Στὴ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ περιγράφεται σὰν ἕνα μεγάλο συμπόσιο στὸ ὁποῖο καλοῦνται νὰ λάβουν μέρος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐν τούτοις οἱ καλεσμένοι δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πρόσκληση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες, παρμένες ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωή. Τὸ χωράφι, τὰ πέντε ζεύγη βοδιῶν, ὁ γάμος, εἶναι τρεῖς ἀπὸ τὶς πολλὲς πιθανὲς περιπτώσεις καί δικαιολογίες προερχόμενες ἀπό τήν ἄψυχη φύση, ἀπό τό ζωϊκό βασίλειο καί τήν ἀνθρώπινη ζωή, ποὺ μποροῦν νὰ κρατήσουν τὸν ἄνθρωπο μακρυὰ ἀπὸ τὸ θεῖο προσκλητήριο, ἀπό τήν συμμετοχή του στό μεγάλο συμπόσιο. Αὐτά πού ἔδωσε ὁ Θεός σάν δῶρα στόν ἄνθρωπο ἐμποδίζουν τήν ἀνταπόκρισή του στό θεῖο προσκλητήριο.
Αὐτὸ συμβαίνει ὅταν δὲν γίνεται σωστὴ ἱεράρχηση στὰ ἀγαθὰ ἢ στὶς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς. Ὅλα τὰ πράγματα ἔχουν τὴ θέση τους καὶ ὅλα τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς μὲ σκοπὸ ὄχι νὰ τὰ ὑποτιμοῦμε, νὰ τὰ φθείρουμε, νὰ τὰ ἐκμηδενίζουμε, οὔτε ὅμως καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἀπολύτους κυριάρχους, μὲ τρόπο ὥστε νὰ γίνουμε δοῦλοι σ’ αὐτὰ, ἄλλα τὰ πάντα δόθηκαν γιὰ νὰ βρίσκουν τὴ σωστή τους τοποθέτηση, ἱεραρχημένα σὲ σχέση πρὸς τὸν Θεό.
Τό χωράφι, τά ζεύγη βοδιῶν, ὁ γάμος εἶναι τρεῖς ἀπό τίς πολλές πιθανές περιπτώσεις πού μποροῦν νά κρατήσουν τόν ἄνθρωπο μακρυά ἀπό τό θεῖο προσκλητήριο. Θὰ μποροῦσε νὰ προσθέσει κανεὶς καὶ ἄλλες παρόμοιες ἀσχολίες παρμένες ἀπό τήν καθημερινότητα: τὸ ἐργοστάσιο, τὰ μηχανήματα, τὸ αὐτοκίνητο, τὶς ἐπαγγελματικὲς ἀσχολίες. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι αὐτάρκης καὶ παντοδύναμος, κι ἔτσι ἀρνεῖται τὴ συμμετοχή του στὸ τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀρνεῖται εἴτε μὲ τὴν ἀδιαφορία του, εἴτε μὲ τὴν ἐπιθετικὴ στάση του, εἴτε μὲ τὴν εἰρωνική του διάθεση.
Το τραπέζι τῆς θείας ἀγάπης εἶναι ἕτοιμο, ὁ Θεός στέλνει τούς δούλους του, τούς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου νά καλέσουν τούς ἀνθρώπους γιά νά προσέλθουν καί νά γευθοῦν τά ἀγαθά τά ἄφθαρτα, νά κοινωνήσουν τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἄρνηση τῶν καλεσμένων ὅμως δέν σημαίνει καί τήν ματαίωση τοῦ μεγάλου δείπνου. Τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται μέσα στόν κόσμο, μέσα στήν ἱστορία, παρά τίς ἀρνήσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὅσοι ἀρνοῦνται δέν ματαιώνουν τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀπλῶς ἀποκλείουν τόν ἑαυτό τους ἀπό τήν χαρά τῆς σωτηρίας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
