Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Δημόκριτος έλεγε πως «βίος ἀνεόρταστος, μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος» και η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει καθημερινά και όλες τις ημέρες του χρόνου πρόσωπα και γεγονότα μέσα από τα οποία όχι μόνο ομορφαίνουν την ζωή μας, αλλά κυρίως την οδηγούν στην αιώνια Βασιλεία των Ουρανών.
Κάθε μέρα ένας άγιος ή αγία· κάθε Κυριακή, Ανάσταση. Παρότι κάποιοι, όπως τελευταία ο Πέτρος Τατσόπουλος, προσπαθούν να στήσουν μία αντιχριστιανική προπαγάνδα απομυθοποιώντας και απορρίπτοντας ως παραμύθια τα ιερά κειμήλια και το πανάγιο πρόσωπο της Θεοτόκου ξοδεύοντας άσκοπα την πολλή ενέργεια που έχουν, οι πιστοί Έλληνες χριστιανοί πάντοτε θα γιορτάζουν και οι εορτές και αγίες ημέρες ποτέ δεν θα ξεριζωθούν από την ζωή της Εκκλησίας και της Πατρίδας μας, παρά τις γεωμετρικά αυξανόμενες προσβολές κατά της Πίστεώς μας και του Ευαγγελίου.
Για όλους εμάς, τους χριστιανούς, οι εκκλησιαστικές γιορτές και τα σωτηριολογικά γεγονότα θα δίνουν νόημα και ευτυχία και θα εξαγιάζουν την ζωή μας. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι στην παγκόσμια ιστορία δεν έχει καταγραφεί και δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένας πολιτισμός -και ούτε θα υπάρξει- χωρίς γιορτές και παραδόσεις.
Μέσα σ’ αυτό, λοιπόν, το πνεύμα και στην ελληνοχριστιανική παράδοση και ζωή μας, σήμερα, 9 Οκτωβρίου, στην τοπική μας Εκκλησία της Αλεξανδρουπόλεως, γιορτάζουμε την 19η επέτειο της χειροτονίας σε επίσκοπο του μητροπολίτου μας κ. Ανθίμου.
Τα χρόνια περνούν γρήγορα, αλλά δεν ξεχνάμε τα πρόσωπα που αγαπάμε. Τους ανθρώπους που σημαδεύουν με τα έργα τους τον τόπο μας. Τους ποιμένες που αναλίσκονται για να ζούμε εμείς καλύτερα. Τους επισκόπους που αγιάζουν τα χώματα με τον πόνο τους και μας οδηγούν στη σωτηρία μέσα, κυρίως, από το παράδειγμά τους.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο μητροπολίτης κ. Άνθιμος, που σαν χειροτονήθηκε επίσκοπος το 2004 στον Μητροπολιτικό ναό Αθηνών.
Μια τέτοια ημέρα θα μας επιτρέψετε να αναφερθούμε και να σας υπενθυμίσουμε την μεγάλη ευλογία του τόπου και της Εκκλησίας μας να έχουμε Επίσκοπο τον κ. Άνθιμο.
Σίγουρα η ματιά μας είναι υποκειμενική, όμως την καταγράφουμε γιατί έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και αλήθεια λόγω της πολυχρόνιας διακονίας δίπλα του ως πρώτου του συνεργάτη. Είναι γνώμη που δημιουργήθηκε μέσα σε δύσκολες, αλλά και ευχάριστες στιγμές· μέσα από διαφωνίες και ταυτίσεις· μέσα από θλίψεις και χαρές· από επιτυχίες και αποτυχίες.
Όμως όλες αυτές οι στιγμές της πορείας της ζωής μας είχαν ένα και μοναδικό σημείο ως κοινό παρονομαστή. Το Άγιο Θυσιαστήριο. Εκεί που η ζωή του καθενός μας σταυρώνεται και ανασταίνεται, οπότε ξεπερνά κάθε πρόβλημα και πειρασμό.
Κατά τη σημερινή μας ευγνώμονα αναφορά στο πρόσωπο του Μητροπολίτου μας θα θέλαμε να επιμείνουμε στο κηρυκτικό έργο του, που είναι άλλωστε και πρωταρχική αποστολή του Επισκόπου στη ζωή της Εκκλησίας, αφού έχει την ευθύνη να ορθοτομεί τον «λόγον τῆς ἀληθείας». Δεν θεωρούμε βέβαια αμελητέο το λειτουργικό και φιλανθρωπικό έργο του στα 19 χρόνια της αρχιερωσύνης του το οποίο αποδεικνύεται, αφού καθιέρωσε καθημερινά πρωί και βράδυ, όλο το χρόνο, να τελούνται θείες λειτουργίες, που είναι η σπουδαιότερη ευλογία στη ζωή των χριστιανών, ενώ όσον αφορά στην φιλανθρωπία την απάντηση την δίνει το νέο υπερσύγχρονο Γηροκομείο της Μητροπόλεώς μας.
Σ’ ότι αφορά στο κήρυγμα. Ο Μητροπολίτης Άνθιμος είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, διδασκαλίας, εποικοδομής. Έχει λόγο ορθόδοξο, παραδοσιακό, πατερικό, ευαγγελικό, χριστοκεντρικό και πάνω απ’ όλα κατανοητό. Στόχος των λόγων του είναι να εδραιωθεί το φρόνημα των πιστών, να τονωθεί η πίστη των ανθρώπων και να γεμίσει η ψυχή των χριστιανών με ελπίδα. Ομιλεί αυξάνοντας από τη μία την ελπίδα μας για τη σωτηρία και συγχρόνως από την άλλη χαράσσει μία κατά Χριστόν ζωή χωρίς φαντασιώσεις και ιδεοληψίες. Ο λόγος του είναι αβίαστος και μετριοπαθής, χωρίς εντάσεις, επιδέξιος και σωτηριολογικός. Όπου πρέπει, το κήρυγμά του είναι πνευματικά ελεγκτικό. Δεν είναι ηθικολόγος, αλλά ποιμένας. Δεν περιγράφει θαύματα, αλλά βεβαιώνει γεγονότα που συνέβησαν στην ιστορία σαν θείες ενέργειες που οδηγούν στη σωτηρία. Κηρύττει Χριστό Σταυρωμένο και Αναστημένο και όπου δεν τον ακούν, τότε το βιώνει μυστικά, επειδή σήμερα οι άνθρωποι αγνοούν την προσφορά της Εκκλησίας και των Αγίων της και προσπαθούν να σωθούν μόνοι τους ή με τη βοήθεια των «ορθόδοξων» γκουρού. Δεν τον ενδιαφέρει να τέρψει τα αυτιά των ανθρώπων, αλλά να καλλιεργήσει τη ψυχή τους. Αυτό θεωρούμε ότι είναι το προσωπικό του χάρισμα, τηρώντας το αποστολικό ρητό «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Αυτόν τον άνθρωπο, τον επίσκοπό μας, τον πατέρα μας, τον φίλο μας, τον αδελφό μας, του ευχόμαστε να παραμείνει αληθινός, ανθρώπινος, συναισθηματικός, να έχει υγεία στη ψυχή και στο σώμα και να καλλιεργεί στη ζωή του τα τάλαντα που του έδωσε ο Χριστός. Δια καρδίας και στόματος όλων των χριστιανών της Μητροπόλεως, κληρικών και λαϊκών, ευχόμαστε τα χρόνια της Αρχιερατείας σας να ομοιάσουν με τα χρόνια της βασιλείας του Σολομώντος του σοφοτάτου και δικαιοτάτου και τα έτη της ζωής σας ως τα έτη Μωυσέως του θεόπτου. Να μας ευλογείτε και να μας κατευθύνετε.
Και εάν η Εκκλησία μας αποφασίσει να λείψουμε από κοντά σας, τότε να εύχεσθε όπως ο απόστολος Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο «σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες» (Β’ Τιμ. 3, 14).
† Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής
