Για να είμαστε ευτυχισμένοι σε αυτή τη ζωή, πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα με ροζ φακούς επαφής, έλεγε ο καθηγητής στους μαθητές του για να τους μεταδώσει τη χαρά…
Κάποια μαθήτρια ζήτησε το λόγο και, απευθυνόμενη στον καθηγητή, είπε: «Κύριε καθηγητά, δεν θα ήταν καλύτερα αν μας προτείνατε να αναζητάμε τη ρόδινη όψη των πραγμάτων;». Ο καθηγητής έμεινα άφωνος. Αυτό το κοριτσάκι του είχε κάνει μόλις ένα μάθημα αληθινής αισιοδοξίας. Δεν ξαναμίλησε ποτέ για τους ροζ φακούς επαφής.
Η αισιοδοξία είναι μία στάση ζωής, ένας τρόπος με τον οποίο θέλεις να βλέπεις τη ζωή.
Μετά από μερικά χρόνια, ο ίδιος καθηγητής έλεγε στους μαθητές του: «Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία δεν είναι συμμετρικές». Στην αρχή, τα παιδιά δεν καταλάβαιναν το βαθύτερο νόημα της φράσης και ο καθηγητής χαμογελούσε, βλέποντας την απορημένη έκφραση των μαθητών. Μετά, τους εξήγησε: «Εννοώ ότι αν η απαισιοδοξία βρίσκεται σε εκείνη την άκρη της αίθουσας και η αισιοδοξία σε αυτήν την άκρη, εμείς δεν βρισκόμαστε ακριβώς στην μέση, στην ίδια απόσταση από τη μία και από την άλλη. Θέλω να πω, ότι δεν είναι συμμετρικές. Συνήθως βρισκόμαστε πιο κοντά στην απαισιοδοξία, και πρέπει να κάνουμε προσπάθεια για να πλησιάσουμε την αισιοδοξία, αν θέλουμε να δώσουμε νόημα στη ζωή μα, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Εγώ επέλεξα να είμαι κοντά στην αισιοδοξία και πιστεύω ότι λειτουργώ αρκετά καλά έτσι. Το προτείνω λοιπόν σε όλο τον κόσμο».
Δεν παρέλειπε να τους αφηγείται το περιστατικό με τους ροζ φακούς επαφής και τους έλεγε ότι πρέπει να αναζητάμε τη ρόδινη όψη των πραγμάτων . Δεν χρειάζεται να παραποιούμε την πραγματικότητα, θα ήταν χαζό. Τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι και πρέπει να τα κοιτάμε κατά πρόσωπο. Μπορούμε, ωστόσο, να επικεντρώνουμε το βλέμμα μας στις θετικές πτυχές.
- Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ξεγελάμε τον εαυτό μας κύριε; τον ρωτούσαν οι μαθητές του.
- Όχι. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και θέλουμε να κάνουμε και τους άλλους ευτυχισμένους. Οι απαισιόδοξοι δε θα βελτιώσουν ποτέ τον κόσμο. Για να το καταφέρουν, θα πρέπει να γίνουν αισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι θεωρούν τον κόσμο χαμένη υπόθεση και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ενώ οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι πάντα είναι δυνατόν να κάνει κάτι για να καλυτερέψουν τα πράγματα.
Και μετά τους θύμιζε το καλύτερο απόφθεγμα του Μπάντελ-Πάουελ (ενός Βρετανού στρατηγού): «Αφήστε τον κόσμο λίγο καλύτερο από όσο τον βρήκατε».
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η ευτυχία εκφράζεται με χαρά! Αυτή την αρχή πρέπει να την υιοθετήσουμε τόσο εμείς όσο και να την διδάξουμε και στα παιδιά μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο «20 αξίες της ζωής», των Εστέβε Πουχόλ Ι Πονς, Ινές Λουθ Γκονθάλεθ.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
