Από την άνοιξη ακόμα, καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις – διεκδικήσεις για
τον τρόπο που τα Ειδικά Σχολεία μπορούν να παραμένουν ανοιχτά και υγειονομικά
ασφαλή, τις οποίες η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας πέταξαν στα σκουπίδια. Με
το αντιεπιστημονικό αφήγημα ότι «στα σχολεία δε μεταδίδεται ο ιός» και την επίκληση
της «ατομικής ευθύνης», προσπαθούν όλο αυτό το διάστημα να καλύψουν τις
εγκληματικές τους ευθύνες.
Οι εργαζόμενοι στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (Εκπαιδευτικοί – ΕΕΠ – ΕΒΠ), που
όλο αυτό το διάστημα κρατάμε όρθια τα Ειδικά Σχολεία, γνωρίζουμε καλά ότι πρέπει να είναι ανοιχτά, επειδή ο εκπαιδευτικός χρόνος που χάνεται από το κλείσιμό τους, δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες χρειάζονται ένα δομημένο διεπιστημονικό πρόγραμμα παρέμβασης, με ολόπλευρη στήριξη, προκειμένου να αποκτήσουν δεξιότητες, είτε αυτές αφορούν την αυτονομία τους, είτε τη γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική τους ανάπτυξη.
Η αναστολή των διεπιστημονικών παρεμβάσεων σε συγκεκριμένο πλαίσιο όχι απλά
αφήνει τα παιδιά σε μια στασιμότητα, αλλά, ανάλογα με την αναπηρία, αυτά παλινδρομούν, χάνοντας ό,τι με κόπο κατέκτησαν.
Η εμπειρία από το άνοιγμα των σχολείων τον Ιούνιο φανέρωσε ότι για να είναι οι
δομές Ειδικής Αγωγής ανοιχτές και – προπάντων – υγειονομικά ασφαλείς, δε φτάνουν
μόνο οι ευχές, αλλά πρέπει να διασφαλίζονται και ορισμένες βασικές προϋποθέσεις,
όπως: μείωση των μαθητών ανά τμήμα, πρόσληψη όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων με πρόβλεψη για τις απουσίες των εργαζομένων (ευπαθείς ομάδες, γονείς κλπ.), συχνά και επαναλαμβανόμενα τεστ στα Ειδικά Σχολεία, βελτίωση των υποδομών κλπ.
Δυστυχώς, το Υπουργείο Παιδείας όλο αυτό το διάστημα δεν έκανε τίποτα για τη
διασφάλιση αυτών των συνθηκών λειτουργίας των μονάδων Ειδικής Αγωγής. Αντίθετα, άφησε τα πάντα στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών και στην ευθύνη των γονέων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σε σχολεία με πολυπληθή τμήματα ή/και μικρούς χώρους, το άγχος ο φόβος και η ανασφάλεια να κυριαρχεί στους εργαζόμενους, ενώ αρκετοί γονείς που τα παιδιά τους έχουν σοβαρές αναπηρίες να μην τα έχουν στείλει καθόλου στο σχολείο από τον περασμένο Μάρτη. Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το Υπουργείο αποφάσισε τη συνέχιση της λειτουργίας των Ειδικών Σχολείων, την ίδια στιγμή που κλείνει όλες τις άλλες σχολικές δομές.
Η ευθύνη που παίρνει το Υπουργείο Παιδείας είναι τεράστια, το ίδιο και τα
ερωτηματικά από τους εργαζόμενους και τους γονείς:
Πώς θα διαχειριστούν τους μαθητές με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα (πχ. επιληψίες, σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, οργανικές ανεπάρκειες κλπ.), όταν δεν υπάρχει συνεχής σχολιατρική υποστήριξη;
Όταν το Υπουργείο Υγείας αφήνει ανοχύρωτη, υποστελεχωμένη την πρωτοβάθμια
φροντίδα υγείας, πώς θα υποστηριχτούν οι οικογένειες των παιδιών ΑμΕΑ, που είτε οι
ίδιοι έχουν σοβαρές παθήσεις, είτε αδυνατούν λόγω ψυχοκοινωνικών παραγόντων να
διαχειριστούν καταστάσεις ως προς την πρόληψη (τήρηση κανόνων υγιεινής διαβίωσης), ή ως προς την αντιμετώπιση της ασθένειας όταν προκύψει ;
Με βάση ποια μέτρα και ποια πρωτόκολλα θα προστατευτούν οι εργαζόμενοι σε μια
μονάδα Ειδικής Αγωγής, στην οποία είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στην πανδημία;
Πότε και πώς θα λυθεί το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών των δομών ΕΑ με όλα τα μέτρα ασφάλειας;
Τι θα γίνει με την άμεση αναπλήρωση των εργαζομένων που θα πάρουν γονεϊκές άδειες ή άδειες ειδικού σκοπού;
Όλα τα παραπάνω αλλά κι ακόμη περισσότερα, δεν μπορούν να λυθούν με τη μέχρι
τώρα λογική και τακτική του Υπουργείου Παιδείας «βλέποντας και κάνοντας» και με
πρωτόκολλα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Οποιαδήποτε
καθυστέρηση ενέχει τον κίνδυνο η κατάσταση να ξεφύγει στα Ειδικά Σχολεία (όπως έγινε
άλλωστε και στην κοινωνία) με ολέθρια αποτελέσματα. Τονίζουμε για μια ακόμη φορά ότι οι
δομές Ειδικής Αγωγής διαχειρίζονται άτομα που ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου και
οποιοσδήποτε πολιτικά ανεύθυνος χειρισμός ισοδυναμεί με έγκλημα.
Συμμεριζόμαστε την αγωνία των γονιών, το άγχος και την ανασφάλεια για το μέλλον
των παιδιών τους. Οι αγωνίες μας είναι κοινές, γιατί κοινός είναι ο στόχος της
πολύπλευρης στήριξης των παιδιών μας. Ο μόνος δρόμος είναι ο κοινός μας αγώνας
απέναντι στην ανάλγητη κυβερνητική πολιτική.
Εδώ και τώρα το Υπουργείο Παιδείας, αν πραγματικά θέλει να παραμείνουν
ανοιχτά τα Ειδικά Σχολεία:
Να πάρει όλα τα μέτρα ώστε να υπάρχει συνεχής και στενή ιατρική
παρακολούθηση των μαθητών και των εργαζομένων των Ειδικών Σχολείων με
συχνά και επαναλαμβανόμενα δωρεάν τεστ για μαθητές και εκπαιδευτικούς, με
οδηγίες και ιατρική καθοδήγηση για καθημερινά ζητήματα που προκύπτουν.
Να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα στα Ειδικά σχολεία με βάση τις
εκπαιδευτικές ανάγκες. Να αξιοποιηθούν όλες οι διαθέσιμες υποδομές για τον
σκοπό αυτό.
Άδειες στους συναδέλφους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, χωρίς τους
περιορισμούς που βάζει η υπουργική απόφαση.
Να τοποθετηθεί όλο το απαραίτητο προσωπικό (Εκπαιδευτικοί, ΕΕΠ-ΕΒΠκαθαριότητας) στα Ειδικά Σχολεία με πρόβλεψη για την αναπλήρωση των
εργαζομένων που βρίσκονται ή θα βγουν σε άδεια.
Να υπάρχει επάρκεια σε όλα τα απαραίτητα μέσα ατομικής προστασίας.
Αύξηση των δρομολογίων των μέσων μεταφοράς και μείωση των
μεταφερόμενων μαθητών ανά μέσο. Αποκλειστικά Δημόσιες και Δωρεάν σχολικές
μεταφορές με οχήματα που να είναι αποκλειστικής χρήσης από τα σχολεία.
Τα παιδιά που λόγω σοβαρών νοσημάτων παραμένουν στο σπίτι τους, να
υποστηριχτούν διεπιστημονικά με κάθε πρόσφορο μέσο, με ευθύνη του
Υπουργείου Παιδείας.
Εργαζόμενοι και μαθητές, δεν είμαστε αναλώσιμοι!
Μαζί με τους με τους γονείς απαιτούμε: Μέτρα τώρα για τα
Ειδικά Σχολεία πριν είναι αργά!
