Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Στις 31 Οκτώβρη 2021 πραγματοποιείται το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Έβρου. Οι συνδικαλιστές που εκπροσωπούμε το συνδυασμό της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, καλούμε όλους τους αντιπροσώπους να πάρουν ουσιαστικά μέρος στις διαδικασίες του Συνέδριου, να μεταφέρουν την εμπειρία από τα σωματεία που εκπροσωπούν και από τους χώρους δουλειάς, να μην αποδεχτούν διαδικασίες χωρίς συζήτηση και συμμετοχή, να μην επιτρέψουν τον εκφυλισμό που τελικά βολεύει την εργοδοσία και την κυβέρνηση.
Γνωρίζουμε καλά πως, κάθε σωματείο αντιμετωπίζει αδυναμίες, διαχωρίζουμε, όμως, την προκλητική στάση προς όφελος των εργοδοτών, ορισμένων συνδικαλιστών και κυρίως της ηγετικής ομάδας της διοίκησης του εργατικού κέντρου. Χτίζουν καριέρα και εμπλουτίζουν το βιογραφικό τους εφαρμόζοντας πελατειακές σχέσεις με τους εργαζόμενους, εμποδίζοντας προκλητικά την οργάνωση αγώνων.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Το Συνέδριο πραγματοποιείται σε μια περίοδο σοβαρών εξελίξεων, τόσο στην περιοχή μας, όσο και στη χώρα. Η εργατική τάξη δέχεται ολομέτωπη επίθεση στη ζωή και στα δικαιώματά της, με νόμους όλων των κυβερνήσεων. Το εισόδημα των εργαζομένων μειώνεται δραστικά, η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης αυξάνεται, ως προϋπόθεση «ανάπτυξης», μια σειρά εμπόδια ορθώνονται με μεγάλη ταχύτητα και στη συνδικαλιστική δράση και λαϊκή διεκδίκηση και ένα τέτοιο εμπόδιο αποτελεί και ο νόμος-έκτρωμα που ψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση της ΝΔ με τη συμφωνία στα μισά και πλέον άρθρα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Ο νόμος 4808/2021 έρχεται να ανατρέψει θεμελιακές κατακτήσεις των εργαζομένων και της πάλης των συνδικάτων, ως συνέχεια όλων των προηγούμενων σχετικών νόμων. Κατοχυρώνεται έτσι νομοθετικά η κατάργηση του 8ωρου, της Κυριακάτικης αργίας, του δικαιώματος στην απεργία, της συμμετοχής στη συνδικαλιστική δράση, σημεία αιχμής της στρατηγικής, ΣΕΒ επιχειρηματικών ομίλων και εφοπλιστών για την «προστασία» των επενδύσεών τους.
Ταυτόχρονα, βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, από την αρχή της πανδημίας, την ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, τη μετατροπή του νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης σε νοσοκομείο μιας νόσου, τη μη ουσιαστική λήψη μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Η κυβέρνηση ενεργεί σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες μας. Η «ατομική ευθύνη» φορτώνει στις πλάτες μας όλες τις ανεπάρκειες, αλλά και τις επιλογές που ενισχύουν τον ιδιωτικό τομέα και υποβαθμίζουν το δημόσιο σύστημα υγείας. Ο εμβολιασμός, κι αυτός ατομική ευθύνη και επιλογή, γίνεται όπλο στα χέρια κυβέρνησης και εργοδοτών, εκβιασμού και απολύσεων, αντί να αποτελεί υποχρέωση του κράτους η έγκαιρη, καθολική προστασία του πληθυσμού, με κατάλληλη ενημέρωση και παροχή διευκολύνσεων στο έδαφος μιας επιστημονικής έρευνας που δε δημιουργεί σκιές αλλά διεξάγεται αποκλειστικά προς όφελος της υγείας όλων των ανθρώπων.
Ο λαός εξαπατείται γύρω από τις πραγματικές αιτίες των μεγάλων ανατιμήσεων στα καύσιμα, στην ηλεκτρική ενέργεια, στα προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Σπεύδουν να διαβεβαιώσουν ότι «το φαινόμενο είναι παροδικό», ότι θα πάρουν μέτρα ανακούφισης από τις αυξήσεις. Κρύβουν, για παράδειγμα, ότι με τη στρατηγική του «Πράσινου New Deal» φορτώνεται στις πλάτες μας το δυσβάσταχτο κόστος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ότι οι ανταγωνισμοί των ομίλων στην αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου καθορίζουν τελικά την τιμή.
Όλα τα παραπάνω συνδέονται άμεσα με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, προς όφελος των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, διαμορφώνοντας επικίνδυνες συνθήκες. Μόλις πριν από λίγες μέρες υπογράφηκε η νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, η οποία, προβλέπει την εγκατάσταση μόνιμης στρατιωτικής αμερικανικής δύναμης σε τμήμα του στρατοπέδου Γιαννούλη, προσθετικά στη χρήση του λιμανιού και άλλων βασικών υποδομών. Όλη η πόλη και ο λαός της γίνονται στόχος αντιποίνων, όπως άλλωστε μαρτυρούν οι δηλώσεις μιας σειράς αξιωματούχων της Ρωσίας που κάνουν λόγο για αντίμετρα.
Οι εργαζόμενοι, δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες για το χαρακτήρα της παρουσίας του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι όποιες επενδύσεις έχουν μοναδικό σκοπό το κέρδος και προϋποθέτουν εργαζόμενους με τσακισμένα δικαιώματα, με 10ωρη δουλειά όπως στα έργα κατασκευής του αγωγού. Δεν θα υπολογίσουν να στείλουν στην ανεργία δεκάδες οικογένειες, όπως έδειξε και το παράδειγμα σε εργοστάσιο της περιοχής που έκλεισε, όταν η ιδιοκτήτρια εταιρία αμερικανικών συμφερόντων θεώρησε ασύμφορη τη λειτουργία του.
Μια ακόμη πλευρά που δε πρέπει να ξεχνά κανείς είναι ότι, οι άδικοι αυτοί πόλεμοι για τα κέρδη και τη μοιρασιά τους δημιουργούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση. Η διαχείρισή του προσφυγικού–μεταναστευτικού με βάση τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οποία προβλέπει τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα, ενισχύουν την πίεση και στη καθημερινότητα του λαού της περιοχής.
Μέσα στο πλαίσιο όλων αυτών των εξελίξεων, η ηγετική ομάδα του ΕΚΕ, απουσιάζει από τους αγώνες των εργαζομένων, την απεργία της Πρωτομαγιάς και του Ιούνη ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα, από οποιαδήποτε κινητοποίηση για την υγεία, την παιδεία, τις καταστροφές, το εισόδημα, την ακρίβεια. Καταψηφίζει απεργίες, βρίσκει θετικά στοιχεία στους αντεργατικούς νόμους, κρύβεται πίσω από την ηγεσία της ΓΣΕΕ, δεν τολμά να ασκήσει κριτική, ακόμα και όταν η ΓΣΕΕ εκτίθεται γενικευμένα και πανελλαδικά με τη στάση που κρατάει σε μια σειρά ζητήματα. Αντίστοιχη στάση κράτησε σε παλιότερες μάχες μπροστά στο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ (Αχτσιόγλου), αξιοποιώντας προς όφελος των εργοδοτών μια σειρά αντιδραστικά επιχειρήματα στη γραμμή ενίσχυσης της μοιρολατρίας, της ατομικής λύσης, στη γραμμή εμποδίων στην ενότητα των εργατών, όπως «ο κόσμος δεν αγωνίζεται πια», «η απεργία δεν πετυχαίνει είναι ξεπερασμένη» κ.ά.
Το Συνέδριο αυτό θα έπρεπε να απασχολεί το σύνολο των εργαζομένων της περιοχής μας. Σε αντίθεση, η ηγεσία της διοίκησης επιδιώκει να το αξιοποιεί για την ενίσχυση των συσχετισμών στη ΓΣΣΕ και την ανανέωση των αξιωμάτων τους. Την ίδια στιγμή που το κόστος ζωής για την εργατική οικογένεια ανεβαίνει, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και οι εργοδότες επικύρωσαν το προβλεπόμενο πάγωμα του κατώτατου μισθού μέχρι και το 2022!
Γι όλα αυτά, οι εργαζόμενοι πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, να πάρουν τα σωματεία και το εργατικό κέντρο στα χέρια τους. Να γίνουν οι χώροι δουλειάς, επίκεντρο της οργάνωσης και του αγώνα, με γενικές συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες. Οι διεκδικήσεις χρειάζεται να έχουν προσανατολισμό σύγκρουσης με την εργοδοσία και το κράτος της, προσανατολισμό ικανοποίησης των αναγκών της τάξης που παράγει τον πλούτο-της εργατικής.
Οι συνδικαλιστές που εκπροσωπούμε τον συνδυασμό της «Ταξικής Ενότητας», αποκαλύψαμε το χαρακτήρα των μέτρων της κυβέρνησης και συμβάλλαμε να μην περάσει το κλίμα φόβου, μοιρολατρίας, ανοχής και αναμονής. Δεν ρίξαμε τον πήχη των διεκδικήσεων και δεν υποχωρήσαμε από την πάλη για ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας.
- Οργανώσαμε, με «οργανωμένη απειθαρχία», την Πρωτομαγιάτικη Απεργία του ‘20 και του ‘21, δείχνοντας ότι τα «καλυμμένα» πρόσωπα έχουν φωνή. Οργανώσαμε και συμμετείχαμε σε κινητοποιήσεις για την ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, για εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμμετείχαμε σε απεργίες και συλλαλητήρια.
- Βρεθήκαμε στο πλευρό εργαζομένων στο εργοτάξιο του ΤΑΠ και του φράχτη, σε γιαπιά, σε σουπερ μάρκετ, σε εμπορικά, σε εργοστάσια στη ΒΙΠΕ, σε χώρους εστίασης και τουρισμού, σε κάθε πρόβλημα που αφορά τους ίδιους και τις οικογένειές τους, όπως ζητήματα υποβάθμισης των δόμων Υγείας, τα προβλήματα στην εκπαίδευση, τους πλειστηριασμούς.
- Σταθήκαμε και στεκόμαστε απέναντι σε όλους τους νόμους που ενισχύουν τα εμπόδια για αξιοπρεπή ζωή και δουλειά (όπως ο νόμος-έκτρωμα Χατζηδάκη), που μετατρέπουν την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την εκπαίδευση σε ατομική υπόθεση, απαλλάσσοντας τους επιχειρηματίες και το κράτος, λειτουργώντας με τη λογική κόστους-οφέλους.
- Δείξαμε την αλληλεγγύη μας στους πυρόπληκτους, στους προσφυγές και τους μετανάστες.
- Βρεθήκαμε δίπλα στις διεκδικήσεις και τους αγώνες των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και των αγροτών του νομού που δίνουν καθημερινό αγώνα για επιβίωση.
- Σταθήκαμε απέναντι στη μετατροπή του λιμανιού και της πόλης σε ορμητήριο πολέμου.
Δεν τα καταφέρνουμε όσο θα θέλαμε, και έχουμε σίγουρα αδυναμίες με τις οποίες πρέπει να αναμετρηθούμε, πάντοτε, όμως, από τη σκοπιά υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Γι ΄ αυτό και κάθε αντιπρόσωπος, ανεξάρτητα από τη στάση που είχε κρατήσει σε προηγούμενο συνέδριο, ανεξάρτητα από το αν έχει επιφυλάξεις, σκέψεις για τη δράση μας, πρέπει να ζυγίσει: από τη μία πλευρά είναι οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους και από τη άλλη οι εργοδότες με τους δικούς τους συνδικαλιστές μέσα στο κίνημα.
Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν ανάγκη ένα Εργατικό Κέντρο γραφειοκρατικό μηχανισμό διαχείρισης προγραμμάτων και εξαγοράς συνειδήσεων. Έχουν ανάγκη από ένα Εργατικό Κέντρο κάστρο της οργάνωσης των αγώνων, σπίτι-αποκούμπι για κάθε εργαζόμενο της περιοχής, ζωντανό οργανισμό, με σταθερή και γόνιμη επαφή με όλα τα σωματεία της δύναμής του, ένα Εργατικό Κέντρο εμπόδιο στα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας και όχι σύμμαχο και πλοκάμι της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Καλούμε τους αντιπροσώπους να αξιολογήσουν την πείρα που έχουν συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρουμε ότι με αρκετούς δε συμφωνούμε σε όλα. Η «Ταξική Ενότητα» Θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα, κάθε έδρα στη διοίκηση του ΕΚΕ για να δυναμώσει η φωνή των εργατών στους χώρους δουλειάς.
Σήμερα είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα πλατύ μέτωπο συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων που θα διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας και μέσα απ’ αυτή την πάλη θα ακυρώνει κάθε αντεργατικό νόμο. Το παράδειγμα των διανομέων της e-food μας γεμίζει αισιοδοξία.
Κανένα σωματείο δε πρέπει να καταθέσει:
- Μητρώο, καταστατικό, οικονομικές καταστάσεις στο κρατικό μητρώο (ΓΕΜΗΣΟΕ), να τροποποιήσει το καταστατικό του
- Ηλεκτρονική λίστα μελών σε κράτος και εργοδότες – να μην εφαρμοστεί στην πράξη η ηλεκτρονική ψηφοφορία.
- Δε θα επιτρέψουμε καμιά απόλυση συνδικαλιστή
- Θα μπούμε ξανά μπροστά στην προστασία του απεργιακού δικαιώματος, οι κλαδικές και δευτεροβάθμιες οργανώσεις να καλύπτουν τους αγώνες των συνδικάτων, να καταργηθεί η προβοκατόρικη διάταξη περί «άσκησης ψυχολογικής βίας»
Πρόοδος και ρεαλισμός δεν είναι να γυρίζει πίσω ο τροχός! Πρόοδος και ρεαλισμός σήμερα, με βάση την ανάπτυξη της τεχνολογίας, των επιστημών, την παραγωγικότητα της εργασίας μας, είναι να δουλεύουμε λιγότερο και να απολαμβάνουμε περισσότερα. Να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, να έχουμε ελεύθερο χρόνο να ζήσουμε μαζί με τα παιδιά μας και όχι εμείς στη δουλειά και αυτά κλεισμένα στο σπίτι.
Αλεξανδρούπολη Οκτώβρης 2021
Ψηφίζουμε – στηρίζουμε «ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ»!
