Κατά τή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» ἀπευθύνεται στόν παράλυτο πού τοῦ φέρνουν μπροστά του σέ κάποιο σπίτι στήν Καπερναούμ. Κάνει ἐντύπωση κατ’ ἀρχήν τό γεγονός ὅτι τά λόγια αὐτά ἀπευθύνονται σέ ἕναν ἄνθρωπο σωματικά ἀσθενῆ. Αὐτός ζητεῖ τήν γιατρειά του καί ὁ Ἱησοῦς τοῦ προσφέρει τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς ἁμαρτίες.
Ἐπαναστατεῖ τό μυαλό τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου ὅταν ἀκούει τή βιβλική σχέση ἀνάμεσα στήν ἁμαρτία καί στήν ἀρρώστια καί διερωτᾶται ποιά ἐξάρτηση μπορεῖ νά ἔχει ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη. Ἀκόμη πρέπει νά κατανοήσουμε ὅτι ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος χάνει ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴν αἴσθηση τῆς ἁμαρτίας μή μπορώντας νὰ καταλάβει, γιατὶ ὁρισμένες πράξεις ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν ἐξυπηρετοῦν κοινωνικὰ ἤ καὶ ἀτομικὰ καὶ συμβαδίζουν μέ τή φύση του καί τὶς ἐπιθυμίες του νὰ θεωροῦνται ἁμαρτίες.
Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς παρουσιάζει μιά πολύ βαθειά σύλληψη τῆς τραγικῆς ἀποτυχίας τῶν ἀνθρώπων, τῆς ἁμαρτίας, καί δέν τήν ἐκλαμβάνει σάν ἁπλή παράβαση τῆς θείας ἐντολῆς.
Ἐὰν ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάσχει ὡς ἄνθρωπος μέσα στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ ὡς Θεός, αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ χάλασμα τῆς ἀνθρωπότητας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἔχει πολὺ μεγαλύτερη ἔκταση καὶ πολὺ πιὸ τραγικὲς συνέπειες ἀπ’ ὅ,τι φανταζόμαστε, ἤ ἐκφράζουν οἱ λέξεις παράβαση καί παράπτωμα.
Σέ τοῦτο ἀκριβῶς συνίσταται καί τό ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, στό ὅτι ἀπό τήν ἀγχώδη «ἀσθένεια πρός θάνατο», ἀπό τήν ἀγωνία τοῦ μηδενός, ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου σώζεται ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Σταυρό καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Νά γιατί ὁ νικητής τοῦ θανάτου καί ἀρχηγός τῆς ζωῆς Χριστός λέγει στόν παράλυτο τά αὐθεντικά λόγια «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», ἀπαλλάσσοντας τόν ἄρρωστο ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν πηγὴ τοῦ κακοῦ καὶ τὸν ἐλευθερώνει ἀπὸ τὶς συνέπειές του. Ἄν τά εὐαγγέλια μᾶς διηγοῦνται πολλά παρόμοια θαύματα, εἶναι γιατί θέλουν νά μᾶς παρουσιάσουν ὄχι τήν καταθλιπτική κατάσταση τῆς ἁμαρτίας πού βασίλευσε μέσα σ΄τον κόσμο ἀλλά τήν καινούρια κατάσταση τῆς λυτρώσεως πού προσφέρει στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ἡ αἰσιοδοξία τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος συνίσταται στό ὅτι εἶναι στραμμένο ὄχι στό παρελθόν, ἀλλά στό μέλλον, ὄχι στό κακό πού κυριάρχησε μέσα στόν κόσμο μέχρι τώρα, ἀλλά στή σωτηρία πού προσφέρεται σάν καινούρια δυνατότητα. Εἶναι ἀνεπανόρθωτα ἀσυγχώρητος αὐτός πού προτιμᾶ νά παραμένει στά ὅρια τοῦ κακοῦ, ἐνῶ τοῦ προσφέρεται ἡ ἀπεριόριστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
