Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἕνας σωματικὰ ἀσθενὴς ἄνθρωπος ζητᾶ νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν ἀρρώστια καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ προσφέρει ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες. Ὁ Χριστός δέν πολέμησε μόνο τήν ἀρρώστεια τῆς ψυχῆς, ἀντιμετώπισε καί τήν ἀρρώστεια τοῦ σώματος. «Καί περιῆγεν ὅλην τήν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς…θεραπεύων πᾶσαν νόσον».
Στο διάστημα τῶν αἰώνων ἀναπτύχθηκε ἡ ἰατρική ἐπιστήμη. Ἀτελής τά χρόνια ἐκεῖνα, ἰδιαιτέρως ἀνεπτυγμένη καί ἐξελιγμένη στίς μέρες μας, ἱκανή νά ἀντιμετωπίσει μέ τίς γνώσεις καί τά σύγχρονα τεχνικά μέσα πολλές ἀπό τίς πιό δύσκολες καταστάσεις. Στή διάθεσή της τά τεράστια νοσοκομεῖα καί ἐξειδικευμένοι ἰατροί.
Μερικές βασικές διαπιστώσεις, παρμένες ἀπό τόν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ κι ἀπό τήν καθημερινή πραγματικότητα, θά μᾶς βοηθήσουν. Στήν πρώτη διαπίστωση μᾶς ὁδηγεῖ ἡ Παλαιά Διαθήκη. Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, μᾶς λέει, ὅπως ὅλες οἱ ἐπιστῆμες εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στό ἀνθρώπινο γένος. Ὁ Δημιουργός, μέ τήν πανσοφία καί τήν ἀπέραντη δύναμη, ἔδωσε στούς ἀνθρώπους τήν ἐπιστήμη, γιά νά χαίρονται τά θαυμαστά Του ἔργα καί νά Τόν δοξάζουν. Καί: «Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα…ἐν αὐτοῖς ἐθεράπευσε καί ἦρε τόν πόνον» τοῦ ἀνθρώπου. Κι ἀκόμα ὅταν ἀσκεῖται ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, Αὐτός ἀόρατα καθοδηγεῖ τήν πορεία τῆς θεραπευτικῆς ἀγωγῆς, διότι δέν ὑπάρχει ἀπολύτως τίποτε, πού νά γίνεται χωρίς τό θέλημά Του.
Ἤ δεύτερη διαπίστωση εἶναι πῶς οἱ δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς ἔχουν τά ὅριά τους. Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού οἱ γιατροί ὑψώνουν τά χέρια καί λένε: «Τώρα ὁ Θεός».
Καί εἶναι ἀπαραίτητο νά προσθέσουμε τήν τρίτη διαπίστωση. Πιό πάνω ἄπ’ τήν ἀνθρώπινη ἐπιστήμη στέκεται ὅ παντοδύναμος Θεός. Αὐτός, χωρίς νυστέρια καί φάρμακα, μπορεῖ νά «ἐγείρη ἄνθρωπον ἐκ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ».
Ἐθεράπευε ὁ Χριστός «πάσαν νόσον», διηγεῖται ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής. Καί «ὅσοι ἤπτοντο αὐτοῦ, ἔσωζοντο». Μέ μιά ὅμως προϋπόθεση, τήν πίστη. “Ἔπρεπε οἱ ἄρρωστοι, πού θά πήγαιναν σ’ Αὐτόν, νά ἔχουν θερμή καί ἀκλόνητη πίστη. Πίστη στήν ἀγάπη Του, στήν παντοδυναμία Του, στή θεία Του ἀποστολή.
Αὐτή τήν πίστη ἐκφράζει, ἀλλά καί δυναμώνει, ἡ καταφυγή στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ προσέλευση στή θεία Κοινωνία, ἰδιαίτερα δέ στίς περιπτώσεις ἀσθενείας, στό μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου. Ἀδελφοί, ἀσθενεῖς καί πονεμένοι, δέν θά ἐγκαταλείψουμε τόν γιατρό γιατί «αὐτόν ἔκτισε Κύριος», ἀλλά πάνω ἀπό αὐτόν θά βάλουμε τόν παντοδύναμο Θεό.
