Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ περιγράφεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ σὰν ἕνα μεγάλο συμπόσιο στὸ ὁποῖο καλοῦνται νὰ λάβουν μέρος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐν τούτοις οἱ καλεσμένοι δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πρόσκληση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες, παρμένες ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωή. Τὸ χωράφι, τὰ πέντε ζεύγη βοδιῶν, ὁ γάμος, εἶναι τρεῖς ἀπὸ τὶς πολλὲς πιθανὲς περιπτώσεις καί δικαιολογίες προερχόμενες ἀπό τήν ἄψυχη φύση, ἀπό τό ζωϊκό βασίλειο καί τήν ἀνθρώπινη κοινωνία, ποὺ μποροῦν νὰ κρατήσουν τὸν ἄνθρωπο μακρυὰ ἀπὸ τὸ θεῖο προσκλητήριο, ἀπό τήν συμμετοχή του στό μεγάλο συμπόσιο. Αὐτά πού ἔδωσε ὁ Θεός σάν δῶρα στόν ἄνθρωπο ἐμποδίζουν τήν ἀνταπόκρισή του στό θεῖο προσκλητήριο.
Κι αὐτὸ συμβαίνει ὅταν δὲν γίνεται σωστὴ ἱεράρχηση στὰ ἀγαθὰ ἢ στὶς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς. Ὅλα τὰ πράγματα ἔχουν τὴ θέση τους καὶ ὅλα τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς μὲ σκοπὸ ὄχι νὰ τὰ ὑποτιμοῦμε, νὰ τὰ φθείρουμε, νὰ τὰ ἐκμηδενίζουμε, οὔτε ὅμως καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἀπολύτους κυριάρχους, σὲ τρόπο ὥστε νὰ γίνουμε δοῦλοι σ’ αὐτὰ, ἄλλα τὰ πάντα δόθηκαν γιὰ νὰ βρίσκουν τὴ σωστή τους τοποθέτηση, ἱεραρχημένα σὲ σχέση πρὸς τὸν Θεό. Τό χωράφι, τά ζεύγη βοδιῶν, ὁ γάμος εἶναι τρεῖς ἀπό τίς πολλές πιθανές περιπτώσεις πού μποροῦν νά κρατήσουν τόν ἄνθρωπο μακρυά ἀπό τό θεῖο προσκλητήριο. Θὰ μποροῦσε νὰ προσθέσει κανεὶς καὶ ἄλλες παρόμοιες ἀσχολίες παρμένες ἀπό τήν καθημερινότητα. Το τραπέζι τῆς θείας ἀγάπης εἶναι ἔτοιμο, ὁ Θεός στέλνει τούς δούλους του, τούς ἐργάτες τοῦ εὐαγγελίου νά καλέσουν τούς ἀνθρώπους γιά νά προσέλθουν καί νά γευθοῦν τά ἀγαθά τά ἄφθαρτα.
Ἡ ἄρνηση τῶν καλεσμένων ὅμως δέν σημαίνει καί τήν ματαίωση τοῦ μεγάλου δείπνου. Τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται μέσα στόν κόσμο, μέσα στήν ἱστορία, παρά τίς ἀρνήσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὅσοι ἀρνοῦνται δέν ματαιώνουν τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀπλῶς ἀποκλείουν τόν ἑαυτό τους ἀπό τήν χαρά τῆς σωτηρίας. Ἡ παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου θέλει νὰ στρέψει τὴν προσοχή μας σὲ μερικὲς ἀλήθειες ποὺ καμμιὰ φορὰ λησμονοῦμε πρός μεγάλη ζημία μας. Τὰ διάφορα ἀγαθὰ ποὺ ἔχουμε εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἄς μὴν ἀγνοήσουμε τὸ δωρητὴ καὶ θεωρήσουμε αὐτὰ τὰ δῶρα του σὰν ἐμπόδια γιὰ τὸ σωτηριολογικό του ἔργο, πού συντελεῖται μέσα στήν ἱστορία διά τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ καί ὁλοκληρώνεται διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως του στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε κλητοί, καλεσμένοι ἀπό τό Θεό στή χαρά τοῦ δείπνου του. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νά γίνουμε ἐκλεκτοί, ἀπό τό ἀνεπιφύλακτο Ναί στή Θεία ἀγάπη.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
