Οι εργαζόμενοι έχουμε παραπάνω από έναν λόγους για να κάνουμε αυτή την επιλογή!
-γιατί χρόνια βλέπουμε πως δουλεύουμε μία και δύο δουλειές αλλά όταν το έχουμε ανάγκη το κράτος απουσιάζει. Το βλέπουμε στις φυσικές καταστροφές, στις παροχές υγείας και αλλού.
-γιατί βλέπουμε την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς που στηρίζονται και αξιοποιούν κάθε λογής προγράμματα και συμβάσεις υποβαθμίζοντας το παρεχόμενο έργο που αφορά τα παιδιά μας σε πολύ κρίσιμες ηλικίες.
-γιατί δεν είναι ανθρώπινο όλες οι κοινωνικές δομές των δήμων να λειτουργούν εδώ και χρόνια με συμβασιούχους, με κάθε μορφής ελαστική εργασία που γενικεύεται.
Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες όλα αυτά τα χρόνια παίζουν το ρόλο του «εργοδοτικού λαγού» αξιοποιώντας κάθε πιθανή και απίθανη μορφή και σχέση εργασίας. Παλιότερα τα stage, τώρα 8μηνα, 2μηνα, ΕΣΠΑ, κ.α. Πλέον πλάι στους 70.000 εργαζόμενους που έχουν απομείνει στους ΟΤΑ υπάρχουν άλλοι τόσοι εργαζόμενοι με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. 1 στους 2!
Η φροντίδα των μικρών παιδιών, των ηλικιωμένων ανθρώπων, των κακοποιημένων γυναικών, των ανθρώπων που έχουν ανάγκη για βοήθεια, των ΑμεΑ αντιμετωπίζεται με κάθε προχειρότητα, κανένα μόνιμο σχεδιασμό, χωρίς προσλήψεις των απαιτούμενων σε κάθε περίπτωση ειδικοτήτων. Η πολιτική προστασία υπολειτουργεί με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και σε μηχανήματα που φτάνουν στο 80%!
Έτσι κράτος, δημοτικές και περιφερειακές αρχές επιλέγουν να υπολειτουργούν σημαντικές υπηρεσίες για να κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ επιχειρηματικοί όμιλοι μέσω εργολαβιών, αναθέσεων και εκχωρήσεων αρμοδιοτήτων. Μεγαλοεργολάβοι και επιχειρηματίες παντός είδους λυμαίνονται τον ιδρώτα των εργαζομένων, προσλαμβάνουν με διάφορες ελαστικές σχέσεις εργασίας φτηνούς εργαζόμενους, αξιοποιούν τα κακοπληρωμένα προγράμματα του ΟΑΕΔ και το ισχύον αντεργατικό πλαίσιο, για να βγάζουν κέρδη, για να χειραγωγούν εργαζόμενους, να τους κρατούν σε ομηρία, να εκβιάζουν συνειδήσεις και ταυτόχρονα να τους πουλάνε παραμύθια συμπάθειας, σαν αυτά που πουλάνε διάφοροι δήμαρχοι στους συμβασιούχους για παραμονή τους στη δουλειά, την ίδια ώρα που κατέθεταν εφέσεις ενάντια σε θετικές δικαστικές αποφάσεις, που χαρακτήριζαν τις συμβάσεις εργασίας τους ως αορίστου χρόνου.
Στην Αλεξανδρούπολη ζήσαμε και την πρωτοτυπία με τους 50 αδήλωτους 2μηνίτες εργαζόμενους που δεν πλήρωσε τελικά ο κ. Λαμπάκης, αφήνοντας το πρόβλημα να το χειριστεί ο κ. Ζαμπούκης, και στα δικαστήρια να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους εκ μέρους του εργατικού κέντρου ο πρόεδρος κ. Ασπιώτης. Που ο τελευταίος έφτιαξε ψηφοδέλτιο και στην πορεία το απέσυρε και μαζί και με άλλα μέλη του ΔΣ του ΕΚΕ στελέχωσαν το ψηφοδέλτιο του κ. Λαμπάκη. Αλφαδιά…
Στην Αλεξανδρούπολη ζήσαμε και μια ακόμη πρωτοτυπία: το ΔΣ ομόφωνα να εκδίδει ψήφισμα για συμβασιούχους εργαζόμενους ότι πρέπει να παραμείνουν στη δουλειά και στο δικαστήριο οι δικηγόροι του Δήμου να υποστηρίζουν το αντίθετο παραβιάζοντας τις αποφάσεις. Και αυτό έγινε όχι μία φορά. Επαναλήφθηκε και πρόσφατα στη δίκη στην Αλεξ/πολη για τους συμβασιούχους COVID.
Παρόμοια η στάση της δημοτικής αρχής και στις συμβάσεις ΕΣΠΑ των βρεφοκόμων, μαγείρων, καθαριστριών του Πολυκοινωνικού. Για μήνες έμεναν απλήρωτοι με την πρώην πρόεδρο του φορέα να κάνει παιχνίδια με τις συμβάσεις τους μεγαλώνοντας την ανασφάλεια και τον εμπαιγμό. Κοινό αίσθημα των συμβασιούχων εργαζόμενων ότι η δημοτική αρχή είναι εχθρική μαζί τους για να τους κρατάει σε ομηρία.
Για το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού και την ελαστική εργασία αξίζει να πούμε πως κανένας από τους υποψήφιους δημάρχους δεν έχει τοποθετηθεί. Και πώς; Αφού είναι κυβερνητικά στελέχη που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική και προεκλογικά κάνουν παιχνίδι υποσχέσεων, παίζουν με την ανάγκη για δουλειά.
Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι η μοναδική φωνή που μετέφερε αυτά τα προβλήματα μέσα στο ΔΣ και μπήκε μπροστά για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Αποτελεί το στήριγμα των εργαζόμενων. ΩΣ ΕΔΩ!
Ανατροπή αυτής της πολιτικής ΤΩΡΑ. Να γίνει ουσιαστικό ρήγμα στον πολιτικό συσχετισμό που διαμόρφωσε αυτή την εργασιακή ζούγκλα και συνεχίζει για χειρότερα.
Με περισσότερους εκλεγμένους αγωνιστές, εργαζόμενους στο δημοτικό και το περιφερειακό συμβούλιο.
Με συμβούλους αποκούμπι για κάθε εργαζόμενο που θα στηρίζουν και θα πρωτοστατούν για σύγχρονους όρους δουλειάς και ασφάλειας.
