Σε νέο κύκλο αναστάτωσης βρίσκονται για μια ακόμη φορά οι ισχνές δομές για την φροντίδα και την αγωγή του παιδιού στους δήμους.Κυβέρνηση, ΚΕΔΕ , ΠΟΕ -ΟΤΑ έχουν μετατρέψει με την τακτική τους αυτές τις δομές σε πεδίο αποπροσανατολισμού, αφού σήμερα όπως και τα προηγούμενα χρόνια με την πολιτική τους δεν αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των παιδιών και των νέων γονιών, που στις μέρες μας ζουν σε συνθήκες φτώχιας, ακόμα και εξαθλίωσης. Ταυτόχρονα με τις ενέργειές τους δεν στηρίζουν την ουσιαστική διεύρυνση αυτών των δομών ως ώριμη ανάγκη του καιρού μας.
Με αφορμή το χρόνιο και επιστημονικά θεμελιωμένο αίτημα της υποχρεωτικότητας της 2χρονης προσχολικής αγωγής, με ευθύνη του κράτους, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ νομοθετεί –όπως είχαν επιχειρήσει και παλιότερα– τάχα την εφαρμογή της!
Την ίδια στιγμή οι κτιριακές δομές είναι πολύ πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες, οι προσλήψεις προσωπικού απαγορευμένο είδος , η διευρυμένη λειτουργία των νηπιαγωγείων χωρίς υποστηρικτικές δομές π.χ. ξεκούρασης και σίτισης άπιαστο όνειρο και αποτρεπτικό για γονείς και παιδιά. Αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι η κυβέρνηση παίζει με τις ανάγκες παιδιών, οικογενειών και χιλιάδων παιδαγωγών.
Από την άλλη μεριά η πλειοψηφία στην ΠΟΕ – ΟΤΑ, που δήθεν προασπίζει τη παιδαγωγική υπόσταση των παιδικών σταθμών και τα δικαιώματα των βρεφονηπιοκόμων, κεντράρει δυστυχώς στο ποιός θα υποδέχεται τα προνήπια. Έτσι, αντιλαμβάνεται το εύρος του παιδαγωγικού έργου άραγε; Μέχρι σήμερα ούτε κουβέντα για την μονιμοποίηση επιτέλους των συμβασιούχων παιδαγωγών και άλλων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς που η παρουσία τους κάθε χρόνο είναι στον αέρα και μαζί τους η λειτουργία των παιδικών σταθμών σε μόνιμη αμφισβήτηση. Ούτε κουβέντα για την χρηματοδότηση τους που σήμερα συναρτάται από το απαράδεκτο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που αντί να διευρύνει τις δημοτικές και δημόσιες δομές αγκαλιάζει τους επιχειρηματίες στο χώρο της φροντίδας του παιδιού.
Στην αντάρα του συντεχνιασμού από κοντά η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ που ζυμώνει το αντιδραστικό αίτημα για πέρασμα των νηπιαγωγείων στου δήμους! Δηλαδή, από υποχρεωτική προσχολική αγωγή με ευθύνη του κράτους να συναρτάται η προσχολική αγωγή με την τσέπη του νοικοκυριού. Όπως και σήμερα το ζούμε στους δήμους με τους παιδικούς σταθμούς, με τις λειψές δομές και τις ανύπαρκτες θέσεις που ψάχνει και δε βρίσκει ο γονιός, με τους συμβασιούχους εργαζόμενους παιδαγωγούς και βοηθητικό προσωπικό που κάθε χρόνο ζούμε με την αγωνία εάν θα τους έχουμε.
Είναι η ελάχιστη ευθύνη απέναντι σε γονιούς, παιδιά και εργαζόμενους να τελειώνουμε πια με αυτόν τον αποπροσανατολισμό. Τούτος ο τόπος και ο λαός του έχει την απαίτηση και τις δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών του. Είμαστε στον 21ο αιώνα, έχουμε χιλιάδες σπουδαγμένα παιδιά για να στελεχώσουν τις δομές, χιλιάδες νεαρά ζευγάρια που ζουν με την αγωνία για την φροντίδα των παιδιών τους.
Πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικότητα η ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών και αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό απαιτούμε άμεση και γενναία χρηματοδότηση από το κράτος, διεύρυνση των δομών, εδώ και τώρα, δημόσιες επενδύσεις για σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, διευρυμένη λειτουργία των δομών που θα στηρίζει, κατά προτεραιότητα με υποστηρικτικές δομές σίτισης και ξεκούρασης, τις ανάγκες του παιδιού, των εργαζόμενων γονέων. Μαζικές προσλήψεις παιδαγωγών, και του αναγκαίου βοηθητικού προσωπικού.
Στη βάση των παραπάνω αιτημάτων δεν βρίσκει έδαφος ο αποπροσανατολισμός κυβέρνησης, ΚΕΔΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ άλλα πρέπει να βρει αγωνιστική διέξοδο η αγωνία του γονιού, των χιλιάδων άνεργων παιδαγωγών, η ανάγκη του παιδιού για φροντίδα και αγωγή.
