Ένα προσφυγικό έθιμο που το έφεραν το 1922 οι «Σακπασιώτες» από τα εφτά απέναντι χωριά της Ανατολικής Θράκης μοιάζει πως αναβίωσε στο ακριτικό Ισαάκιο του Έβρου, με τους κατοίκους να χορεύουν στους ρυθμούς του Πουρπούρη και της Κορτοπούλας μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα.
Το έθιμο
Το χριστουγεννιάτικο έθιμο του «Πουρπούρη» προέρχεται από την Ανατολική Θράκη όπου και αναβίωνε τη δεύτερη και τρίτη ημέρα των Χριστουγέννων. Με αυτή τη μορφή και ονομασία γίνεται στις μέρες μας στα χωριά Ισαάκιο και Χειμώνιο του Νομού Έβρου των οποίων οι κάτοικοι κατάγονται από την Ανατολική Θράκη (Περιοχή Μακράς Γέφυρας).
Τα κεντρικά πρόσωπα του εθίμου είναι ο Πουρπούρης και η γυναίκα του η Κορτοπούλα. Ο Πουρπούρης είναι μεταμφιεσμένος, φοράει μάσκα και κρεμάει κουδούνια, συμβολίζει το χειμώνα με τις δυσκολίες του και την άγρια όψη του που φοβίζει τους πάντες ακόμα και τα κακά πνεύματα που φεύγουν αυτή την εποχή, χάριν και της δικιάς του συνδρομής. Η Κορτοπούλα συμβολίζει τη γη και τη γονιμότητα και κατ΄επέκταση την άνοιξη και την έλευσή της μετά το χειμώνα. Την Κορτοπούλα υποδύεται άντρας ντυμένος γυναίκα, μια και στο έθιμο παίρνουν μέρος μόνο άντρες.
Ο Πουρπούρης κυνηγάει τους νέους που θέλουν να φιλήσουν ή να κλέψουν τη γυναίκα του και όλοι μαζί περιδιαβαίνουν τους δρόμους του χωριού τραγουδώντας, χορεύοντας, πειράζοντας και κερνώντας κρασί τον κόσμο, ευχόμενοι υγεία και καλή σοδειά.
