Την αντίδραση μιας ομάδας σημαντικών αραβικών χωρών, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ, του Λιβάνου και του Μπαχρέιν προκάλεσε η προσπάθεια της Τουρκίας να περάσει, μέσα από τις αποφάσεις του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας που συνήλθε το Σαββατοκύριακο στην Κωνσταντινούπολη, παρουσία του Τ. Ερντογάν και του Χ. Φιντάν, αποφάσεις που προωθούν τις τουρκικές θέσεις για το Κυπριακό αλλά και για τη δήθεν «τουρκική» μειονότητα της Θράκης και την «τουρκική» κοινότητα των Δωδεκανήσων.
Όπως αποτυπώνεται στις αποφάσεις του OIC, οι αντιπροσωπείες της Αιγύπτου και του Μπαχρέιν εξέφρασαν επιφυλάξεις για την παράγραφο 24 της Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης σχετικά με τους Τουρκοκυπρίους και την παράγραφο 25 σχετικά με την «τουρκική» μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και τον μουσουλμανικό πληθυσμό στα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.
Η παράγραφος 24 αναφέρει συγκεκριμένα: «Υποστηρίζουμε τις επιδιώξεις των Μουσουλμάνων Τουρκοκυπρίων για τη διασφάλιση των εγγενών δικαιωμάτων τους και τονίζουμε τη σημασία μιας διαπραγματευμένης, αμοιβαία αποδεκτής, δίκαιης, διαρκούς και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού ζητήματος, καθώς και την ανάγκη ανάπτυξης επαφών με τους Μουσουλμάνους Τουρκοκυπρίους για την υπέρβαση της άδικης απομόνωσης που τους έχει επιβληθεί».
Η παράγραφος 25 αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και τους μουσουλμάνους των Δωδεκανήσων και αναφέρει τα εξής:
«Επαναβεβαιώνουμε την υποστήριξή μας προς την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης και τον τουρκικό μουσουλμανικό πληθυσμό των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, για την πλήρη απόλαυση των βασικών τους δικαιωμάτων και ελευθεριών, και διακηρύσσουμε ότι τα θρησκευτικά και πολιτιστικά τους δικαιώματα θα πρέπει να γίνονται πλήρως σεβαστά».
Όμως η προσπάθεια της Τουρκίας να υιοθετηθούν από τον OIC ψηφίσματα για την Κύπρο και για το «Καθεστώς της Τουρκικής Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Δυτική Θράκη και του μουσουλμανικού πληθυσμού στα Δωδεκάνησα» αντιμετώπισαν τις επίσημες επιφυλάξεις των αντιπροσωπειών της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ, του Λιβάνου και του Μπαχρέιν. Οι χωρες αυτές εξεφρασαν επιφυλαξη για το Ψήφισμα Αρ. 3/51 για την «τουρκική μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και τον μουσουλμανικό πληθυσμό των Δωδεκανήσων», που προβάλει μια εντελώς παραπλανητική και επικριτική για την Ελλάδα εικόνα σε ό,τι αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα, και καλεί την Ελλάδα:να διασφαλίσει τον πλήρη σεβασμό όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής ελευθερίας για όλους τους μουσουλμάνους στη χώρα,να λάβει κατάλληλα μέτρα για την προάσπιση των βασικών δικαιωμάτων, ελευθεριών και της ταυτότητας της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας βάσει των διεθνών και διμερών συμφωνιών, να αναγνωρίσει τους εκλεγμένους Μουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής ως επίσημους Μουφτήδες. Αμφισβητεί τον διορισμό των 240 ιμάμηδων/ιεροδιδασκάλων και προτρέπει την Ελλάδα: να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) σχετικά με τις ΜΚΟ της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας, να ασχοληθεί με τα εκπαιδευτικά ζητήματα της μειονότητας, ενώ ζητά από τον ΓΓ του OIC να κινήσει διαδικασία έρευνας για τα θέματα που αναφέρονται στο παρόν Ψήφισμα και να υποβάλει σχετική έκθεση στην 52η Σύνοδο του Συμβουλίου ΥΠΕΞ.
Το ψήφισμα που αφορά την Κύπρο καλούσε, μεταξύ άλλων, τη διεθνή κοινότητα και τα μέλη του Οργανισμού: να λάβουν μέτρα για τον τερματισμό της «απομόνωσης των Μουσουλμάνων Τουρκοκυπρίων», να ενισχύσουν την αποτελεσματική αλληλεγγύη με τους Μουσουλμάνους Τουρκοκυπρίους, συνεργαζόμενοι στενά μαζί τους, με σκοπό να τους βοηθήσουν υλικά και πολιτικά να ξεπεράσουν την απάνθρωπη απομόνωση που τους έχει επιβληθεί, να ανταλλάξουν επιχειρηματικές αποστολές με το ψευδοκράτος,να αναπτύξουν πολιτιστικές σχέσεις και αθλητικές επαφές και να υποστηρίξουν, έως ότου λυθεί το Κυπριακό, το νόμιμο αίτημα των Μουσουλμάνων Τουρκοκυπρίων να έχουν φωνή σε όλα τα διεθνή φόρα όπου συζητείται το Κυπριακό, στη βάση της ισότητας των δύο πλευρών στην Κύπρο.Ζητεί επίσης να υποστηριχθεί η ελεύθερη διακίνηση των Τουρκοκυπρίων στα κράτη του OIC.
Η εξέλιξη αυτή στον OIC, και μάλιστα στη Σύνοδο που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, δεν ήρθε τυχαία, καθώς η Αθήνα και η Λευκωσία τα τελευταία χρόνια έχουν εργαστεί συστηματικά ώστε φιλικές αραβικές και μουσουλμανικές χώρες να αντιληφθούν την προσπάθεια της Τουρκίας να εργαλειοποιήσει τον OIC για να προωθήσει τις διεκδικήσεις της έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας, με τρόπο που τελικά πλήττει τις άριστες σχέσεις των αραβικών και μουσουλμανικών χωρών με την Ελλάδα και την Κύπρο, και φυσικά με την ίδια την Ε.Ε.
