Με αφορμή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξανδρούπολης περί ονοματοδοσίας στο προσεχές διάστημα της μίας εκ των τριών αποθηκών εντός του λιμένα Αλεξανδρούπολης στο όνομά μου, όπως πληροφορήθηκα από τον τοπικό τύπο, καταθέτω τις παρακάτω σκέψεις και θέση μου.
Η τιμή κλιμακώνεται και διαφοροποιείται από το κάθε άτομο ξεχωριστά, σαν έννοια.
Διαμορφώνεται ανάλογα με την κοινωνική μονάδα που απευθύνεται, συνδέεται με την συνείδηση του κάθε ατόμου, με την πολιτική του πεποίθηση, την κοινωνική εμβάθυνση και την ευαισθησία του.
Η τιμή επίσης χρωματίζεται από το εφαλτήριο της κίνησής της, όταν έρχεται ως απονομή και γίνεται αποδεκτή ή όχι από το κρηπίδωμα της προσωπικότητας του ανθρώπου στον οποίο απευθύνεται και από τις μέχρι τότε επιλογές του πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η ζωή του μέχρι τη στιγμή που πρέπει να απαντήσει στο κάλεσμά της.
Πάλεψα στη ζωή μου και ζυμώθηκα με αρχές και αξίες και ιδιαίτερα με το πρόταγμα «δίνω και δεν παίρνω». Αυτό υπηρέτησα και υπηρετώ από όποια θέση έζησα μέσα στην κοινωνία, ώσπου ήρθε η στιγμή να ζυγιστώ στον αμιγώς ηθικό τομέα, εκεί όπου φαίνεται, ΣΧΕΔΟΝ, αδύνατο να πεις όχι.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΣΧΕΔΟΝ.
Με όλη μου την καρδιά, ευχαριστώ το Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξανδρούπολης για την τιμή να δώσουν το όνομα μου σε μια από τις τρεις αποθήκες του λιμανιού μας.
Για τους παραπάνω όμως λόγους, αλλά και γιατί «φοβόμουν και φοβάμαι» να παίρνω από το δημόσιο χώρο, νοιώθω ανέτοιμος να δεχθώ αυτήν την τιμή.
Εισπράττω μεγίστη τιμή από τους συμπολίτες μου, που ακόμα και τώρα μου δείχνουν την εκτίμηση τους, λέγοντας με, Δήμαρχε σ’ ευχαριστούμε για όσα εμείς και οι επόμενες γενιές θα απολαμβάνουμε από τα έργα σου.
Και πιστέψτε με, ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ !
Αλεξανδρούπολη, 09-05-2025
Βαγγέλης Λαμπάκης
