Ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τόν Εὐαγγελισμό τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἡ πατρίδα μας γιορτάζει τήν διπλή γιορτή, τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Γένους μας.
Σήμερα ἐπαληθεύεται τό πρωτοευαγγέλιο, ἡ πρώτη καλή ἀγγελία τοῦ Θεοῦ πρός τούς πρωτοπλάστους ὅτι ὁ ἀπόγονος μιᾶς γυναίκας θά ἀποκαταστήσει τίς σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.
Περνοῦσαν οἱ αἰῶνες καί οἱ γενιές τῶν ἀνθρώπων ζοῦσαν μέ τήν προσδοκία αὐτή ἔως ὅτου, ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικός γενόμενος ὑπό νόμον ἴνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσει ἵνα τήν υἱοθεσίαν Αὐτοῦ ἀπολαύομεν».
Τό μήνυμα μεταφέρει στήν Θεοτόκο ὁ πρωτοστάτης ἄγγελος στήν πόλη Ναζαρέτ. Καί ἐκείνη ἀποδέχεται τήν βούληση τοῦ Θεοῦ με ταπείνωση «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένητο μοι κατά τό ρῆμα σου».
Ἡ Παναγία γίνεται τό μέσο διά τοῦ ὁποίου ἔρχεται στόν κόσμο ὁ Ἐλευθερωτής. Στόν Ἀκάθιστο Ὕμνο ψάλλουμε στήν Παναγία «χαῖρε ἀπογεννῶσα Λυτρωτήν αἰχμαλώτοις». Ὀνομάζει ἐλευθερώτρια τήν Παναγία ὁ ὑμνογράφος γιατί γέννησε τόν Ἐλευθερωτή. Ἐλευθερώτρια γιατί μεσιτεύει στόν Χριστό γιά τήν ἐλευθερία μας, ἐλευθερώτρια γιατί εἶναι τό πλέον ἐλεύθερο πλάσμα τοῦ κόσμου, ἀφοῦ κανένα βόλι τοῦ κακοῦ δέν μπόρεσε νά τήν πλήξει.
Ἡ 25η Μαρτίου, ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου σηματοδοτεῖ καί μιά ἄλλη ἐλευθερία γιά μᾶς μετά ἀπό τετρακόσια χρόνια δουλείας. Πολλά τραγούδια ἔχουν ἀκουστεῖ πάνω στή γῆ γιά τήν ἐλευθερία. Στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἐκφράζουν τόν πόθο τῆς λευτεριᾶς. Στόν καιρό τοῦ ἀγῶνα ἐκφράζουν τήν ἀποφασιστικότητα καί τόν ἐνθουσιασμό, στή νίκη ἐκφράζουν τόν θρίαμβο.
Ἡ ἐλευθερία ὅμως ἀπαιτεῖ καί εὐθύνη. Λέει μιά εὐχή τῆς Ἐκκλησίας μας «Κύριε κατάστησον ἡμᾶς ἀξίους τῆς ἐλευθερίας». Ἡ ἐλευθερία εἶναι ἐξαγορασμένη μέ τό αἷμα τῶν προγόνων μας, νά μήν τή θυσιάσουμε στό βωμό τῶν παθῶν καί τῆς κάθε λογῆς ἐξάρτησης.
Χαιρετίζουμε τήν Ἐλευθερία σέ ὅλες τίς διαστάσεις καί τίς μορφές της. Τήν σωματική ἐλευθερία, τήν ἐθνική ἐλευθερία, τήν θρησκευτική ἐλευθερία. Ἀλλά ἡ σπουδαιότερη ἀπό ὅλες εἶναι ἐκείνη ἡ ἐλευθερία μέ τήν ὁποία τελειώνει ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος «καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τούς συμβοῶντας Ἀλληλούϊα».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
