Σε μία μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολο να αποφύγουμε τη ρουτίνα και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον μας… Διότι η σχέση αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός – όσο τη φροντίζεις και την ανανεώνεις εσωτερικά τόσο περισσότερο την συντηρείς ζεστή και λειτουργική.
Κατά συνέπεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία σχέση δεν πρέπει να προσπαθεί μόνο ένας, οφείλουν να κάνουν προσπάθεια και να συμμετέχουν και οι δύο πλευρές, οι δύο σύντροφοι. Πρέπει δηλαδή να καταβάλλεται αμοιβαία προσπάθεια ώστε να ισχυροποιείται και να έχει διάρκεια μέσα στο χρόνο.
Υπάρχουν κάποια βήματα – τα οποία ναι μεν ακούγονται εύκολα αλλά από την άλλη δύσκολα γίνονται πράξη…- που είναι ιδιαίτερα βοηθητικά για την πορεία της σχέσης εφόσον τηρούνται όμως και από τους δύο συντρόφους.
Πρώτον, η Εμπιστοσύνη, είναι το Α και το Ω μέσα σε μία σχέση. Αν ένα βασικό χαρακτηριστικό της σχέσης είναι η αγάπη το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τον σύντροφό σου. Χωρίς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σχέση. Το να έχω εμπιστοσύνη σημαίνει ότι αφήνω τον άλλον να αναπνεύσει, να μην φοβάται να πει τη γνώμη του, να μην φοβάται να είναι ο εαυτός του.
Δεύτερον, δεν πρέπει να έχουμε ως στόχο να αλλάξουμε τον σύντροφό μας –άλλωστε, ούτε και εμείς θα δεχόμασταν να μας αλλάξουν- αλλά να τον Αποδεχτούμε έτσι όπως είναι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν χρειάζεται να ασκούμε κριτική σε αυτά που κάνει ο σύντροφός μας μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσουν, γι’ αυτόν μπορεί να είναι σωστά και για μας λάθος. Και οι δύο απόψεις πρέπει να είναι αποδεχτές…! Σε μία σχέση και οι δύο πλευρές ζητούν τον θαυμασμό, την αγάπη και όχι την κριτική, την γκρίνια και την επίπληξη.
Τρίτον, οφείλουμε μέσα στη σχέση να έχουμε και τον Προσωπικό μας Χώρο και Χρόνο για να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες. Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν, επομένως δεν πρέπει να νιώθουμε τύψεις επειδή κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας (π.χ. πάμε γυμναστήριο, πάμε μία βόλτα με τους φίλους κλπ). Το ότι κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν δεν σημαίνει ότι παραμελούμε τον σύντροφό μας ή ότι δεν τον αγαπάμε.
Τέταρτον, δεν χρειάζεται να είμαστε Εγωιστές, ας ζητάμε συγνώμη όταν κάπου είμαστε λάθος. Πάντα μέσα σε μία σχέση θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο άλλος… Μήπως, όμως έχουμε και μείς μερίδιο ευθύνης…; Εννοείται πως ναι! Ας διώξουμε τον εγωισμό και ας βάλουμε την πρωτοβουλία σε δράση… Μην μένουμε παθητικοί, δεν θα ωφελήσει κάπου αυτό, ας πλησιάσουμε με χαμόγελο στα χείλη τον σύντροφο και ας του πούμε: «Συγνώμη… έχεις δίκιο, έκανα λάθος!». Το μόνο σίγουρο είναι πως παρόμοια συμπεριφορά θα δεχτούμε και από τον ίδιο…
Τέλος, μην κρατάμε τα συναισθήματά μας, ας τα εκφράσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε κακίες, ότι μας ενοχλεί πρέπει να το συζητάμε για να βρεθεί κάποια λύση. Επίσης, γιατί να έχουμε κρατήματα; Η ζωή είναι μικρή ας πούμε μία καλή κουβέντα στον άνθρωπο που αγαπάμε, ας δείξουμε ότι τον νοιαζόμαστε και ότι τον υπολογίζουμε…
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
