Τηρώντας τα τοπικά έθιμα, που κάθε χρόνο αναβιώνουν στα χωριά του Έβρου τις μέρες του αγίου Δωδεκαημέρου, οι κάτοικοι της Δαδιάς με ευλάβεια συνώδευσαν πεζοί, την παραμονή των Θεοφανείων, την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Δαδιάς από το γειτονικό Μοναστήρι στο χωριό τους.
Το πρωί της ίδιας ημέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός επισκέφθηκε την κωμόπολη της Δαδιάς και ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου. Ακολούθως προέστη του αγιασμού των υδάτων παρουσία, του Διοικητού της 7ης Ταξιαρχίας Ταξιάρχου Ελευθερίου Θεοδωροπούλου, του Αντιδημάρχου Σουφλίου Δημητρίου Δαρούση, του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητος Δαδιάς Ηλία Βίντση, του Διοικητού του Αστυνομικού Τμήματος Σουφλίου Χαραλάμπους Βομβέλη και πολυπληθούς εκκλησιάσματος.
Ερμηνεύοντας ο Σεβασμιώτατος τα γεγονότα της Βαπτίσεως του Κύριου στον Ιορδάνη ποταμό, μεταξύ άλλων, εσημείωσε· «…Η διάνοιξη του ουρανού και η υποχώρηση των υδάτων του Ιορδάνη αποτελούν προτύπωση του γεγονότος της σωτηρίας μας, που συντελείται με το Βάπτισμα του Κυρίου. O κλεισμένος από την αμαρτία ουρανός ανοίγει και ο ποταμός της πτώσεως και της αμαρτίας υποχωρεί για να διέλθη η Χάρις. Γι᾿ αυτό και όλα τα αναγνώσματα μιλούν για το Νόμο και τη Χάρη. Λέγει το δογματικό θεοτοκίο του β΄ ήχου: «παρῆλθεν ἡ σκιὰ τοῦ νόμου της χάριτος ἐλθούσης…», υποχωρεί ο Νόμος και μπαίνει πλέον η Χάρις στον ορίζοντα των σχέσεών μας με τον Θεό.
»Η Χάρις του Θεού κατά τον Μ. Βασίλειο συνδέεται με το βάπτισμα. Όλα όσα έγιναν κατά την Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, επαναλαμβάνονται στην ζωή μας με το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος. Η εορτή των Θεοφανείων ή Επιφανείων καταδεικνύει πολλές και μεγάλες θεολογικές αλήθειες. Σε αυτές θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μιά προσωπική προσέγγιση· ότι η εορτή αυτή αναδεικνύει και την αξία του δικού μας βαπτίσματος. Εδώ πρέπει να τονισθούν τρία ενδεικτικά σημεία:
»Πρώτον∙ Όσοι βαπτίζονται και χρίονται λέγονται Χριστιανοί, όχι μόνο διότι είναι μαθητές του Χριστού, αλλά και διότι δέχθηκαν το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Δεύτερον∙ Με το Βάπτισμα λαμβάνει κανείς τον αρραβώνα του Πνεύματος, με την δυνατότητα και την προοπτική μιάς πορείας προς την θέωση. Τρίτον∙ Όταν η Χάρη του Βαπτίσματος σκιασθή από την αμαρτία, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήση το βάπτισμα της μετανοίας και των δακρύων…»
