την ιαματική δύναμη των τιμωμένων Αγίων Αναργύρων, μεταξύ άλλων τόνισε· «Έχει δυστυχώς επικρατήσει η αντίληψη ότι η Εκκλησία είναι ένα σύνολο «καθαρών» ανθρώπων, που διακρίνονται από την στωϊκή απάθεια ή από ένα «μυστικιστικό» τρόπο ζωής ή ακόμη από μία μονοφυσιτική αντιμετώπιση των θεμάτων του ανθρώπου. Όμως η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο, είναι ένα Νοσοκομείο πνευματικό, που αφουγκράζεται τον πόνο του ταλαιπωρημένου και αρρώστου ανθρώπου και τον ζωοποιεί. Στη συνέχεια προσπαθεί με την ασκητική και μυστηριακή ζωή να τον μεταμορφώσει, δηλαδή να τον καθαρίσει, να τον φωτίσει και να τον θεώσει. Είναι Νοσοκομείο που χρησιμοποιεί φάρμακα πνευματικά για να τον θεραπεύσει, όπως η Θεία Ευχαριστία, το Ευχέλαιο και οι λοιπές αγιαστικές πράξεις Της. Υπάρχουν και άλλα φάρμακα που είναι συγχρόνως και οι αρετές «των διακόνων του Θεού» όπως παραδειγματιζόμεθα από τους τιμώμενους αγίους Αναργύρους, και τα οποία πνευματικά φάρμακα απαριθμεί ένας διακριτικός ιατρός του πνεύματος, ο Απόστολος Παύλος. Τρία από αυτά θα θέλαμε να σχολιάσουμε. Την ταπείνωση, την υπομονή και την αγάπη…». Και συνέχισε· «Πρόσφατα η ανθρωπότητα δοκιμάσθηκε έντονα από την πανδημία του κορωνοϊού. Σε αυτή την οριακή περίπτωση η επιστήμη προσέφερε τα εμβόλια και τα άλλα φάρμακα, ο ιατρικός κόσμος τις γνώσεις του και την ανθρωπιά του και η Εκκλησία τα σωτήρια πνευματικά φάρμακα Της, πρωτίστως την προσευχή των αγίων Της, τις αγιαστικές Της πράξεις και την διδασκαλία Της για ταπείνωση, υπομονή και ιδιαιτέρως για αγάπη προς τον συνάνθρωπο».
