Κάποια στιγμή στη ζωή κάθε μαμάς θα βρεθούν ορισμένοι που θα την κρίνουν και θα την κατηγορήσουν, χωρίς να ξέρουν τίποτα ουσιαστικό για την ίδια και την καθημερινότητά της. Σε αυτούς, λοιπόν, αφιερώνουμε και αυτό το κείμενο.
«Όταν ανοίγεις το στόμα σου για να κρίνεις μια μάνα, δάγκωσε πρώτα τη γλώσσα σου.
Η κύηση πονάει.
Η εργασία πονάει.
Ο θηλασμός πονάει.
Το να βλέπεις τον γιο σου ή την κορη σου να κλαίει πονάει.
Δεν κοιμάσαι καλά, πονάει.
Το να υπηρετείς τους πάντες και να είσαι ο τελευταίος που σκέφτεσαι, πονάει….
Δεν κάνεις μπάνιο ήσυχα, πονάει.
Το να έχεις μια πολύ δύσκολη μέρα και ακούραστα πονάει.
Δεν φτιάχνεις τα νύχια και τα μαλλιά σου όπως πριν, πονάει.
Το να μην έχεις χρόνο για σένα πονάει.
Η μάνα χρειάζεται βοήθεια. Δεν την επικρίνουν. Χρειάζεται στοργή και όχι να την κρίνουν. Φροντίζει για όλους, αλλά πρέπει επίσης και να την φροντίζουν.
Η μητρότητα δεν είναι τόσο τρυφερή όσο φαίνεται. Η μητρότητα είναι όμορφη… Ναι! Αλλά είναι πολύ δύσκολη.
Αυτό που είναι όμορφο, είναι η αγάπη που έχει μια μητέρα για το παιδί της. Ότι η αγάπη
είναι σε θέση να αντέξει τα πάντα!!
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΗΤΕΡΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗΤΕΡΑ και μαθαίνει!»
