Το μικρό σας έχω ήδη μεγαλώσει αρκετά και δεν δείχνει διατεθειμένο να εγκαταλείψει την γλυκιά αυτή συνήθειά του.
Φταίτε βέβαια κι εσείς που δεν προσπαθήσατε νωρίτερα να το ανεξαρτητοποιήσετε μειώνοντας ίσως ξαφνικά το χρόνο που την έχει ανάγκη, αλλά τώρα αυτό που σκέφτεστε είναι πως θα την κόψετε.
Συνήθως οι γονείς ξεκινάνε να κάνουν σκέψεις «κατά της πιπίλας» μετά τα 3 χρόνια του μωρού τους.
Τι μπορείτε όμως να κάνετε;
Σε πρώτη φάση προσπαθήστε να περιορίσετε τις ώρες που τη δίνετε στο μικρό σας. Βάλτε κανόνες για το πότε θα μπορεί να την παίρνει. Παραδείγματος χάρη πείτε του ότι αρχικά θα την έχει μόνο στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο. Καμία άλλη στιγμή. Αργότερα βάλτε περιορισμό και σε αυτό! Δηλαδή, στο σπίτι όταν πέφτει στο κρεβάτι του ή στο αυτοκίνητο όταν θέλει να κοιμηθεί.
Να είστε πρώτα εσείς αποφασισμένη και να «διαβάζετε» το πότε το μικρό σας ζορίζεται πραγματικά.
Να του μιλάτε συνέχεια για το πόσο ωραία θα περνάει χωρίς την πιπίλα του, εφευρίσκοντας παραδείγματα ενώ μην ξεχνάτε να το επιβραβεύετε όταν καταφέρνει να σταθεί μακριά της.
Μπορείτε επίσης:
Να την ανταλλάξετε με ένα παιχνίδι που το μικρό σας θέλει πολύ!
Να του πείτε ότι πρέπει να τη στείλετε σε ένα άλλο μωράκι που γεννήθηκε και δεν έχει πιπίλα (ακόμα καλύτερα αν αυτό το μωράκι τυχαίνει να είναι συγγενικού προσώπου).
Να τη στείλετε στη νεράιδα που τη χρειάζεται για να του φέρει τα καινούργια του δρονιτα.
Να αποφασίσετε μαζί να πάτε να τη θάψετε στον κήπο σας διαβεβαιώνοντάς το ότι θα βγάλει λουλούδια εκεί! (προνοήστε φυσικά έτσι ώστε να συμβεί!)
Βάλτε μαζί ως ορόσημο μία ημερομηνία που θα πετάξετε την πιπίλα και θα του αγοράσετε ή θα το πάτε όπου θέλει!
Βάλτε το γιατρό να του εξηγήσει γιατι ποια δεν έχει ανάγκη την πιπίλα! (πολλά παιδιά ακούνε πιο εύκολα έναν τρίτο, κι όχι το γονιό τους)
Αν όλα αυτά τα τεχνάσματα δεν πιάνουν, πετάξτε όλες τις πιπίλες που υπάρχουν σπίτι, παρουσία του μικρού σας και όταν αργότερα κατά τη διάρκεια της νύχτας τις ζητήσει, εξηγείστε του ότι δεν γίνεται να την ξαναπάρει πίσω.
