Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή περιγράφει τἠν θεραπεία τῶν δαιμονιζομένων στήν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Μέ τή δράση τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο, μέ τή σταύρωση καί τήν ἀνάστασή του καί ἐν συνέχεια μέ τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας καταργεῖται τό ἔργο τῶν δαιμόνων, ἐλευθερώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν κυριαρχία τους καί ἀρχίζει μία νέα ἐποχή γιά τήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ ἐποχή μας, μολονότι δέν συμμερίζεται τήν ἀντίληψη τῶν χρόνων τῆς Καινῆς Διαθήκης γιά τήν ἐπήρεια τῶν δαιμόνων στόν ἄνθρωπο, ἔχει νά παρουσιάσει ποικιλία περιπτώσεων κυριαρχίας τοῦ δαιμονικοῦ στοιχείου στή ζωή τῶν ἀτόμων καί τῶν κοινωνιῶν, ὥστε νά μή μπορεῖ νά ἀμφιβάλει κανείς γιά τή βοώσα παρουσία καί φθοροποιό δράση του. Κι ὅποιος ἀμφιβάλλει, ἄς θυμηθεῖ τόν πετυχημένο στίχο ἑνός γάλλου ποιητή ὅτι «ἡ πιό ἔξυπνη πονηρία τοῦ διαβόλου εἶναι νά μᾶς πείθει ὅτι δέν ὑπάρχει».
Βέβαια, ὅποιος ἀναζητᾶ τό σατανᾶ στίς ἀνθρωπομορφικές ἤ μᾶλλον τερατόμορφες παραστάσεις προηγουμένων ἐποχῶν, δέν θά τόν βρεῖ πουθενά καί θά πλανᾶται μέ τήν ἐντύπωση πώς δέν ὑπάρχει, ἐνῶ στήν πραγματικότητα τό κακό ἔχει τόσες φθοροποιές καί ὀλέθριες ἐκδηλώσεις μέσα στή ζωή, πού ἀποτελεῖ μόνιμη παγίδα καί μάλιστα γιά τόν πιό ἀνύποπτο καί ἀπροειδοποίητο ἄνθρωπο»
Ὁ φόβος μπροστά στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ δέν ὁδηγεῖ τούς κατοίκους τῆς χώρας τῶν γεργεσηνῶν στήν ἀναγνώριση τῆς μεσσιανικῆς ἐξουσίας του καί στή δοξολογία τοῦ Θεοῦ ἀλλά στήν ἀρνητική τοποθέτηση ἀπέναντί του. Μή μπορώντας νά ἐκτιμήσουν τήν προσφορά Του καί τήν ἐπιτελεσθεῖσα θεραπεία τῶν δαιμονιζομένων καί φοβούμενοι μήπως ὑποστοῦν καί ἄλλες ὑλικές ζημίες, ὅπως ἡ καταστροφή τῆς ἀγέλης τῆς χοίρων, ζητοῦν ἀπό τόν Κύριο νά ἀπομακρυνθεῖ.
Τό ὑλικό συμφέρον τυφλώνει πολλές φορές τόν ἄνθρωπο καί δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά δεῖ καθαρότερα τό πνευματικό του συμφέρον, τόν κάνει νά προτιμᾶ τήν ὑποδούλωση στή δαιμονική δύναμη παρά τήν ἐλευθερία πού προσφέρει ὁ Θεός.
Τό μήνυμα τῆς περικοπῆς εἶναι ἕνα μήνυμα ἐλευθερίας ἀπό τή δαιμονική κυριαρχία. Ἐάν τό οἰκονομικό συμφέρον, ἡ κοινωνική συμβατικότητα ἤ ἄλλοι παράγοντες ἐμποδίζουν τόν ἄνθρωπο νά δεχθεῖ τήν θεία δωρεά, τότε παραμένει αἰχμάλωτος τῶν φθοροποιῶν δυνάμεων, ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτές εἶναι ἀνύπαρκτες, ἀφοῦ δέν βρίσκει τίς μορφές τους ὅπως τίς συνέλαβαν ἄλλες προηγούμενες ἐποχές, ἐνῶ στήν πραγματικότητα αὐτές τόν καταδυναστεύουν.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
