Σήμερα παρουσιάζονται μπροστά μας οἱ πιό δυνατοί φωστῆρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος. Τά πιό λαμπερά ἀστέρια τοῦ πνευματικοῦ οὐρανοῦ τά παίρνει ἡ Ἐκκλησία καί τά τοποθετεῖ σάν προβολεῖς στά σκοτάδια τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς μας.
Οἱ δύο πρωτοκορυφαῖοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος τιμῶνται σήμερα ἀπό τούς πιστούς. Εἶναι οἱ δύο πυλῶνες τῆς θεογνωσίας. Εἶναι οἱ δύο κήρυκες τῆς χάρης. Εἶναι οἱ πρῶτοι πού ὁμολογοῦν πρός κάθε κατεύθυνση τή Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Πέτρος τό εἶπε ξεκάθαρα μέ τά λόγια του μπροστά στόν ἴδιο τόν Χριστό: «σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος».
Ὁ Παῦλος τό διακήρυξε μέ τή θεολογία καί τό ζωντανό παράδειγμά του. Ἐμεῖς, ἀκοῦμε ὁμολογία, την ὁποία καλούμαστε καί νά τή βιώσουμε. Ἡ ἀποδοχή τῆς ὁμολογίας «σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» σημαίνει πώς ὁλόκληρη ἡ σκέψη μας προσανατολίζεται στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Τόν ἀποδεχόμαστε ὡς τέλειο Θεό καί τέλειο ἄνθρωπο. Τόν κηρύττουμε σέ κάθε εὐκαιρία. Μαθητεύουμε στή διδασκαλία Του. Σπουδάζουμε στά νοήματα τῶν λόγων καί τῶν πράξεων πού εἶπε καί ἔκανε γιά τή σωτηρία μας. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ φίλος, ὁ πατέρας, ὁ ἀδελφός καί ὁ συνοδοιπόρος τῆς ζωῆς μας. Εἶναι τό πρόσωπο πού μᾶς χαρίζει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, πού τά ἔλαβε ὅταν φόρεσε τή σάρκα μας. Θέλει νά εἴμαστε ἕνα μαζί Του. Ὁλόκληρη ἡ πνευματική μας ὑπόσταση προσανατολίζεται στήν ἀγάπη Του. Ὅλη ἡ σκέψη, ὅλες οἱ ἐπιθυμίες, ὅλη ἡ θέληση καί ἡ ἐσωτερική ὁρμή ἔχουν ὡς βάση καί ἀφετηρία τόν Χριστό. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι τό κέντρο τῶν πάντων καί γύρω ἀπό τό πάντιμο ὄνομά Του κινοῦνται ὅλα τά ὑπόλοιπα. Τό νά ἀκοῦμε «σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» σημαίνει πώς ὁλόκληρη ἡ ζωή μας ὑπάρχει γιά νά δοξάζει αὐτόν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Πατέρα καί τόν Ἀληθινό Παράκλητο.
Οἱ πρῶτοι τῶν ἀποστόλων Πέτρος καί Παῦλος ἔζησαν γιά τόν Χριστό, ἔζησαν μέ τόν Χριστό, θυσιάστηκαν γιά τόν Χριστό, ὑπῆρχαν καί ἀνέπνεαν μόνο γιά τόν Χριστό. Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους καθορίζει καί τόν τρόπο τῆς δικῆς μας ζωῆς. Ὁ κόσμος ποτέ δέν ἀγάπησε τόν Κύριο. Κινεῖται ἐνάντια στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Χτίζει μία πραγματικότητα μακριά ἀπό τό Εὐαγγέλιο. Ὁ Χριστός ξεβολεύει καί ἀφυπνίζει τίς συνειδήσεις. Ὁ Χριστός θέλει νά ζοῦμε τίμια, καθαρά, ἁγνά, φιλότιμα, εὐχαριστιακά. Ὁ Ἰησοῦς μᾶς καλεῖ σέ μία ζωή ἀληθινῆς ἐλευθερίας, σεβασμοῦ γιά τόν ἑαυτό μας καί γιά τούς ἄλλους. Τό νά ἀκοῦμε «σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» σημαίνει πώς ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος κινεῖται μέσα στό ζωντανό σῶμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό σῶμα εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Μόνον μέσα στήν Ἐκκλησία ἐπιτελεῖται ἡ πραγματική πρόοδος τοῦ πιστοῦ. Δέν ὑπάρχει σωτηρία ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ἐνεργεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων. Τά εἶναι ἡ ἀέναη κάθοδος τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Εἶναι ἡ πρόγευση, ὁ ἀρραβώνας τῆς μελλοντικῆς ζωῆς στήν αἰωνιότητα. Δυναμώνουν καί θεραπεύουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τίς ἀσθένειες τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Τό νά ἀκοῦμε «σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» σημαίνει πώς τιμοῦμε τόν Πέτρο καί τόν Παῦλο μιμούμενοι τή ζωή τους. Δεχόμαστε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ μέ τή σκέψη, μέ τή ζωή μας, μέσα στήν ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἔτσι λαμβάνουμε τόν δικό Του δίκαιο ἔπαινο, πού εἶναι ἡ χαρά καί ἡ λύτρωσή μας. Ἀμήν.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
