Το πολυαναγνωσμένο έργο του παγκοσμίου φήμης συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι, μεταφέρεται στη σκηνή, σε μια παράσταση-εμπειρία, αφού ο θεατής είναι μέρος μιας απρόσμενης συνεδρίας.

Η υπόθεση; Ο Ντέμιαν επιθυμεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η προσωπική του αναζήτηση τον οδηγεί στον Χόρχε –έναν εκκεντρικό θεραπευτή–που τον ωθεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του, δίνοντας του απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Σε κάθε συνάντησή τους, του αφηγείται μια ιστορία, μια βαθιά ανθρώπινη αλληγορία, την οποία είτε αντλεί από την λαϊκή προφορική παράδοση και μυθολογία, είτε την επινοεί με τη φαντασία του.

Δραματοποιημένο το εμβληματικό κείμενο του Χόρχε Μπουκάι, με φρέσκια και κωμική ματιά, σε μια παράσταση που αποσκοπεί να κάνει το κοινό συνένοχο.

Οι θεατές εμπλέκονται ενεργά στο έργο. Το δίπολο θεραπευτή–θεραπευόμενου αντιστρέφεται, οι ρόλοι ανατρέπονται. Οι ιστορίες ζωντανεύουν γλαφυρά, ενώ ηθοποιοί και θεατές γίνονται αμοιβαία κομμάτι μιας ιδιάζουσας και απρόοπτης «θεραπείας».

Ο Δημήτρης Πλειώνης που σκηνοθετεί γράφει σε σημείωμά του για την παράσταση: «Ο Χόρχε Μπουκάι στηρίζει το ψυχοθεραπευτικό του έργο, όπως και τη συγγραφή του του βιβλίου «Να σου πω μια ιστορία», στη μέθοδο Gestalt, η οποία ασχολείται με το τώρα και ο θεραπευόμενος προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του ερχόμενος πιο κοντά στην αυτογνωσία. Η θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της ομότιτλης παράστασης αποτελεί απόρροια μιας βαθύτερης προσωπικής ανάγκης και υιοθετεί την ίδια τεχνική (…). Η επιδίωξη είναι το μοίρασμα, η συμμετοχή του κοινού, ώστε οι θεατές να γίνονται μέρος της θεατρικής πράξης με μια μυητική διαδικασία σε ό,τι δύναται να εκτυλιχθεί μέσα στον κλειστό χώρο μιας ψυχοθεραπευτικής συνεδρίας. Οι 15 επιλεγμένες ιστορίες, με την απλότητα της γραφής του Χόρχε Μπουκάι που όλους μας αγγίζει, μετουσιώνονται από τους ηθοποιούς μέσω των αυτοσχεδιασμών και ζωντανεύουν επί σκηνής. Σε αυτές, όλοι μας βλέπουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας: την ενοχή, το ψέμα, τον θάνατο, τις δυσκολίες που μας ζορίζουν, τη συμφιλίωση με εμάς και τους άλλους, τη συγχώρεση. Η θεραπεία της ψυχής είναι ένα δώρο. Ένα δώρο που αξίζει να δοκιμάσουμε ή να προσπαθήσουμε. Ένα δώρο που μπορεί να μας εξελίξει, δίνοντάς μας το έναυσμα να κοιτάξουμε και να δούμε μέσα στον εαυτό μας».