Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, τοῦ ὁποίου τήν ἀποτομή τῆς τιμίας κεφαλῆς του ἡ Ἐκκλησία μας κάνει μνεία, εἶναι ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πού ἦλθε ν΄ ἀναγγείλει, νά προαναγγείλει τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ μάρτυρας, ἦλθε στόν κόσμο, γιά νά δώσει τήν μαρτυρία Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἀξία γιά τούς ἑξής λόγους.
Τό στόμα του εἶναι στόμα ἀληθείας. Δέν γνώριζε ὁ Ἰωάννης τί σημαίνει σκοπιμότητα καί ἀπόκρυψη ἤ συσκίαση τῆς ἀληθείας. Ἤθελε νά εἶναι ἀληθινός. Τό στόμα του ἦταν στόμα ἀλήθειας καί ὅταν ἀπευθύνονταν στούς τελῶνες καί ὅταν ἀπευθύνονταν στόν λαό καί ὅταν ἀπευθύνονταν στούς Φαρισαίους. Καυστικός ὁ λόγος του: «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπό τῆς μελλούσης ὀργῆς;»
Στόμα ἀληθείας καί ὅταν ἀπευθύνονταν στούς ἄρχοντες, στόν μοιχό Βασιλέα Ἡρώδη. Κατά πρόσωπο ὁ ἔλεγχός του: «Οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τήν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου.»
Ὁ Ἰωάννης εἶναι ἡ φωνή τοῦ Λόγου. Στόν Ἰορδάνη, ὅπου διάγει, τόν Χριστό σκέφτεται, τόν Χριστό προβάλλει καί γιά νά γνωρίσουμε, νά κατανοήσουμε καλύτερα τόν Χριστό, τόν παρουσιάζει μέ δύο εἰκόνες. Μία εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀξίνας: «Ἤδη καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν κεῖται».
Ὁ Χριστός ἦλθε νά ξεριζώσει καί νά φυτεύσει. Σέ τόπο ἀγκαθιῶν δέν φυτεύει κανείς λουλούδια, προτοῦ νά ξερριζώσει τ’ ἀγκάθια. Θά ξερριζωθοῦν πρῶτα ἀπό τό χωράφι τῆς ψυχῆς μας τ’ ἀγκάθια τῶν παθῶν κι ὕστερα θά βλαστήσουν τά ἄνθη τῶν ἀρετῶν. Μέ τήν εἰκόνα τῆς ἀξίνας ὁ Ἰωάννης θέλει νά παραστήσει τόν ἐπαναστατικό χαρακτήρα, πού ἔχει ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Πόσα σάπια δένδρα ξερρίζωσε ἡ ἀξίνα τοῦ Εὐαγγελίου! Πόσες δεισιδαιμονίες καί προλήψεις. Καί ἐξακολουθεῖ νά ξεριζώνει ψεύτικες παραδόσεις, ἐντάλματα ἀνθρώπων, πού ριζώνουν ἀκόμη καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀξίνα, ἡ παντοδύναμη χάρις, τοῦ Χριστοῦ, ξεριζώνει καί τά δικά μας πάθη, πού κάποτε φαίνονται βαθειά ριζωμένα στή ζωή μας.
Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ εἰκόνα μέ τό φτυάρι. Ὁ Χριστός θά πάρει κάποια ἡμέρα τό φτυάρι καί θά διαχώρισει τό ἄχυρο ἀπό τό σιτάρι, τούς δικαίους ἀπό τούς ἄδικους, τούς πιστούς ἀπό τούς ἀπίστους, τούς μετανοούντας ἀπό τούς ἀμετανόητους, τούς εὐσεβεῖς ἀπό τούς ἀσεβεῖς. Τό ἄχυρο θά πεταχθεῖ στή φωτιά τῆς κολάσεως. Τό σιτάρι θά συναχθεῖ στήν ἀποθήκη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Οἱ πιστοί θά συναχθοῦν στή βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. «Τό πτύον ἐν τῇ χειρί αὐτοῦ καί διακαθαριεῖ τήν ἅλωνα αὐτοῦ, καί συνάξει τόν σίτον αὐτοῦ εἰς τήν ἀποθήκην, τό δέ ἄχυρον κατακαύσει πυρί ἀσβέστῳ».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
