Ὁμολογία ἢ ἀρνηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ δύο δυνατότητες ποὺ ἔχει ἕνας μαθητής Του. Οἱ συνέπειες δὲ αὐτῆς ἢ ἐκείνης τῆς συμπεριφορᾶς προεκτείνονται στὴν αἰωνιότητα καὶ τὴν προδιαγράφουν. Ὁ Χριστὸς θὰ ἀναγνωρίσει τελικὰ γιὰ δικούς Του «ἐνώπιον τοῦ Πατρὸς τοῦ ἐν οὐρανοῖς» μόνον ὅσους εἶχαν τὸ θάρρος νὰ Τὸν ὁμολογήσουν «ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων».
Ὅταν διστάζουμε νὰ τὸν ὁμολογήσουμε, κατ’ οὐσίαν Τὸν ἀρνούμεθα. Τὸν ἀρνούμεθα μὲ τὴ σιωπή μας. Ὅταν ἀποφεύγουμε νὰ πάρουμε θέση, ὅταν φοβόμαστε πὼς κινδυνεύει ἡ ἀσφάλεια, ἡ θέση μας ἢ ἀκόμη ἡ ἠσυχία μας. Κυρίως ὅμως συμβαίνει νὰ ἀρνούμεθα τὸν Χριστὸ μέ τὶς πράξεις μας, μὲ τὴ ζωή μας Τὸν ἀρνούμεθα, Αὐτὸν ποὺ συγχώρησε τοὺς σταυρωτές Του, ὅταν δὲ θέλουμε νὰ συγχωρήσουμε τὶς προσβολὲς καὶ τὶς ἀδικίες τῶν ἄλλων, ὅταν κρατᾶμε μέσα μας πικρία κατὰ τῶν ἀνθρώπων. Τὸν ἀρνούμεθα, ὅταν στὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας ἀμφισβητοῦμε τὴν ἀξία τῶν λόγων Του καὶ κρίνουμε καὶ ἐνεργοῦμε μὲ βάση τὶς δικές μας ἐγωιστικὲς σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες. Ὅποιος ἀρνεῖται, ἄμεσα ἤ ἔμμεσα, τόν Χριστό, σημαίνει ὅτι ἀγαπάει κάτι ἄλλο πάρα πάνω, «ὑπέρ» Αὐτόν. Ὅτι δηλαδή δέν Τοῦ δίνει τήν πρώτη θέση, ὅπως Τοῦ ἀνήκει, ὅτι δέν ἀναγνωρίζει πώς Ἐκεῖνος εἶναι τό Α καί τό Ω τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριος εἶπε: «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος καί ὁ φιλῶν υἱόν ἢ θυγατέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἒστι μου ἄξιος». Στό πρῶτο ἄκουσμα αὐτός ὁ λόγος ἀντηχεῖ σκληρός. Ἐδῶ ὅμως δέν πρόκειται γιά περιφρόνηση τῶν γονέων ἤ τῶν παιδιῶν. Τό κέντρο τῆς σκέψεως βρίσκεται στό «ὑπέρ».
Οἱ Ἅγιοι Πάντες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ὃσιοι, πού σήμερα ἰδιαίτερα τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, μέ αὐτό τό ἰδανικό καί τό ἦθος ἔζησαν. Δέν ἔκαναν ὅλοι θαύματα, ὅλοι ὅμως ἀγάπησαν τόν Χριστό πάνω ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο. Τόν ὁμολόγησαν γενναία, μέ τό κήρυγμα, μέ τό παράδειγμα, μέ τή ζωή τους. Ὅλοι δέν τελείωσαν τή ζωή τους μαρτυρικά. Μαρτύρησαν ὅμως μέ θάρρος τίς χριστιανικές ἀρχές καί μέ αὐταπάρνηση σήκωσαν τόν καθημερινό τους σταυρό καί συσταυρώθηκαν μέ τόν Χριστό. Ὅλοι δέν ἔγιναν γνωστοί. Πολλοί παρέμειναν ἐντελῶς ἀφανεῖς καί σ’ αὐτούς ἰδιαίτερα ἀναφέρεται ἡ σημερινή γιορτή τῶν Ἁγίων Πάντων. Μέ τον σιωπηλό ὅμως ἡρωικό τους φρόνημα, πλούτισαν καί φώτισαν τήν ἀνθρωπότητα. Καί παρέμειναν στή συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ σύμβολα, πρότυπα γιά μία ὑπομονετική, σεμνή, ἡρωική πορεία στά βήματα τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής
