Η φυγή του συζύγου στο εξωτερικό και τα πολλά ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί μια γυναίκα μόνη μέσα σε μια κλειστή κοινωνία, η σημαντικότερη αιτία
Αντιμέτωπες με την κατάχρηση των ψυχοφαρμάκων είναι οι μουσουλμάνες γυναίκες που διαμένουν στον ορεινό όγκο της Ροδόπης (τόσο στην Ξάνθη, όσο και στην Ροδόπη). «Η οικονομική μετανάστευση είχε επιπτώσεις στις ανθρώπινες σχέσεις» δηλώνει ο κος Μπαράν Μπουρχάν, ψυχίατρος και εξηγεί ότι πολλά ζητήματα καλείται να τα διαχειριστεί η γυναίκα μόνη της, μετά τη φυγή του άνδρα στο εξωτερικό.
«Στην καθημερινότητα συναντάμε πολλά ψυχιατρικά προβλήματα τα οποία δημιουργούνται λόγω της κλειστής κοινωνίας και της οικονομικής μετανάστευσης» δηλώνει και στο ερώτημα από πού προέρχεται η καταπίεση που υφίστανται οι ορεσίβιες μουσουλμάνες γυναίκες υποστηρίζει πως το πρόβλημα πηγάζει από την ίδια την κοινωνία. «Η δομή της Μειονότητας είναι τέτοια. Ο ρόλος της κακιάς πεθεράς, ο αποκλεισμός της ίδιας της κοινωνίας και η φυγή του συζύγου είναι παράγοντες που επηρεάζουν τις ζωές αυτών των γυναικών».
Όπως εξηγεί οι άνδρες μεταναστεύουν για τρεις μήνες, έρχονται για έναν, φεύγουν και πάλι. Οι γυναίκες που μένουν πίσω έχουν να διαχειριστούν πολλές καταστάσεις και να αντιμετωπίσουν την ίδια την κοινωνία, που παίζει επιτηρητικό ρόλο. «Η γυναίκα δεν μπορεί να απομακρύνεται πολλές φορές από το σπίτι της. Θα πρέπει να δίνει λόγο. Έχει να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό περίγυρο και το κουτσομπολιό του χωριού. Από την άλλη δεν έχει τίποτα για να την βοηθήσει να ισορροπήσει την ψυχική δομή της γυναίκας. Η γυναίκα της πόλης έχει επιλογές, του χωριού, ειδικά στα ορεινά, όχι».
«Από την άλλη είναι όσοι κερδοσκοπούν εις βάρος αυτών των γυναικών» παρατηρούμε και ο κος Μπαράν Μπουρχάν δεν αρνείται να το παραδεχθεί. « Για παράδειγμα, όσοι προβαίνουν σε υπερβολική συνταγογράφηση» σημειώνουμε ξανά κι εκείνος σχολιάζει. «Δυστυχώς οι ψυχιατρικές υπηρεσίες στην Ξάνθη έχουν αργήσει. Στο ΙΚΑ δεν υπήρχε κανείς ψυχίατρος. Όλο το «φορτίο» των ψυχικών νόσων το φορτώθηκαν οι αγροτικοί γιατροί, οι νευρολόγοι, έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά η ειδικότητα είναι δύσκολη. Δεν είναι «πάρε το φάρμακο και τελειώνουμε». Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι τα Xanax, τα lexotanil και τα stedon. Αυτά όντως μέσα στην κοινωνία, κυκλοφορούν σε μεγάλο βαθμό και δεν ελέγχεται η κατάσταση πια».
Όσον αφορά στα περιστατικά των αυτοκτονιών ο έμπειρος ψυχίατρος σημειώνει «Ευτυχώς η τάση προς αυτοκτονία δεν είναι υψηλή. Η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο. Ενώ ο αυτοκτονικός ιδεασμός υπάρχει στους δύο από τους τρεις ασθενείς, δεν επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Δεν τον κάνουν είτε επειδή η θρησκεία το θεωρεί αμαρτία, είτε επειδή υπάρχουν παιδιά» δηλώνει ο γιατρός και σημειώνει με νόημα «Υπάρχουν τα προβλήματα στη ζωή, τα οποία δεν αλλάζουν. Το κακό με τη γυναίκα του χωριού είναι ότι δεν έχει κάτι για την άλλη μεριά της «ζυγαριάς». Για παράδειγμα δεν έχει χόμπι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, ώστε να επιτευχθεί μια ισορροπία μέσα τους».
