fbpx
18.9 C
Alexandroupoli
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Σήμερα στον Παράδεισο έχουν γιορτή. Ο 20ος αιώνας του Ηλία Τζιώρα (1926 – 2021)

Ένα άρθρο – εγκώμιο ζωής από τα εγγόνια του

- Χορηγούμενη-

Σήμερα στον Παράδεισο έχουν γιορτή. Η γιαγιά Σταυρούλα σηκώθηκε από νωρίς. Δεν περίμενε τον Μαγιάτικο Ήλιο να απλώσει το φως. Της είπαν τα μαντάτα και είχε δουλειές να κάνει. Ασβέστωσε την αυλή, κλάδεψε τις τριανταφυλλιές της, τάισε τις κοτούλες και τα κουνέλια, έλουσε τα κοντοκουρεμένα μαλλιά της και άνοιξε την πόρτα να βλέπει το δρόμο καλύτερα.

Στη γωνιά του Παραδείσου της, στη γειτονιά των Εβριτών επικρατεί χαρά και προσμονή. Φόρεσαν όλοι τα καλά τους. Οι Πραγγιώτες ειδικά φόρεσαν τις παραδοσιακές στολές τους. Πρώτη η γιαγιά Σταυρούλα έβγαλε τη χειροποίητη φορεσιά από το μπαούλο και ξεκίνησε το τραγούδι. Αυτό που έλεγαν μαζί στον κάμπο του Πραγγίου όταν έχτιζαν ζωές και ελπίδες με τα χέρια και τον ιδρώτα τους, για να ακούσει τον σκοπό της ο παππούς Ηλίας και να βρει την περπατησιά για το επουράνιο σπιτικό τους. Έχει ηλιοτρόπια ο Παράδεισος παππού;

Γέννημα θρέμμα μιας γόνιμης γης από σθένος αιώνιο, Πραγγιώτης, Εβρίτης, Θρακιώτης, Έλληνας Ακρίτας. Παλικάρι στη φωτιά της  ιστορίας πριν γεννηθείς ακόμα. Γύρισε από τα βάθη της Ανατολής ο πατέρας σου νικημένη ψυχή και σώμα από τις κακουχίες. Στρατιώτης της Ελλάδας σε καμένα όνειρα και χαμένες πατρίδες. Πρόλαβε να κάνει οικογένεια ίσα για να την αφήσει ορφανή. Ήρθες το Φεβρουάριο του 1926 και δεν πρόλαβες να δεις πατρικό χάδι. Δευτερότοκος γιος από 5 χρονών στην ύπαιθρο. Ίσος ανάμεσα στους ίσους και ξεχωριστός συνάμα. Κάθε Πραγγιώτης όταν δεν είχε σπαρτά στο χωράφι, δούλευε στο σιδηρόδρομο. Στις πλάτες σας εσύ και οι Θρακιώτες σιδηροδρομικοί φέρατε τις ράγες και την πρόοδο στη Βόρεια Ελλάδα. «Τσαούσηδες» προδότες, γερμανική κατοχή, δυστυχία και επιβίωση και ήρθε η Ελευθερία.

Χωράφια και σιδηρόδρομος η πηγή ζωής ξανά. Εκεί όμως δεν ήρθε ακόμα η ευτυχία.. Η Ελλάδα αναστήθηκε και εσύ βυθίστηκες στο πένθος με τη γιαγιά Σταυρούλα έγκυο στον πρώτο σου γιο. Ο μεγάλος ο αδελφός σου ο Σταύρος χάνεται στον μαύρο εμφύλιο από νάρκη. Στα 19 θα γίνεις σε μια μέρα από παιδί άντρας. Πατέρας, σύζυγος και προστάτης των μικρότερων αδελφιών και των ανιψιών σου. Μια ζωή σε έτρωγε το σαράκι.. Αν πήγαινες εσύ να δουλέψεις στο σιδηρόδρομο εκείνη την ημέρα, μπορεί ο αδελφός σου να ζούσε ακόμα. Η μοίρα το έφερε να ζήσεις εσύ και μαζί σου να ξεκινήσει η γενιά μας. Η γενιά των Τζιωραίων.

Εικόνα 2: Πραγγί Έβρου, τόπος ιερός πατρογονικός

Πάτησες γερά στη γη που έσκαψες με τη Σταυρούλα σου τόσες φορές και την τιθάσευσες. Αγρότης, σιδηροδρομικός αλλά και κτίστης, μάστορας από τους καλύτερους. Έπλαθες θαύματα και σπίτια. Από το ξημέρωμα ως το αργά το βράδυ στις μέρες άδειας σου, τις Κυριακές και τις αργίες. 3 παιδιά, πολλές χαρές και έννοια. Η Σταυρούλα πάντα δίπλα σου στα δύσκολα που έκανε εύκολα με το χιούμορ και την χαρούμενη ψυχή της. Δίπλα σου και στα εύκολα που μετέτρεπε σε γιορτή να χαμογελούν μέχρι και τα μουστάκια σου. 2 παλικάρια και μια κοπελιά σαν τα κρύα τα νερά τα παιδιά σου. Μάθε παιδί μου γράμματα.. και έμαθαν. Μετακόμισες στο Διδυμότειχο για να πάνε στο Γυμνάσιο.

Ο πατέρας μου ο πρώτος Τζιώρας από το Πραγγί που πέρασε στο πανεπιστήμιο. Τι περηφάνια.. Πήγαινες άραγε και ρωτούσες τους βαθμούς του στο σχολείο; Που να προλάβεις.. Περηφάνια για το φοιτητή Σταύρο που χόρευε ευρωπαϊκούς χορούς με το ραδιόφωνο στο αυτί κολλημένο, για την όμορφη κόρη τη Μαρία, για το Βενιαμίν σου και μεγαλύτερο μπαλαδόρο της Θράκης, το θειο μου Θανάση που σήκωσε το Πανελλήνιο Κύπελλο ποδοσφαίρου μέσα στο Καυτατζόγλειο, για τα ανίψια σου που ήταν σαν παιδιά σου. Μόνο χαρές και ελπίδες που έφτιαξες εσύ. Γενάρχης μιας γενιάς παραλίγο χαμένης.

Ήρθαν τα εγγόνια παππού! Από την αρχή της δεκαετίας του 1970 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ήρθαμε άλλοι 6 απόγονοι σου. Και τα βρήκαμε όλα έτοιμα. Από εσένα, τη γιαγιά και τους γονείς μας. Όλα έτοιμα δίπλα μας, μπροστά μας, στην αγκαλιά σου. Σαββατοκύριακα με το παλιό άσπρο Ρενό μετρούσαμε τα χωριά από το Σουφλί ως το Διδυμότειχο ως να φτάσουμε στην αυλή σου. Να δούμε τη γιαγιά να τρέχει σαν την μάνα χήνα να μας βάλει κάτω από τις φτερούγες της. «Έκανες κεφτεδάκια γιαγιά»; «Από το πρωί. Και μια τσανάκα τζατζίκι σας περιμένει»! Ο φρέσκος τραχανάς να ξεραίνεται κάτω από τον ήλιο, τα λουλούδια να μοσχομυρίζουν, οι αμυγδαλιές να μην έχουν συνέρθει ακόμα από τα τελευταία σκαρφαλώματα μας, κουκλοθέατρο στο σαλόνι, γλέντια πασχαλινά, βόλτες με το ποδήλατο σε ένα παράδεισο παιδικό.. Και το βράδυ συνωμοτικά «θα παραγγείλω πίτσες» με τη γιαγιά να ακούει. Το μάλωμα της με την σκανδαλιά στο βλέμμα και εμείς να λιώνουμε στα γέλια! «Αφού έφτιαξα λαλαγγίτες και έψησα μηλίνα»!

Όσα δεν χάρηκες νέος με την αγαπημένη σου Σταυρούλα, τα χαρήκατε στα γεράματα. Ταξίδια στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, χοροί και καρναβάλια. Ήρθαν οι γάμοι και των εγγονιών, ήρθαν δισέγγονα.. Στην Αλεξανδρούπολη συχνά πυκνά. Πάντα με το τρένο. Μόνο με το τρένο. Έδειχνες το πάσο του παλιού σιδηροδρομικού και έβλεπες στο βλέμμα των νεώτερων συναδέλφων σου την αναγνώριση. Από το σταθμό προς τον σταθμό. Πόσες φορές σε περίμενε στρωμένο το τραπέζι μας γιατί γρήγορα ήθελες να πάμε στο κτήμα. Στο δικό μας αγρόκτημα, για να μάθεις στο πατέρα μου τα μυστικά της γης σαν γητευτής της. Για σένα ήταν επιβίωση και για τον πατέρα μου η αγαπημένη του απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο του. Αλλά το ίδιο μερακλής! Τι παράξενος κόσμος παππού και πως αλλάζει γύρω μας. Απολάμβανα τις στιγμές που τον συμβούλευες πώς να κλαδέψει και του έκανες παρατήρηση στις στραβοτιμονιές του.. Ζόρι για μένα να σηκωθώ αξημέρωτα για να έρθω μαζί σας.. Το χειρότερο μου.. Αλλά σήμερα δεν θα άλλαζα ούτε μια μέρα από αυτές που έχτισα δίπλα σου τα παρτέρια, από αυτές που πότισα δίπλα σου τις ελιές μας. Οι βόλτες μας στο Πραγγί κάθε φορά που ανέβαινα για να μου δείξεις κάθε μέρος που είχε σημασία για την ιστορία μας. Μεσοπόλεμος, κατοχή, καλύτερες μέρες όλα σημάδια στο χρόνο, στον τόπο μας και στην καρδιά σου.

Εικόνα 3: Σταυρούλα (1927-2006) & Ηλίας (1926-2021) από το Πραγγί στην Αιώνιοτητα μαζί

Ότι έχτισες εδώ σε θυμίζει. Το εκκλησάκι εδώ για πάντα. Το πιο παράξενο εκκλησάκι του κόσμου.. Αφιερωμένο και στον Προφήτη Ηλία και στην Αγία Ελένη.

Στον Παράδεισο έχουν γιορτή παππούλη. Όταν ανεβαίνει ένας υπέροχος άνθρωπος, η Καλοσύνη περιμένει να τον υποδεχθεί δίπλα στον Άγιο Πέτρο. Η γιαγιά Σταυρούλα είναι ξανά στην αγκαλιά σου. Πόσο σου έλειψε η βιαστική.. Θα χορεύετε στα Πραγγιώτικα σύννεφα πια και θα κοιτάτε από ψηλά τα βήματα μας. Μακάρι να περπατώ στο δρόμο σου ως τα δικά μου γεράματα. Είμαι περήφανος που είμαι εγγονός σου. Είμαι περήφανος που είμαι Ηλίας Τζιώρας και εγώ. Ο 20ος αιώνας του Ηλία Τζιώρα έριξε αυλαία. Χάρη σε εσένα υπάρχει ο 21ος για εμάς.

Ξέρω πως κάθε φορά που εγώ και τα ξαδέλφια μου θα ακούμε τα ηχητικά από τις συνομιλίες μας τα τελευταία 3,4 χρόνια, κάθε φορά που θα βλέπουμε το βίντεο από την αφήγηση της ζωής σου εκείνο το Πάσχα στην Αλεξανδρούπολη, θα φοράς τα Κυριακάτικα σου ρούχα με τη γιαγιά και θα συναντιόμαστε ξανά. Χαμογελάμε παππού γιατί υμνούμε τη ζωή σου. Σε αγαπάμε πολύ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Σταύρος – Μαρία – Θανάσης – Ξένια – Ματούλα – Έλενα – Άρης – Ηλίας – Ελένη –

Ηλίας – Σταυρούλα – Ζωή – Έλλη – Γωγώ – Θένια – Σταυρούλα – Γιάννης

- Χορηγούμενη-

Ακολουθήστε μας και στο Instagram

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP ΤΟΥ evros24.gr

Διαβασε και αυτο