Η ακμή αποτελεί δερματολογική πάθηση, η οποία δεν εξαρτάται από την εθνικότητα, το φύλο ή την ηλικία. Συχνότερα εμφανίζεται στις ηλικιακές ομάδες 12-24 ετών και οφείλεται συνήθως στη επίδραση της τεστοστερόνης, η οποία παρεμποδίζει την κανονική λειτουργία των σμηματογόνων αδένων. Συνεπώς, η παραγωγή του σμήγματος αυξάνεται, γίνεται πιο παχύρρευστο και δεν απελευθερώνεται από τους πόρους των σμηματογόνων αδένων.
Η αδυναμία απελευθέρωσης του σμήγματος οδηγεί με τη σειρά της στο πολλαπλασιασμό των βακτηριδίων, που φυσιολογικά υπάρχουν στο δέρμα, προκαλώντας φλεγμονή, μόλυνση και την κλινική εικόνα της ακμής.
Οι διατροφικές συνήθειες είχαν συνδεθεί στο παρελθόν με την εμφάνιση και έξαρση της ακμής. Ωστόσο, νεότερα επιστημονικά δεδομένα έρχονται να αντικρίσουν τις παλαιότερες απόψεις, με αποτέλεσμα συχνά να δημιουργείται διχογνωμία για το τι πραγματικά ισχύει.
Πρώτα από όλα, η βιταμίνη Α είναι η πλέον συνηθισμένη βιταμίνη, που προστίθεται σχεδόν σε όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της ακμής. Η θεραπευτική δράση της βιταμίνης Α οφείλεται στην ιδιότητά της να μειώνει την παραγωγή του σμήγματος. Ωστόσο, αν και η βιταμίνη Α είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη θεραπεία της ακμής, θα πρέπει να χορηγείται σε αυστηρά ελεγχόμενες ποσότητες, εφόσον προκαλεί αύξηση των τριγλυκεριδίων του ορού, της ολικής χοληστερόλης και τερατογενέσεις. Η ρύθμιση των επιπέδων της βιταμίνης Α, υποβοηθάται από τη βιταμίνη Ε. Συνεπώς, μία ισόρροπη πρόσληψη τροφίμων πλούσιων σε βιταμίνη Α (π.χ. γάλα, καρότα, συκώτι) και Ε (π.χ. τόνος, σολομός, πέστροφα, αμύγδαλα, φουντούκια, ηλιόσποροι) μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και θεραπεία της ακμής.
Επιπρόσθετα, σε έρευνα που διεξήχθη από το Michaelson και τους συνεργάτες του, βρέθηκε ότι τα άτομα με ακμή είχαν χαμηλά επίπεδα ψευδαργύρου στο ορό. Ο βοηθητικός ρόλος του ψευδαργύρου στην πρόληψη της ακμής πιθανότατα οφείλεται στην ικανότητά του να αυξάνει την απελευθέρωση των ελεύθερων λιπαρών οξέων από τους σμηματογόνους αδένες. Τρόφιμα πλούσια σε ψευδάργυρο είναι τα οστρακοειδή, το μοσχάρι και οι σαρδέλες.
Επιπλέον, η σοκολάτα απενεχοποιήθηκε από την πεποίθηση ότι προκαλεί ακμή, μιας και η κατανάλωσή της δεν βρέθηκε να συμβάλλει στην ανάπτυξη του βακτηρίου acne vulgaris, που προκαλεί την ακμή.
Τέλος, στην πρόληψη της ακμής μπορεί να βοηθήσει και η αποφυγή των τροφίμων πλούσιων σε λιπαρά (γαλακτοκομικά με πλήρη περιεκτικότητα σε λιπαρά, γλυκίσματα, κέικ, βούτυρο), εφόσον αυξάνουν την παραγωγή του σμήγματος και δυσχεραίνουν την απελευθέρωσή του από τους σμηματογόνους αδένες. Αντίθετη δράση έχει η αυξημένη πρόσληψη νερού, η οποία οδηγεί στην αποβολή τοξινών.
Λαμβάνοντας υπ΄οψην τα παραπάνω, γίνεται αντιληπτό ότι η διατροφή μπορεί να έχει προληπτικό ή θεραπευτικό ρόλο στην ακμή. Ωστόσο, χρειάζονται περαιτέρω κλινικές μελέτες προκειμένου να τεκμηριωθεί πλήρως η σχέση της διατροφής με την ακμή.
