Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε ἕναν παράξενο διάλογο μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τῶν δαιμόνων πού βασάνιζαν δύο ταλαίπωρους ἀνθρώπους στή χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Παράξενο! Ὁ Χριστός λέει μία μόνο λέξη: «ὑπάγετε», δεῖγμα τοῦ ὅτι δέν προκαλεῖ, οὔτε ἀφήνεται στόν διάλογο αὐτό, ἀλλά τόν ἀνέχεται μέχρι νά φθάσει στό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα, τή θεραπεία τῶν δαιμονισμένων.
Τά δαιμόνια εἶναι πού μιλοῦν στόν διάλογο αὐτό ἀποκαλοῦν τόν Χριστό «Υἱό τοῦ Θεοῦ».
Ἀναγνωρίζουν τήν Θεότητα καί τήν ὁμολογοῦν, συνάμα ὅμως τήν ἐχθρεύονται, γι’ αὐτό καί τήν ἀποστρέφονται.
Ἡ ἀπιστία εἶναι φαινόμενο τῶν ἀνθρώπων. Ὁ διάβολος καί οἱ «σύν αὐτῷ» δέν ἔχουν καμία ἀμφιβολία περί Θεοῦ, ἀντιθέτως ἔχουν γνώση Θεοῦ, ἀσχέτως ἄν ἡ ὑπερηφάνεια καί ὁ ἐγωκεντρισμός τους τούς καθιστοῦν ἀνίκανους νά παραδεχθοῦν τήν θεία ἀλήθεια καί νά ἀνταποκριθοῦν στήν θεία ἀγάπη. Τό ἴδιο δέ ἐμπνέουν ἐπί γῆς καί σέ πολλούς ἀνθρώπους.
Ἀλλά καί οἱ κάτοικοι τῶν Γεργεσηνῶν ἔχουν ἀνάλογη συμπεριφορά. Μόλις πληροφοροῦνται τά περί τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν δαιμονισμένων ἀπό τή δουλεία τοῦ διαβόλου καί τήν καταστροφή τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων, μαζεύονται ὅλοι στήν εἴσοδο τῆς πόλης. Ὄχι γιά νά εὐχαριστήσουν τόν Χριστό γιά τήν εὐεργεσία του πρός τούς συμπατριῶτες τους, ἀλλά γιά νά τόν παρακαλέσουν, μέ πολύ σεβασμό καί εὐπρέπεια, «ὅπως μεταβῇ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν».
Ἡ στάση τῶν Γεργεσηνῶν ἀποκαλύπτει τά αἴτια τῆς ἄρνησης τῶν περισσότερων ἀρνητῶν τοῦ Χριστοῦ. Κι ὁ λόγος τῆς ἄρνησης πολλῶν εἶναι τό ὅτι οἱ ἀρχές τοῦ Χριστιανισμοῦ δέν εἶναι εὔκολες στήν ἐφαρμογή τους. Ἔχει κόστος, «δέν συμφέρει», καί αὐτό ἀπαιτεῖ δύναμη καί ἀποφασιστικότητα. Οἱ Γεργεσηνοί δέν στέκονται στήν ὁμολογία ὅτι μπροστά τους ἔχουν τόν Μονογενῆ Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πονοῦν γιά τούς χαμένους χοίρους τους, πού παρανόμως ἐξέτρεφαν, γι’ αὐτό καί ἀποκόμιζαν μεγάλο κέρδος. Χάριν τῶν ὑλικῶν ἀποκτημάτων καί τῆς ἱκανοποίησης τῶν ἐπιθυμιῶν τους, ἐθελοτυφλοῦν καί ἀποστρέφονται τήν ἀλήθεια ἀποδιώκοντάς την, γινόμενοι ἔτσι προπομποί πολλῶν μέ ὅμοιες συμπεριφορές ἀνά τούς αἰῶνες.
Ἡ χριστιανική συνείδηση δέν ἐπιδέχεται συμβιβασμούς οὔτε συγκατάβαση πρός ὅ,τι γήϊνο καί χοϊκό, ἀλλά χαρακτηρίζεται ἀπό τόν πόθο ἐλευθερίας στό φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
