Κανένας μας δε γνωρίζει πόσα χρόνια του έχουν απομείνει σε αυτή τη ζωή. Άλλοι θα ζήσουν 50, άλλοι 60, άλλοι 90 ή 100 χρόνια. Ανεξάρτητα από τη διάρκεια της ζωής μας, όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή, περισσότερο πλήρης, με περισσότερη ηρεμία.
Ζώντας σε ένα χαοτικό κόσμο που όλα πρέπει να γίνονται γρήγορα και μερικές φορές ακόμη και στιγμιαία, σχεδόν χανόμαστε στη δική του ροή και κάθε ημέρα που περνάει συνεπάγεται και λιγότερες εναπομείνασες αναπνοές.
Μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή στον κόσμο; Να προκαλέσουμε ίσως μια επανάσταση που θα ταράξει τα νερά του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντός μας που δε μας ικανοποιεί; Ναι. Πώς; Ξεκινώντας από μέσα μας.
Ίσως ξέρετε την ιστορία με τους αστερίες, που τα άγρια κύματα τους άφησαν στην αμμουδιά. Λέει λοιπόν αυτή η ιστορία πως σε μια τεράστια αμμουδιά κάποιος άνθρωπος περπατούσε, για να απολαύσει την ομορφιά της θάλασσας και του ουρανού. Από μακριά, κάποια στιγμή, διέκρινε μια φιγούρα να σκύβει, να πιάνει κάτι και να το πετάει πίσω στο νερό. Όσο πλησίαζε αυτόν τον άνθρωπο, παρατήρησε εκατοντάδες αστερίες να έχουν ξεμείνει στην άμμο, μακριά από την πηγή ζωής τους. Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, έσκυβε, έπιανε έναν αστερία και τον έριχνε πίσω στη θάλασσα, χαρίζοντάς του πάλι τη ζωή. Όταν τον πλησίασε τον ρώτησε:
«Πολύ όμορφο αυτό που κάνεις. Δε νομίζεις όμως ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι για όλους αυτούς τους αστερίες που ψυχορραγούν έξω από το νερό;»
Ο άνθρωπος που προσπαθούσε να προσφέρει κάτι έσκυψε με απλότητα ξανά, έπιασε έναν αστερία και τον έριξε πάλι πίσω στη θάλασσα, λέγοντας:
«Για αυτόν όμως κάτι άλλαξε».
Κάθε στιγμή που μας δίνεται στη ζωή είναι ένα δώρο. Είναι στην πραγματικότητα μια νέα επιλογή. Μια συνειδητή επιλογή, στην καλύτερη περίπτωση προς την αλλαγή και τον «καλλωπισμό» του εαυτού μας ή προς την αδράνεια και σε λιγότερο καλές περιπτώσεις, προς την οπισθοδρόμηση.
Ίσως να φαίνεται κάτι μικρό, η κάθε μικρή αλλαγή που αφορά μόνο εμάς, ένα άτομο στα δισεκατομμύρια που υπάρχουν πάνω στη γη. Όμως, όπως και για εκείνον τον αστερία που πάλι βρέθηκε στο νερό, παρόμοια κάθε μικρή μας κίνηση, κάθε μας ακόμη πρόθεση προκαλεί αλλαγή πλεύσης όχι μόνο για τις δικές ζωές αλλά και για τις ζωές των άλλων.
Επιτρέψτε μου να σας ζητήσω να σκεφτείτε βαθύτερα τη φράση του ειρηνιστή Μαχάτμα Γκάντι: «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο». Τι θα θέλατε να αλλάξετε στον εαυτό σας; Τι ποιότητες πιστεύετε ότι χρειάζεται να καλλιεργήσετε που θα σας εξασφαλίσουν μια ομορφότερη ζωή, σε εσάς για αρχή και μετά και στους γύρω σας; Και θυμηθείτε «Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια ημέρα». Χρειάζεται επιμονή και πολλή αγάπη, για να υπερκεραστούν οι ιδιοτροπίες του νου.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
