Μία πρώτη ἀντίδραση στά γεγονότα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ στή γῆ ὑπῆρξε ὁ σκανδαλισμός. Ὁ σκανδαλισμός ἑνός ἀπό τούς πιό καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, τοῦ Ἰωσήφ. Ὅταν ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ Παρθένος Μαριάμ, ἡ ἐκλεκτή καί εὐσεβέστατη κόρη, μέ τήν ὁποία εἶχε μνηστευθεῖ, ἐτοιμάζεται νά γίνει μητέρα, τά χάνει, σκανδαλίζεται. Ἕνα σωρό ὑποψίες τόν τυλίγουν. Ξέρει πολύ καλά τόν ἄσπιλο χαρακτῆρα τῆς Μαρίας, γι’ αὐτό βρίσκεται σέ σύγχυση, τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἐξηγήσει ὅλη αὐτή τήν ὑπόθεση. Ὁ Θεός δέν ρίχνει ἀμέσως φῶς, σιωπᾶ. Ἀφήνει γιά ἕνα διάστημα τόν Ἰωσήφ νά παλεύει μέ τήν σκέψη του. Ἐπιτρέπει νά ὁδηγηθεῖ πρός στιγμή ὁ δίκαιος σέ ἀποφάσεις ἀντίθετες μέ τό θεῖο θέλημα. Καί μετά ἐπεμβαίνει. Καί ἐνῶ σχεδίαζε νά ἀπομακρύνει ἀπό κοντά του τήν Παναγία, «ἄγγελος Κυρίου τοῦ παρουσιάστηκε καί τοῦ εἶπε: “Ἰωσήφ, υἱέ τοῦ Δαυίδ, μή φοβηθεῖς νά παραλάβεις τήν Μαριάμ, διότι αὐτό πού ἔχει στά σπλάχνα της εἶναι ἀπό Πνεῦμα Ἅγιο. Θά γεννήσει υἱό καί θά τόν ὀνομάσεις Ἰησοῦ, διότι αὐτός θά σώσει τό λαό του ἀπό τίς ἁμαρτίες του”».
Ὁ Θεός ἀφήνει ἀρχικά τόν Ἰωσήφ νά φθάσει σέ ἀδιέξοδο, καθώς βαδίζει μέ ὁδηγό τό μυαλό του, καί μετά τοῦ ἐξηγεῖ ὑπερφυσικά τό νόημα τῶν γεγονότων. Παρόμοια βλέπουμε νά ἐνεργεῖ ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, στό λυτρωτικό ἔργο, πού ἐξακολουθεῖ νά ἀπεργάζεται μέσα στούς αἰῶνες. Δέν ἐπεμβαίνει ἀμέσως, δέ σπεύδει νά χύσει φῶς σέ ὅλες τίς φάσεις τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας. Ἐπιτρέπει νά παλεύουμε μέ ἀπορίες. Κάποτε, ἀκολουθώντας τό μυαλό μας, φθάνουμε σέ ἀδιέξοδο. Γιά νά νοιώσουμε τελικά, ὅτι δέν ἐπαρκοῦν οἱ δυνάμεις μας γιά νά κατανοήσουμε τά ἔργα Του. Καί ὅταν ἡ ὑπερηφάνειά μας ραγίσει καί ἡ ψυχή εἰλικρινά ζητήσει τό θεῖο φωτισμό, ὁ Θεός στέλνει κάποιο μήνυμα, κάποιον ἄγγελό Του.
Μήν τά χάνουμε λοιπόν μπροστά σέ ἀνεξιχνίαστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, καί πρό παντός μή σπεύδουμε νά παίρνουμε ἀποφάσεις μέ βάση τά ἀνθρώπινα δεδομένα.
Ὁ Θεός συχνά καθυστερεῖ. Συνηθίζει νά ἔρχεται μετά τό σκανδαλισμό, τόν τίμιο καί ἀκόμη ἀπό καλή πρόθεση προβληματισμό. Εἰδικότερα ὅταν βρισκόμαστε ἐμπρός ἀπό σέ θεῖες ἐνέργειες, ἄς μήν ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα καί μοναδικά τό μυαλό μας.
Ὅσοι ἐπιχειροῦν καὶ ἐπιμένουν νὰ ἑρμηνεύουν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ ἀποκλειστικὸ ὁδηγὸ τὸ προκατειλημμένο λογικό τους, σκοντάφτουν. «Οὐ φέρει τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως ἔρευνα» παρά μόνον μέ τήν πίστη γίνεται ἀποδεκτό.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
