Με πολύ μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η κινητοποίηση των Επιτροπών Ειρήνης της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Εργατικών σωματείων την Κυριακή το πρωί 01 Ιούνη στο πάρκο Ακαδημίας. Πλήθος κόσμου, αγωνιστές της Ειρήνης, μαθητές, φοιτητές, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες από ολόκληρη την περιοχή φώναξαν με παλμό «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», «Το έγκλημα αυτό έχει υπογραφή-ΝΑΤΟ, Ευρωπαίοι και Ισραηλινοί», «Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά», όπως επίσης, απαίτησαν την απεμπλοκή της χώρας από τους στρατιωτικούς-πολεμικούς σχεδιασμούς και εξοπλισμούς, να σταματήσει κάθε διευκόλυνση της ΝΑΤΟϊκής άσκησης «Immediate response 2025» που αυτές τις μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή και αποτελεί πραγματική πρόβα πολέμου.
Τη συγκέντρωση άνοιξε ο Υπολοχαγός Βάιος Τσαπρούνης, εν ενεργεία Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς που υπηρετεί στην Ξάνθη, ο οποίος με απαράμιλλο σθένος και ευθύνη δήλωσε πως «ως στρατιωτικός, δε δέχομαι να εξυπηρετώ σχέδια που σπέρνουν φτώχεια, προσφυγιά και θάνατο» (…) «ως άνθρωπος δε δέχομαι να καίγεται ένα παιδί στη Γάζα και να προσποιούμαι πως δεν είδα, δεν ήξερα, δεν φταίω», ενώ αναφέρθηκε και στο στρατιώτη Αντώνη από την Κομοτηνή, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «και αν η φωνή σου ενοχλεί, είναι επειδή έχει βάθος, έχει δύναμη, έχει τεκμηρίωση και έχει ψυχή. Όπως έχουν ψυχή οι λαοί που αντιστέκονται».
Στη συνέχεια απαγγέλθηκε το συγκλονιστικό ποίημα του παλαιστίνιου ποιητή Σαμίχ Αλ Κάσεμ «Λόγος στην αγορά της ανεργίας», αφήνοντας σαν ηχώ στο νου όλων το στίχο «Κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!».
Η συγκέντρωση κορυφώθηκε με την κεντρική ομιλία από την πρόεδρο της Επιτροπής Ειρήνης Αλεξανδρούπολης, Αλεξάνδρας Σταματελάτου. Αιχμές της ομιλίας αποτέλεσαν η έκφραση της Αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης, η εναντίωση στην εμπλοκή της χώρας και της περιοχής στου πολεμικούς σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ, η σχέση ιμπεριαλιστικής ειρήνης και ιμπεριαλιστικού πολέμου, καθώς το ένα τροφοδοτεί το άλλο με σκοπό τη διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας σε επίπεδο οικονομικού ελέγχου, εμπορικών και ενεργειακών δρόμων, πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Η ομιλία στάθηκε στο ζήτημα της πολεμικής οικονομίας και των πολεμικών προϋπολογισμών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, στα 800 δις ευρώ που διαθέτει η ΕΕ μέσω του σχεδίου «ReArm Europe» για εξοπλισμούς, αλλά και στα 25 δις ευρώ που αποφάσισε να διαθέσει η ελληνική κυβέρνηση, χρήματα «που θα λείψουν από την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, από τις αναγκαίες υποδομές για την προστασία της ζωής του λαού», τονίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο «η ειρήνη τους προετοιμάζει τον πόλεμό τους». Στη συνέχεια αναδείχτηκε αναλυτικά το ζήτημα της εμπλοκής του ελληνικού κράτους στα πολεμικά μέτωπα και τους σχεδιασμούς καθώς και το σε τι συνίσταται αυτή στο έδαφος της Ουκρανίας, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ έγινε αναφορά και στο ζήτημα της αμφισβήτησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων από την πλευρά της Τουρκίας, στο ζήτημα του συμβιβασμού που προετοιμάζεται με στόχο την ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και στο ζήτημα της μεθόδευσης της διχοτόμησης της Κύπρου υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.
Η ομιλία στο κλείσιμο τόνισε χαρακτηριστικά πως «η θέση μας είναι απέναντί τους» (…) «στο πλευρό των λαών που σηκώνουν κεφάλι», μαζί με όλους «όσοι απεργούν και διεκδικούν κόντρα σε απειλές και τρομοκρατία στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, δουλειά με δικαιώματα, συντάξεις με αξιοπρέπεια, όσοι υπερασπίζονται τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας, όπως οι αταλάντευτοι εκπαιδευτικοί μας, όσοι, στους χώρους Υγείας, με υπεράνθρωπο κόπο, μπροστά στις αλλεπάλληλες κρίσεις που γεννά το σύστημα, υπερασπίζονται το δικαίωμα να απολαμβάνουμε όλοι υψηλού επιπέδου υπηρεσίες με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, δωρεάν φάρμακα και κοινωνική πρόνοια». Τονίστηκε, επίσης, η σημασία της πράξης των γιατρών στα νοσοκομεία της χώρας με τη συλλογή υπογραφών για τη διακοπή σχέσεων με φορείς και ιδρύματα του ισραηλινού κράτους, η σημασία της στάσης των συνδικαλιστών που παρά τις διώξεις βροντοφωνάζουν με αμείωτη δύναμη να σταματήσει η ανθρωποσφαγή από το κράτος δολοφόνο σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, η σημασία της στάσης κρατικών υπαλλήλων και στην περιοχή που παρά τις διώξεις «δε βολεύονται και δε σιωπούν μπροστά στην υποβάθμιση των υπηρεσιών, που εναντιώνονται στην παρουσία των δολοφόνων του ΝΑΤΟ σε χώρους Πολιτισμού και ιστορίας του τόπου μας». Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στη σημασία της αντίστασης του λαού της περιοχής στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου και του χρυσού στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ υπογραμμίστηκε το ότι «η κλήση του στρατευμένου Αντώνη σε απολογία σηματοδοτεί κλιμάκωση της τρομοκρατίας απέναντι στους στρατευμένους νέους, καθώς και το πιο στοιχειώδες δικαίωμα, η έκφραση στην πρωινή αναφορά, επιχειρείται να καταστρατηγηθεί», δηλώνοντας την «περηφάνια με την οποία μας γεμίζει η στάση του και η στάση όλων των στρατευμένων νέων και μελών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας που καθημερινά εκφράζουν ανοιχτά και ελεύθερα, παρόλη την απροκάλυπτη τρομοκρατία, την αντίθεσή τους απέναντι στην εμπλοκή της χώρας στα δολοφονικά σχέδια των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ».
Η ομιλήτρια ολοκληρώνοντας κάλεσε το λαό σε οργάνωση, αλληλεγγύη και αντεπίθεση στους τόπους δουλειάς, στις επιχειρήσεις στους συλλόγους και στα εργατικά σωματεία, φωνάζοντας «Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης!» και στα αγγλικά, στα αραβικά, στα τουρκικά, στα βουλγαρικά.
Ακολούθησε μαζική πορεία στους δρόμους της πόλης. Χαρακτηριστικό στοιχείο που δείχνει πόσο μεγάλη αποδοχή έχει, στο λαϊκό αίσθημα, η απαίτηση να κλείσει η ΝΑΤΟϊκή βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που μετατρέπει την περιοχή σε στόχο αντιποίνων και βάζει σε κίνδυνο το λαό από την διέλευση και παραμονή επικίνδυνων και εύφλεκτων πολεμικών υλικών, ήταν τα αλλεπάλληλα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των κατοίκων της πόλης, οι οποίοι στέκονταν και παρατηρούσαν τη ζωντανή και μαχητική πορεία των διαδηλωτών να περνά, ιδιαίτερα στη στροφή προς το λιμάνι.
Στο κλείσιμο της διαδήλωσης, όλοι οι συγκεντρωμένοι αποφάσισαν να συνεχίσουν, αταλάντευτα, στους χώρους δουλειάς, στα εργατικά σωματεία, στους συλλόγους και τις γειτονιές, σε κάθε πόλη την πάλη για να σταματήσει η σφαγή του παλαιστινιακού λαού, για να απεμπλακεί η χώρα από τους πολεμικούς σχεδιασμούς και επιχειρήσεις των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ φωνάζοντας δυνατά «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!».
