Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ περιγράφεται ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο κατὰ τρόπο ποὺ δείχνει προκαταβολικὰ τὴν πορεία τοῦ Μεσσία μέσα στὸν κόσμο : Ὁ νεογέννητος Χριστὸς εὐθὺς ὡς εἰσέρχεται στὸν παρόντα κόσμο γνωρίζει τὴν καταδίωξη καὶ ἐχθρότητα ἐκ μέρους τῶν ἀρχόντων. Ἡ ἐχθρότητα αὐτὴ βρίσκει τὸν κύριο ἐκπρόσωπό της στὸ βασιλιά Ἡρώδη, ἡ θηριωδία τοῦ ὁποίου μᾶς εἶναι γνωστὴ ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς τῆς ἐποχῆς.
Θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ προανακρούεται ἤδη ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς του. Ἡ ὅλη πορεία Του μέσα στὸν κόσμο θὰ εἶναι σταυρὸς ἀγάπης καὶ θυσίας, ἕνας σταυρὸς στὸν ὁποῖο θὰ νικηθεῖ ὁριστικὰ ἡ δαιμονικὴ δύναμη γιὰ νὰ λάμψει τὸ φῶς τῆς ἀναστάσεως.
Ὅσο κι ἂν φαίνεται ὅτι οἱ κοσμικὲς σατανικὲς δυνάμεις κυριαρχοῦν πάνω στὴν ἀνθρωπότητα, ἡ ἐπικράτησή τους εἶναι φαινομενικὴ καὶ προσωρινή, γιατὶ βασικὰ μέσα στὴν ἱστορία πραγματοποιεῖται τὸ σωτηριολογικὸ σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας, τὸ ὁποῖο κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀνατρέψει ἢ νὰ ματαιώσει. Ἡ θηριωδία τοῦ Ἡρώδη, ποὺ ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν ἀπάνθρωπη σφαγὴ τῶν δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων στὴ Βηθλεὲμ καὶ στὴ γύρω περιοχή, δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ σταματήσει ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχή τὸ ἔργο τοῦ νεογέννητου Μεσσία, πού βρισκόταν κάτω ἀπό τήν προστατευτική πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ ὅτι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ προστατεύει τὸ θεῖο βρέφος ἀπὸ τὴν ἀπειλητικὴ μανία τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντα, ὅτι τό καθοδηγεῖ σὲ ἀσφαλὲς μέρος καὶ τὸ προειδοποιεῖ τελικὰ γιὰ τὴ δυνατότητα ἐπιστροφῆς στὴν πατρίδα του ἀποτελεῖ ἕνα στοιχεῖο αἰσιοδοξίας γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων τῆς ζωῆς.
Καθένας μας διαθέτει ἀπὸ τὴν προσωπική του ζωὴ κάποιο συγκλονιστικὸ βίωμα ποὺ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ἐνήργησε προστατευτικὰ πάνω του καί τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο, εἴτε ὁδηγώντας τά βήματα ἑνός φίλου καί προστάτη πρός βοήθεια, εἴτε φωτίζοντας τόν ἴδιο νά ἐνεργήσει σωστά, εἴτε μέ κάποιον ἄλλο τρόπο. Τὸ αἰσιόδοξο μήνυμα ποὺ μᾶς ἀπευθύνει ἡ σημερινὴ εὐαγγελική περικοπή εἶναι ὅτι παρὰ τὸν φαινομενικὸ θρίαμβο τοῦ κακοῦ, τοῦ μίσους καὶ τῆς θηριωδίας μέσα στὴν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων, τελικὰ ἐπιβάλλεται ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καλωσύνης. Ὅτι ὁ Θεὸς γεννιέται σὰν ἄνθρωπος μέσα στὴν ἱστορία ἀποτελεῖ ἀκριβῶς μιὰ ἀπόδειξη γιὰ τὸ στοργικὸ ἐνδιαφέρον Του νὰ λυτρώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις τῆς καταστροφῆς καὶ τοῦ ἀφανισμοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
