Πώς να μιλήσεις στα παιδιά; Πώς να τους εξηγήσεις ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι, χωρίς τους φίλους και τις φίλες τους, τη γιαγιά και τον παππού; “Μη φοβάστε να μιλήσετε για τον κορονοϊό”, τονίζουν οι ειδικοί.
Τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη δει στο δρόμο ή ακόμη πιο πιθανό στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή ανθρώπους που φορούν μάσκες. “Αν δεν τους εξηγήσουμε το λόγο που συμβαίνει αυτό, το παιδί θα φοβάται περισσότερο”, σημειώνει η Janine Domingues, ψυχολόγος παιδιών από το Child Mind Institute, έναν ανεξάρτητο, μη-κερδοσκοπικό οργανισμό με έδρα της Νέα Υόρκη. Προσθέτει δε, ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να νιώθουν ενημερωμένα και να παίρνουν εξακριβωμένες πληροφορίες, οι οποίες θα είναι περισσότερο καθησυχαστικές από τις κουβέντες τους με φίλους ή από διάσπαρτες μη εξακριβωμένες πληροφορίες από το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα.
Στο θέμα της πληροφόρησης αναφέρεται σε σημείωμά του για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, το Εργαστήριο Σχολικής Ψυχολογία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο σημείωμα αυτό τονίζεται ότι είναι σημαντικό τα παιδιά να μην εκτίθενται συνεχώς σε συζητήσεις σχετικά με το θέμα, καθώς και να αποφεύγουν γονείς και κηδεμόνες στις συζητήσεις των ενηλίκων στο σπίτι την απόδοση ευθυνών και κατηγοριών σε πρόσωπα και φορείς.
Οι ειδικοί επιμένουν πολύ στις πληροφορίες που λαμβάνουν τα παιδιά. “Μη δίνετε εθελοντικά όσες πληροφορίες γνωρίζετε. Προσπαθήστε να απαντάτε στα ερωτήματα των παιδιών με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Δεν πειράζει, αν δεν έχετε όλες τις απαντήσεις. Το σημαντικό είναι να είστε διαθέσιμοι για αυτά», τονίζει η δρ. Domingues και σημειώνει ότι είναι καλό να ζητάμε από τα παιδιά να μας λένε τι έχουν ακούσει σχετικά με τον κορονοϊό και να τα ρωτάμε πως νιώθουν. “Είναι σημαντική η δική μας προετοιμασία για το πώς θα διαχειριστούμε τις απορίες και τις αγωνίες των παιδιών. Δεν αρχίζουμε μαζί τους κάποια συζήτηση, όταν νιώθουμε άγχος ή όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση πανικού”, σημειώνει.
Επίσης, επειδή τα παιδιά είναι από τη φύση τους εγωκεντρικά και μπορεί να φοβούνται ότι θα κολλήσουν, είναι σημαντικό να τους διαβεβαιώσουμε ότι τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν πως τα παιδιά ακόμη κι αν κολλήσουν έχουν πολύ ήπια συμπτώματα.
“Λειτουργούμε ως πρότυπα τηρώντας τα απαραίτητα/προτεινόμενα μέτρα προφύλαξης, τους κανόνες υγιεινής και σεβόμαστε τις οδηγίες των ειδικών”, επισημαίνει με σημείωμα προς τα μέλη της η Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία και υπογραμμίζει ότι «η παραμονή στο σπίτι, δεν σημαίνει απαραίτητα απομόνωση”.
Μένουμε σε επαφή με τους αγαπημένους μας με το τηλέφωνο, τις πλατφόρμες τηλεδιασκέψεων και άμεσων μηνυμάτων ή μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Φτιάχνουμε ένα πρόγραμμα, το οποίο να περιλαμβάνει όλα αυτά για τα οποία πάντα γκρινιάζαμε ότι δεν έχουμε αρκετό χρόνο, όπως διάβασμα, μαγείρεμα, ταινίες.
«Ας έχουμε κατά νου ότι όταν μια κατάσταση μας τρομάζει, άλλοτε την παραποιούμε λίγο για να την κάνουμε πιο υποφερτή, άλλοτε τη μεγαλοποιούμε στο μυαλό μας: Δεν βοηθά ούτε η αυταπάτη πως σε μας δεν μπορεί να συμβεί κάτι κακό, ούτε η υπερβολική αγωνία ότι σε μας θα συμβεί οπωσδήποτε. Η πραγματικότητα είναι ότι και τα δύο είναι πιθανά και ο καλύτερος τρόπος να προστατευτούμε είναι ακολουθώντας τις συμβουλές των ειδικών», καταλήγει με το σημείωμά της η ΕΛΨΕ.
