Τί ἦταν ὁ Ζακχαῖος, στόν ὁποῖον ἀναφέρεται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή; Ἀρχιτελώνης, ὁ ὁποῖος νοίκιαζε τούς φόρους μίας περιοχῆς προκαταβάλλοντάς τους στό Ρωμαϊκό κράτος καί στή συνέχεια εἰσπράττοντάς τους στό πολλαπλάσιο μέ κάθε μέσο ἀκόμη καί βίαιο, μέ κάθε τρόπο ἀκόμη καί ἄδικο ἀπό τό λαό!
Κι ὅμως, αὐτός πού ἡ ζωή του χαρακτηριζόταν ἀπό τήν ἐπιδίωξη καί τό κυνήγι τοῦ πλούτου, ἐπιθύμησε. «Ἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν τίς ἐστι». Γιατί; Ποιός ξέρει. Ἴσως εἶχε ἀκούσει τήν ἀγαθή φήμη περί τοῦ Χριστοῦ. Ἴσως εἶχε ἀκούσει τίς αἰτιάσεις τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων. Ἴσως ἤθελε νά διαμορφώσει δική του ἀντίληψη περί τοῦ προσώπου, ἔστω καί μέ μία ματιά. Ἴσως ἤθελε νά δεῖ Αὐτόν πού μέ τόση ἀγάπη φερόταν στούς ἀνθρώπους, ἰδίως στούς πάσχοντες, ἀλλά καί τούς ἁμαρτωλούς. Κι αὐτή του ἡ ἐπιθυμία τόν ὁδηγεῖ ν’ ἀνέβει σ’ ἕνα δένδρο γιά νά βλέπει ἄνετα χωρίς νά τόν βλέπουν. Κι ἐνῶ ὅλοι τόν παραβλέπουν καί διέρχονται ἀδιάφοροι κάτω ἀπό τό δέντρο, ὁ Χριστός τόν ἐντοπίζει καί τόν ἐγκλωβίζει: «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γαρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι».
Μόλις λίγο ταπεινώθηκε ὁ Ζακχαῖος, μόλις λίγο προθυμοποιήθηκε νά κινηθεῖ μέ καλή διάθεση, ἔστω μέ ἀγαθή περιέργεια, πρός τόν Ἰησοῦ, σπεύδει Ἐκεῖνος πρῶτος ν’ ἀνταποκριθεῖ καί νά τόν προφθάσει, βοηθώντας τον νά θεμελιώσει σωστά τήν μετάνοιά του. Κι ἐκεῖ μπροστά σέ ὅλους ὅσοι κατηγοροῦσαν τόν Ζακχαῖο καί χάριν τῆς κοινωνικῆς προκατάληψης τόν ἀποστρέφονταν, δίνει ὁ Χριστός μας ἕνα μάθημα τοῦ πῶς ὑπερβαίνει ἡ ἀγάπη τό παρελθόν, τό διαγράφει καί τό ἀνασκευάζει. Ὁ τρόπος πού ὁ Χριστός ἐνεργεῖ προκαλεῖ διπλή ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ Ζακχαίου. Πρῶτον, ὁμολογεῖ ἐνώπιον ὅλων ὅτι διαρρυγνύει τή σχέση του μέ τήν ὁποιασδήποτε μορφῆς ἀδικία. Δεύτερον, δεσμεύεται δημόσια ν’ ἀποκαταστήσει στό τετραπλάσιο κάθε ἀδικία πού εἶχε διαπράξει. Προκαλεῖ ὅμως τό γογγυσμό ὅλων ἐκείνων πού, μπορεῖ μέν νά σέβονταν τόν διδάσκαλο, δέν μποροῦσαν ὅμως, νά κατανοήσουν τό πῶς ἐνεργεῖ ὁ Χριστός, οὔτε νά ξεκολλήσουν ἀπό τίς κακές συνήθειες τῶν κοινωνικῶν στερεοτύπων καί τῶν προκαταλήψεων τους. Ὁ Χριστός δηλώνει εὐθέως τόν σκοπό Του ἐπί τῆς γῆς: «Ἧλθε γάρ ό υἱός του ἀνθρωπου ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός».
Ὅποιος δέν χαίρεται μέ τή μετάνοια καί τή σωτηρία τοῦ ἄλλου ἀλλά ἐπιμένει νά θυμᾶται τήν ἁμαρτία του, δέν ὠφελεῖται ἀπό τόν Χριστό καί τίς εὐεργεσίες πού προσφέρει στήν ἀνθρωπότητα. Ὅποιος δέν ἀποδεχθεῖ μέ ταπείνωση τήν ἁμαρτωλότητά του, δέν μπορεῖ νά βάλει ἀρχή μετανοίας καί νά κερδίσει ὅτι καί ὁ Ζακχαῖος, τό νά μείνει ὁ Χριστός μαζί του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
