Η Αθήνα με την υπογραφή της ανανέωσης στη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, επιτυγχάνει -όπως εκπέμπεται- μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα, να μεγεθύνει τους πολλαπλασιαστές ισχύος στη φαρέτρα της εθνικής αποτροπής.
Ψηλώνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το τείχος της διεθνούς νομιμότητας απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό και να αντιπαρατάξει την αμερικανική ενίσχυση στο διπλωματικό οπλοστάσιο της στις απειλές πολέμου της Άγκυρας.
Τα νησιά
Η ειδική μνεία στο μέγιστο των ωφελημάτων μετά την μακρόχρονη και αθόρυβη διαπραγμάτευση, συμπληρώθηκε από το σήμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η επισφράγιση της σηματοδοτεί και την ηχηρή ψήφο εμπιστοσύνης των ΗΠΑ προς τη χώρα μας.
Τη στιγμή που στέγνωνε μελάνι των υπογραφών του Άντονι Μπλίνκεν και του Νίκου Δένδια πάνω στην MDCA, η ελληνική διπλωματία έβαζε στον καμβά της τουρκικής επιθετικότητας την πολιτικά δεσμευτική κίνηση της Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την οποία οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούν να επιχειρούν ή να πραγματοποιούν εκπαιδευτικές ασκήσεις τόσο στην ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς επίσης στα νησιά.
«Με τον τρόπο αυτό, οι ΗΠΑ επιβεβαιώνουν de facto την άσκηση πλήρους κυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά της και βεβαίως την δυνατότητα στρατικοποίησης τους», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ικανοποίηση της Αθήνας είναι μεγάλη και από το γεγονός των ρητών αναφορών, μεταξύ άλλων, όπως αυτή: «Οι ΗΠΑ διακηρύσσουν την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας, της ακεραιότητας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας».
Το Casus Belli και η ΑΟΖ
«Οι ΗΠΑ διακηρύσσουν την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας, της ακεραιότητας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας» τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό στο εξής οι ΗΠΑ «δεσμεύονται για την από κοινού αντιμετώπιση απειλών ή προκλήσεων εναντίον της πατρίδας μας». Στις κοινές του δηλώσεις με τον Άντονι Μπλίνκεν ο Νίκος Δένδιας, χωρίς να κατονομάσει, αλλά φωτογραφίζοντας την Τουρκία σημείωσε δε ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στη Μεσόγειο και αντιμετωπίζει απειλή πολέμου αν ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα», ενώ αντίστοιχη αιχμή άφησε και για το ρόλο της Τουρκίας στα Δυτικά Βαλκάνια.
Στο ταμείο που γίνεται η Αθήνα καταγράφει το γεγονός ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας θωρακίζεται περαιτέρω, τόσο μέσω της ρητής αναφοράς στο κείμενο της συμφωνίας, αλλά και της παρουσίας αμερικανικών δυνάμεων σε περιοχές κλειδιά, όπως ο Έβρος ή η Κρήτη. Επιπλέον η συμφωνία, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές δεν αποκλείει την μελλοντική αμερικανική παρουσία στα Ελληνικά νησιά, πέραν της Κρήτης.
Αντιθέτως, υπάρχει ρητή πρόβλεψη στη συμφωνία για επέκταση και σε άλλες εγκαταστάσεις. Στην παρούσα συγκυρία, η Αμερικανική πλευρά, για λόγους στρατηγικούς που αφορούν τις αμερικανικές γεωγραφικές επιλογές γενικότερα, αλλά και για οικονομικούς λόγους, δεν επιθυμούσε, στην παρούσα τουλάχιστον συγκυρία, να δεσμευτεί άμεσα για άλλες περιοχές.
Η ελληνική αποτίμηση αποδομεί πλήρως το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά και τις υπόλοιπες διεκδικήσεις της Τουρκίας, καθώς οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν και ζητούν τον πλήρη σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, καθώς και στην Υφαλοκρηπίδα της.
Επίσης, αν και οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει την UNCLOS, υπογραμμίζουν ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί μέρος του εθιμικού δικαίου, είναι δεσμευτικό για όλες τις χώρες και διέπει την οριοθέτηση των ζωνών αυτών.
«Η Αμερικανική πλευρά επιβεβαιώνει, τρεις δεκαετίες μετά την αρχική συμφωνία, σε ένα εντελώς διαφορετικό γεωπολιτικό περιβάλλον πλέον, την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας».
Η ισχύς
Η τροποποιημένη αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ θα έχει πενταετή αρχικά ισχύ και εν συνεχεία επ’ αόριστον, εκτός και αν κάποιο από τα δύο μέρη καταγγείλει την συμφωνία αυτή.
Παράλληλα στις τοποθεσίες που μπορούν να χρησιμοποιούν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη χώρα μας προστίθεται το Στρατόπεδο «Γιαννούλη» (στην Αλεξανδρούπολη), ο Ναύσταθμος Κρήτης (στη Σούδα), το Πεδίο Βολής Λιτοχώρου Πιερίας και το Στρατόπεδο «Γεωργούλα» στο Βόλο.
