Τα Σαββατοκύριακα, αν περπατήσεις στην παραλιακή λεωφόρο της Αλεξανδρούπολης, τα περισσότερα αυτοκίνητα που θα συναντήσεις είναι τουρκικά. Και διακρίνονται εύκολα γιατί οι πινακίδες τους διαφέρουν κι έχουν αριθμούς. 34 είναι η Κωνσταντινούπολη (Istanbul), 35 η Σμύρνη (Izmir), 06 η Αγκυρα (Ankara), 16 η Προύσα (Bursa). Oι τέσσερις αυτές πόλεις έχουν πληθυσμό γύρω στα 30 εκατ. κατοίκους της μεσαίας εισοδηματικής τάξης που συχνά έρχονται στη θρακική πόλη.
Ενας ήσυχος τόπος, όπου ηρεμούν και απολαμβάνουν τη θάλασσα, τη γαστρονομία και μια άλλη ατμόσφαιρα σε σχέση με τις μεγαλουπόλεις από τις οποίες προέρχονται. Και εάν οι υπηρεσίες κατά τη διέλευση από τα σύνορα δεν ήταν αυτές του 1964, όταν πρωτολειτούργησε η ελληνοτουρκική γέφυρα στους Κήπους, η παρουσία των γειτόνων θα ήταν πολυπληθέστερη. Συμπερασματικά, η πόλη ζει οικονομικά, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, από την κατανάλωση των τουριστών. Τα ξενοδοχεία είναι πλήρη, airbnb κατασκευάζονται καινούργια συνεχώς, η εστίαση καλύπτεται εν πολλοίς από τους γείτονες και τα εμπορικά ακολουθούν (λέγεται ότι το γνωστό Zara της Αλεξανδρούπολης είναι πρώτο σε πωλήσεις μεταξύ των ομοίων του σε όλη την Ελλάδα).
Αυτή είναι η τοπική πραγματικότητα, μια δραστηριότητα που γεννήθηκε σιγά σιγά από μόνη της και δίνει ζωή στους ντόπιους, άμεσα ή έμμεσα. Αν σκεφτείτε ότι στις γειτονικές Κομοτηνή και Ξάνθη πωλούνται σημαντικές ξενοδοχειακές μονάδες και δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον, στην Αλεξανδρούπολη αυτό που συνέβη ήταν σαν μάννα εξ ουρανού.
Και η κεντρική κυβέρνηση πώς αντιδρά; Με γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς και οραματικές υπερβολές. Ενα λιμάνι περίπου νεκρό, που μία φορά τον μήνα φορτώνει και ξεφορτώνει τανκς και ελικόπτερα για την Ουκρανία και κατά τα άλλα δεν έχει γερανούς για να ικανοποιήσει εμπορικές δραστηριότητες του λιμένα. Μεγαλεπήβολες σκέψεις για τρένα DGV που θα πηγαίνουν στην Οδησσό σε 5 ώρες, ενώ εδώ και πολύ καιρό δεν υπάρχει σιδηροδρομική διασύνδεση με τη Θεσσαλονίκη. Συν τοις άλλοις, πίπτει επί των κεφαλών μας η ενεργειακή καταιγίδα LNG (επεξεργασία στη θάλασσα του υγροποιημένου φυσικού αερίου) μαζί με την κατασκευή τεράστιων θαλάσσιων αιολικών πάρκων με γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες σταθερής βάσης και το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής 840MW πέριξ της πόλης.
Με γειτνιάζουσα περιοχή RAMSAR και NATURA, χωρίς καμιά διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, χωρίς να ενημερωθούμε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, χωρίς να δοθούν αντισταθμιστικά οφέλη, πορευόμαστε προς το άγνωστο. Ως ιθαγενείς απέναντι σε αποικιοκράτες. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνουμε μια νέα «Ελευσίνα», να βλέπουμε τη θάλασσα από φωτογραφίες.
Ανδρέας Καφετζής, Τ. αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης
