«Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραάμ οὖσαν, ἥν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδού δέκα καί ὀκτώ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπό τοῦ δεσμοῦ τοῦτου τῆ ἠμέρα τοῦ Σαββάτου;».
Ἡ σύγκρουσις γιά τήν ὁποία μᾶς μίλησε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἔχει ἕνα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνισταί της εἶναι ἀπό τή μιά μεριά ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἐκπρόσωπος ἑνός παρηκμασμένου θρησκευτικοῦ κατεστημένου, κι ἀπό τήν ἄλλη ὁ Χριστός. Ἀφορμή τό πρόβλημα μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ. Δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια «ἦταν κυρτωμένη, καί δέν μποροῦσε διόλου νά ἀνορθωθῆ». Εἶχε πάει στή Συναγωγή νά ἀκούση τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί ἐκεῖ, «ὅταν τήν εἶδε ὁ Χριστός, τήν κάλεσε καί τῆς εἶπε: «γυναίκα λυτρώνεσαι ἀπό τήν ἀρρώστια σου», καί ἔβαλε τά χέρια του ἐπάνω της, κι’αὐτή ἀμέσως ὀρθώθηκε καί δόξαζε τόν Θεό».
Στό γενικό αἴσθημα χαρᾶς καί δοξολογίας τοῦ Θεοῦ κάποιος διαφωνεῖ. Καί ὄχι ἁπλῶς δυσαρεστεῖται, ἀλλά ἀγανακτεῖ γιά καταπάτηση τοῦ νόμου. «Ὑπάρχουν ἕξι μέρες πού πρέπει κανείς νά ἐργάζεται λέει. Αὐτές λοιπόν τίς μέρες νά ἔρχεσθε γιά νά θεραπευθῆτε καί ὄχι τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου». Δέν εἶχε τό θάρρος νά τά βάλη ἀπ’εὐθείας μέ τόν Χριστό καί ἀπευθύνεται ἀόριστα στό λαό. Ὁ τύπος αὐτός τοῦ ἀρχισυναγώγου δέν ὑπῆρξε μοναδικό δεῖγμα στό ἀνθρώπινο γένος. Ἔχει πολλούς μιμητάς σέ κάθε ἐποχή.
Ὁ Νομοθέτης ἔχει μιά ἐντελῶς διάφορη ἀντίληψι περί σχέσεων νόμου καί ἀνθρώπων. Ἡ στοργή γιά τόν ἄνθρωπο, τό ἐνεργό ἐνδιαφέρον γιά τόν πόνο τοῦ ἀνθρώπου προέχει. «Τό Σάββατο ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο». Ὁ Χριστός δέν ἀφήνει τόν ἀρχισυνάγωγο νά παραπλανήση τήν δημόσια γνώμη μέ τήν δῆθεν ἀκρίβεια στήν τήριση τοῦ νόμου. Μέ μιά ἀμείλικτη κριτική σύρει τήν μάσκα τοῦ κοπτομένου γιά τίς θρησκευτικές παραδόσεις καί ἀποκαλύπτει ὅτι πίσω ἀπό τό φαινομενικό αὐτό σεβασμό γιά τά συστήματα καί τίς ἀρχές κρύβεται ἡ σκληρότης καί ἡ πικρία ζυμωμένες μέ τά πιό ἀπίθανα στοιχεῖα μικροπρεπείας, στενοκεφαλιᾶς καί ὑποκρισίας. «Ὑποκριτά, τοῦ λέει, ὁ καθένας σας δέν λύνει τό Σάββατο τό βόδι καί τόν ὄνο του ἀπό τή φάτνη καί τό πάει νά τό ποτίση; Κι αὐτή, λοιπόν, πού εἶναι θυγατέρα τοῦ Ἀβραάμ, πού τήν εἶχε δεμένη ὁ σατανάς ἐπί δέκα ὀκτώ χρόνια, δέν ἔπρεπε νά λυθῆ ἀπό τά δεσμά της τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
