Παρασύρει, καθώς μοιάζει αμετάβλητο, σταθερό, απαιτητικό, αδιαπραγμάτευτο και ενιαίο.
Αιτία και αποτέλεσμα, τιμητής του παρελθόντος και προάγγελος του μέλλοντος, επιβάλλεται ως αλήθεια, που συμμάχησε με τις αισθήσεις, το χρόνο και το νου, με την εμπειρία και τα δεδομένα.
Όποιος το αμφισβητεί κατηγορείται για ψυχασθενής, ονειροπόλος, ανόητος, επιπόλαιος, φευγάτος.
Ακροβατεί μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, ζει, χάνεται, φανερώνεται, αιωρείται, υλικό και άυλο, βέβαιο και πιθανότητα, συνεχές που διαρκώς αναδομείται και ενώνει την πλάση.
Ζούμε όλοι μέσα του, επειδή νιώθουμε νεκροί μακριά του.
Μας περικλείει, κραδαίνοντας την ανημποριά να αφουγκραστούμε τις εναλλακτικές.
Χάνουμε έτσι τη μεγάλη συνέχεια και τις καθολικές ερμηνείες. Γιατί το παρόν συσκοτίζει την ψυχή με πεπερασμένα σκιρτήματα, έτσι που να κρατά διπλωμένα τα φτερά, που στην αιωνιότητα την εξακοντίζουν
