Πιό τιμητικός χαρακτηρισμός ἀπ’ αὐτόν πού δίδει ὁ Χριστός στούς μαθητές του στή σημερινή Εὑαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, δύσκολα βρίσκεται: «Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου». Τούς ἀποκαλεῖ δηλαδή μέ τό δικό του ὄνομα, διότι Αὐτός εἶναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα», γιά νά σκορπίσω τά σκοτάδια τῆς συγχύσεως καί τοῦ χάους. Μᾶς καλεῖ νά γίνουμε φῶτα στόν κόσμο πού ἀντανακλοῦν τήν ἀκτινοβολία Του.
Αὐτή ἧταν πάντοτε ἡ αὐτοσυνειδησία τῶν ἀληθινῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ.
Τοῦτο ὅμως τὸ φῶς, ποὺ ἄναψε μέσα μας, δὲν δόθηκε ἀποκλειστικὰ γιά μας, γιὰ νὰ τὸ ἀπολαμβάνουμε προσωπικά καί ἐγωιστικά. Ἂν τὸ κρύψουμε «ὑπὸ τὸν μόδιον», ἂν τοῦ στερήσουμε τὸν ὁρίζοντα ἀκτινοβολίας, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἀνταποκριθῆ στὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του, ἀλλὰ καί θὰ σβήσει.
Κάθε φῶς πρέπει νά λάμπει. Εἶναι στήν φύση του νά διακρίνεται, νά φαίνεται. Μιά φωτισμένη ἀπό τόν Χριστό ψυχή θά φανεῖ ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐκφρἀζεται, ἀπό τό πῶς συμπεριφέρεται, πῶς κινείται στό σπίτι, στήν ἐργασία, πῶς σχολιάζει, πῶς ἀντιδρᾶ.
Τὸ φῶς ἀποκαλύπτει ὅ,τι τὸ σκοτάδι κρύβει. Ἔτσι προειδοποιεῖ γιὰ τοὺς κινδύνους, βοηθεῖ στὸν καθορισμὸ τῆς σωστῆς πορείας, διαλύει τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τοὺς ἀόριστους φόβους, δίνει στὸ βῆμα ρυθμὸ καὶ σταθερότητα. Καί «τό φῶς ὑμῶν πρέπει νά λάμψει ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», ἀποκαλυπτικά, παρηγορητικά, καθοδηγητικά.
Στὴν ἐποχὴ τῆς συγγραφῆς τῶν εὐαγγελίων ἡ λέξη «καλὸς» εἶχε εὐρύτερη ἔννοια ἀπὸ αὐτὴ ποὺ ἔχει σήμερα. Δὲν σήμαινε ἁπλῶς τὸ ἀντίθετο τοῦ «κακός».Τὸ «καλὸς» εἶχε ἀκόμη μέσα του τὴν ἔννοια τοῦ ὡραίου, τοῦ ἑλκυστικοῦ, τοῦ χαριτωμένου.
Τὰ «καλὰ ἔργα» λοιπόν, ποὺ ζητεῖ ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς, δὲν εἶναι μία ἁπλὴ ἐκτέλεση καθήκοντος, μία αὐστηρὴ ἀγαθοεργία, μία ψυχρὴ προσφορὰ βοηθείας. Ἔχουν ὀμορφιὰ εἶναι γεμάτα ἀγάπη, χάρη Θεοῦ καὶ χαρά. Ὄχι ἐξυπηρέτηση παγερή, εὐγένεια κατὰ παραγγελία, ἀλλὰ αὐθόρμητη, προσφιλὴς καλωσύνη, γεμάτη φῶς στὴν καρδιὰ καὶ στὸ πρόσωπο. «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων».
Ὄχι ὅμως γιά νά μᾶς προσέξουν, ὄχι μέ σκοπό τόν ἔπαινο καί τήν ἀναγνώριση ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά τήν δοξολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
