Συνεχίζοντας τις επαφές μας με τους ομογενείς της Γερμανίας μας περίμενε μια πολύ όμορφη έκπληξη, αφού βρέθηκε στο δρόμο μας ένας Εβρίτης από το βόρειο Έβρο.
Ο Αθανάσιος Καλουτσκίδης γεννημένος στη Βύσσα, μετανάστης για δεύτερη φορά στη Γερμανία, κατοικεί σήμερα στην Στουτγάρδη, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας «την ιστορία της ζωής του» και να μας μιλήσει για τους δεσμούς του με τη Βύσσα, που πέρυσι το καλοκαίρι στα «Βύσσεια 2019» τον τίμησε με αναμνηστική πλακέτα για όλα όσα έχει προσφέρει στο χωριό ως ένας «μικρός» ευεργέτης.
«Όταν ζούσε κι η γιαγιά μου στο χωριό όλα ήταν καλύτερα. Όμως και πάλι κάθε καλοκαίρι που έρχομαι για διακοπές πλέον στην Ελλάδα επισκέπτομαι τη Βύσσα όπου υπάρχει το πατρικό σπίτι της μητέρας μου» μας λέει συγκινημένος. Και συμπληρώνει «έχω πολλές αναμνήσεις από παιδί, έχω φίλους και συγγενείς που θέλω να τους βλέπω. Όσο ήμουν στην Ελλάδα, αν και ζούσα στη Θεσσαλονίκη, ανέβαινα στο χωριό την περίοδο των εκδηλώσεων του «Άρδα»».
Στη Βύσσα υπάρχει ένα στρατιωτικό παρατηρητήριο που κτίστηκε τη δεκαετία του 1960, όπου στην κορυφή του υπάρχει ένας μεγάλο φωτεινός σταυρός. Αυτόν τον σταυρό τον κατασκεύασε και τον έκανε δωρεά ο κ. Καλουτσκίδης το 2004, όταν δήμαρχος ήταν ο Ευάγγελος Μαρασλής.
Το καλοκαίρι του 2019 στις πολιτιστικές εκδηλώσεις «Βύσσεια 2019», διοργανώθηκε μια εκδήλωση όπου απονεμήθηκαν αναμνηστικές πλακέτες, από το δήμαρχο Ορεστιάδας Βασίλη Μαυρίδη, στον κτίστη του παρατηρητηρίου αλλά και στον δωρητή του σταυρού. «Ήταν για μένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία και κάτι που δεν το περίμενα, μετά από τόσα χρόνια» τονίζει.
Ωστόσο «χρωστάει» ακόμα κάτι στο παρατηρητήριο, αφού μας είπε ότι ο σταυρός έχει χαλάσει από τους δυνατούς ανέμους και απαιτείται επισκευή του.
«Ο σταυρός είναι κατασκευασμένος από μέταλλο και πλεξιγκλάς. Ο δυνατός αέρας έσπασε το πλεξιγκλάς. Είχα πει ότι θα τον επισκεύαζα πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά ο γερανός που βρήκαμε δεν έφτανε στην κορυφή. Οπότε φέτος το καλοκαίρι του 2020, πριν κατεβώ στην Ελλάδα, θα συνεννοηθώ με κάποιους ανθρώπους εκεί, να κανονίσουν τα υλικά, το γερανό και τις ημέρες που θα διοργανωθούν και πάλι τα «Βύσσεια» θα είμαι εκεί για να τον επισκευάσω».
Ο κ. Καλουτσκίδης έχει κάνει κι άλλες δωρεές στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής κι ότι άλλο του ζητήθηκε και μπορούσε να προσφέρει.
Δείτε:
«Μια στα νιάτα και μία στα γεράματα μετανάστης λόγω της οικονομικής κρίσης»
«Γεννήθηκα στη Βύσσα και ήρθα στη Γερμανία για πρώτη φορά όταν ήμουν πέντε ετών και έμεινα με τους γονείς μου μέχρι το 1976. Τότε κατεβήκαμε Ελλάδα οικογενειακώς κι αγοράσαμε σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Εκεί μεγάλωσα, παντρεύτηκα και δημιούργησα τη δική μου επιχείρηση, ηλεκτρολογικά και φωτεινές επιγραφές μέχρι και το 2011, όπου αναγκάστηκα να την κλείσω γιατί δεν υπήρχαν πια δουλειές λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα».
Το 2012 όντας πλέον σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, λόγω ανεργίας, μαζί με τη σύζυγό του πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουν στη Γερμανία.
«Μια στα νιάτα και μία στα γεράματα μετανάστης λόγω της οικονομικής κρίσης» μας είπε χαρακτηριστικά.
Όταν ήταν παιδί στη Γερμανία με τους γονείς του είχε φοιτήσει στα γερμανικά σχολεία και γνωρίζει τη γλώσσα. «Το 1976 όταν έφυγα με την οικογένειά μου, νόμιζα ότι ήταν για πάντα και ομολογώ ότι είμασταν καλά. Αποφάσισα να ξαναέρθω στη Γερμανία γιατί δεν μπορούσαμε πια να επιβιώσουμε. Προκειμένου να φτάσω σε άλλες καταστάσεις, αφού πολλές φορές είχα σκεφτεί να τερματίσω και τη ζωή μου ειλικρινά, πήρα αυτή την απόφαση και άλλαξαν όλα» επισημαίνει.
Ερχόμενος στη Γερμανία βρήκε τα πράγματα ακριβώς όπως τα περίμενε, αλλά δεν είχε υπολογίσει μόνο σε ένα. Την ηλικία του. «Τον Ιούνιο θα γίνω 61 ετών. Όταν ήρθα το 2012 ήμουν ήδη 52. Δεν υπολόγισα στην ηλικία μου. Γράφω, διαβάζω γερμανικά, έχω επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης, πτυχίο ηλεκτρολόγου κι όμως δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά στην αρχή» μας είπε.
«Παλαιότερα οι περισσότεροι μετανάστες έβρισκαν πιο εύκολα δουλειά κυρίως σε εργοστάσια, ακόμα κι αν δεν γνώριζαν τη γλώσσα. Σήμερα όμως ακόμα κι αν είσαι ο καλύτερος στον τομέα της δουλειάς σου, αν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα, θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα» μας εξήγησε.
Αναφερόμενους σε νέους Έλληνες που ήρθαν κι εξακολουθούν να έρχονται στη Γερμανία λόγο της οικονομικής κρίσης, μας είπε πως αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα αν δεν έχουν κάποιον δικό τους άνθρωπο να τους βοηθήσει. Επίσης έχοντας στο μυαλό τους, ότι εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα, δεν «βάζουν νερό στο κρασί» τους και ψάχνουν την ιδανική δουλειά, που όμως ειδικά αν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα δύσκολα τη βρίσκεις.
«Εδώ μπορείς να είσαι σίγουρος, ότι ο μισθός σου θα πληρωθεί κανονικά την 1η του μηνός. Έχεις γιατρούς, έχεις ασφάλεια κι όλα δουλεύουν ρολόι. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Απλά πρέπει να μάθεις να συμμορφώνεσαι και να ακολουθείς τους κανόνες» συμπλήρωσε.
Η σύζυγος του κ. Καλουτσκίδη, Χρύσα, που δεν γνωρίζει τη γλώσσα, εργάζεται ως καθαρίστρια. Η επαφή της με τη Γερμανία, πριν ληφθεί η απόφαση της μετανάστευσης, ήταν όλο κι όλο τρία ταξίδια που είχε κάνει στο παρελθόν στη χώρα. «Τη Γερμανία την αντιπαθούσε. Τη σιχαινόταν θα μπορούσα να πω. Όταν όμως πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα, στάθηκε δίπλα μου και μου είπε «ή θα πάμε μαζί ή δεν θα πας». Μπορεί να δουλεύει πάρα πολλές ώρες, αλλά της αρέσει γιατί το πορτοφόλι της είναι γεμάτο. Τα πρώτα χρόνια που ήρθαμε για εκείνην ήταν πολύ δύσκολα».
Επίσης μας είπε πως τα δύο – τρία πρώτα χρόνια, τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεψαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα ούτε για διακοπές. Από κει και πέρα όμως τα καταφέρνουν να κάνουν διακοπές για πέντε ολόκληρες εβδομάδες.
Επίσης όλες τις υποχρεώσεις του στην Ελλάδα, στην εφορία κι όπου αλλού χρωστούσε τα έχει ξεπληρώσει όλα.
Σε ερώτησή μας, αν στο μυαλό του υπάρχει η σκέψη του επαναπατρισμού, απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη: «Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Δεν θέλω να γυρίσω γιατί δεν θα μπορώ πάλι να ζήσω. Θα μείνω εδώ όπως οι περισσότεροι μετανάστες. Θα δουλέψω άλλα 8 χρόνια και στα 68 θα βγω στη σύνταξη. Θα μείνουμε εδώ με τη γυναίκα μου, να έχουμε την ασφάλειά μας. Και τα καλοκαίρια θα κατεβαίνουμαι στην Ελλάδα για 4-5 μήνες».
Επιμένοντας ρωτήσαμε αν του λείπει η Ελλάδα και απάντησε πως «φυσικά μου λείπει, είναι εκεί οι γονείς μου, οι φίλοι μου. Αλλά δεν μπορώ να μείνω, όπως σας εξήγησα, εκεί. Οι διακοπές το καλοκαίρι μου αρκούν».
Ο κ. Καλουτσκίδης έχει δύο γιούς. Ο μικρός 27 ετών είναι αστυνομικός στην ομάδα ΔΙΑΣ και ο μεγάλος 33 ασχολείται με ηλεκτρολογικές εργασίες, αλλά για να μην αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα τους βοηθά οικονομικά.
«Τα παιδιά μου δεν θέλουν να έρθουν στη Γερμανία για να δουλέψουν. Έρχονται για διακοπές 2-3 φορές το χρόνο για να μας δουν» σημειώνει.
Τον ρωτήσαμε αν παρακολουθεί την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και η απογοήτευσή του ήταν έκδηλη: «Όποιος και να ‘ρθει στην Κυβέρνηση, η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Δεν πιστεύω καν, ότι κάποια στιγμή θα υπάρχουν περισσότερες δουλειές και καλύτεροι μισθοί για τα παιδιά μου. Δυστυχώς» κατέληξε.
Κλείνοντας στη συζήτησή μας ο Αθανάσιος Καλουτσκίδης εξέφρασε τη χαρά του που συνομιλήσαμε και που μέσα από το evros24.gr μπορεί να στείλει τους χαιρετισμούς του στην πατρίδα και ειδικότερα στον Έβρο.
Εγώ από την πλευρά μου τον ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που μου διέθεσε και του εύχομαι να έχει μια καλή ζωή, όπως αυτός επιθυμεί στην Γερμανία και γιατί όχι κάποια στιγμή και στην Ελλάδα.
- Το φωτογραφικό υλικό καθώς και τα βίντεο από τα “Βύσσεια” μας τα παραχώρησε ο Αθανάσιος Καλουτσίκης.
