“Φίλοι Εβρίτες, περιμέναμε υπομονετικά να τοποθετηθούμε, για σεβαστικούς λόγους, να δοθεί τέλος στον εφιάλτη που ζήσατε στον τόπο σας μετά από 17 ολόκληρες μέρες. Υπήρχαν πολεμικές συρράξεις στην ιστορία που κράτησαν λιγότερο!
Με όλη μας την καρδιά θα θέλαμε να σας μεταφέρουμε λίγη από τη πρόσφατη εμπειρία μας ως ομοιοπαθείς από την 2η (πια) μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που έπληξε τη χώρα μας πριν από δύο χρόνια στην Β. Εύβοια και που τόσο εύκολα και γρήγορα παραχώρησε τη θέση της στην καταστροφικότερη φωτιά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη:
1) Δεν οφελεί να συνεχίσουμε να κλαίμε πάνω από τα καπνισμένα κουφάρια της φύσης και των κατοίκων της. Η στάχτη και η μυρωδιά του θανάτου είναι λεπτόκοκες και μπορούν να διεισδύσουν σε κάθε ψυχή. Αναζητήστε βοήθεια. Μην το περάσετε μόνοι σας.
2) αν πονάτε τον τόπο σας, μείνετε εκεί. Όχι από πείσμα, αλλά από αγάπη. Από επιθυμία να τον ξαναδείτε όπως τον θυμάστε. Και θα τον δείτε. Αν όχι εσείς, τα παιδιά σας μέσα από τα μάτια σας.
3) Οργανωθείτε. Όποιος μείνει μόνος του είναι πολύ μικρός να ανταπεξέλθει στο σάρωμα τέτοιας καταστροφής. Συνεργαστείτε με ανθρώπους της παραγωγής και ξαναβγάλτε προς τα έξω την επιθυμία για ζωή. (Εννοείται η ομάδα μας είναι ανοιχτή σε οποιαδήποτε ανησυχία σας)
Κάτι τελευταίο:
Ο Έβρος δεν είναι τυχαίος νομός. Από εκεί κρέμεται ολόκληρη η Ελλάδα. Οι πρώτοι δύο μήνες θα είναι δύσκολοι γιατί η χρωματική παλέτα θα έχει μόνο γκρίζο. Υπομονή. Την άνοιξη θα είναι καλύτερα. Το ξέρουμε. Το ζήσαμε. Σας αγαπάμε!
Βόρεια Εύβοια Ζώσα Μνήμη
