Δύο γεγονότα μᾶς ἀφηγεῖται τό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων: τήν ἄλειψη τοῦ Χριστοῦ μέ πολύτιμο μύρο ἀπό τήν Μαρία τήν ἀδελφή του Λαζάρου καί τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Μεσσία στά Ἱεροσόλυμα, πού ἔγινε ἔξι μέρες πρίν ἀπό τό ἑβραϊκό Πάσχα.
Στό ἐπεισόδιο τῆς ἀλείψεως μέ μύρο βλέπει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἕνα προανάκρουσμα τοῦ πάθους καί τοῦ ἐνταφιασμοῦ Του. «Ἅφες αὐτήν», λέγει πρός τόν Ἰούδα πού δυσανασχετεῖ γιά τήν σπατάλη καί πού ἐνδιαφέρεται δῆθεν γιά τούς πτωχούς, «εἰς τήν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου ἐποίησεν αὐτό». «Τούς πτωχούς γάρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμέ δέ οὐ πάντοτε ἔχετε».
Βέβαια τά λόγια αὐτά δέν στρέφονται κατά τῆς ἀγαθοεργίας καί τῆς φιλοπτωχίας, ἀλλ’ ὑπάρχουν στιγμές σημαντικές πού ἡ ἀγαθοποιός δράση πρέπει νά δώσει τή θέση της σέ μία προσωπική λατρευτική ἐνατένιση τοῦ Κυρίου, σέ μία ἐκδήλωση εὐγνωμοσύνης πρός τόν σταυρωμένο καί ἀναστημένο Χριστό.
Μέσα στήν πλούσια ἀγαθοεργό δράση κινδυνεύει κανείς νά ξεχάσει τό δοτήρα τῶν ἀγαθῶν, τήν πηγή παντός ἀγαθοῦ.
Μετά τό ἐπεισόδιο αὐτό πού ἔγινε στό σπίτι τοῦ ἀναστημένου Λαζάρου, ὁ λαός γεμάτος ἐνθουσιασμό ὑποδέχεται τόν Χριστό πού εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα. Ἡ κραυγή «ὡσαννά» — πού σημαίνει «σῶσε μᾶς» — «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» δείχνει ὅτι ὁ λαός βλέπει τόν Χριστό σάν τόν ἐλευθερωτή βασιλιά πού θά δώσει τή λύση στά πολλά προβλήματά του.Καί εἶναι πραγματικά βασιλιάς ὁ Χριστός, ἡ δόξα Του ὅμως συνίσταται στόν σταυρό, ἡ δύναμή Του στήν ἀγάπη καί τήν συγχωρητικότητα, κι ἡ ἐπικράτειά Του βρίσκεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ βασιλεία πού διακηρύσσει «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ὁ κόσμος αὐτός θέλει τήν σιγουριά καί τήν δύναμη, θέλει νά ἐξασφαλισθεῖ μέ τήν ἐξουσία, κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά σταθεῖ γερά στά πόδια του. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει σχέση μέ τά ἐξωτερικά κοσμικά σχήματα, μέ τήν ὀργάνωση, μέ τήν δύναμη, εἶναι βασιλεία ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης.
Ἡ εὐαγγελική αὐτή περικοπή, πού ἀποτελεῖ ἕνα προανάκρουσμα τῆς ἱστορίας τοῦ πάθους ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μᾶς καλεῖ νά λάβουμε θέση μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας ἔναντί Του ζωηφόρου σταυροῦ. Ἀπό τό ἄν τοποθετηθεῖ κανείς ὅπως ὁ Ἰούδας ἤ ὅπως ἡ Μαρία, ὅπως οἱ φαρισαῖοι ἤ ὅπως οἱ μαθητές, θά ἐξαρτηθεῖ ὁ θάνατος ἤ ἡ ζωή του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
