Ἰδιαίτερη ἐντύπωση κάνει τό ὅτι ὁ Χριστὸς στήν σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή θεραπεύοντας τὸν παραλυτικὸ δὲν ἀναφέρεται στὴν πίστη τοῦ ἀρρώστου, ποὺ τελικὰ γίνεται καλά, ἀλλὰ στὴν πίστη ἐκείνων ποὺ τὸν μεταφέρουν.
Στό θαῦμα πού περιγράφεται στό σημερινό Εὐαγγέλιο εἶναι παροῦσα μιά πίστη συλλογική, πού προϋποθέτει συνεργασία, κοινό προγραμματισμό, κοινή ἐνέργεια. Ὅλα αὐτά συνυφαίνονται μέ ἀληθινό ἐνδιαφέρον γιά τόν ἄρρωστο, συνδέονται μέ τόλμη καί ἐφευρετικότητα.
Ὅταν ἡ ἀδιαφορία τοῦ κόσμου τοὺς φράζει σὰν τεῖχος τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ, στὸ ὁποῖο βρίσκεται ὁ Χριστός, αὐτοὶ καταφέρνουν νὰ ἀνοίξουν πέρασμα ἀπὸ τὸ πιὸ ἀπίθανο μέρος. Ἀνεβαίνουν στὴ στέγη, δημιουργοῦν ἕνα μεγάλο ἄνοιγμα στὴν ὀροφὴ καὶ κατεβάζουν τὸν παραλυτικὸ καταμεσὶς στὸ πλῆθος, μπροστὰ στὸν διδάσκαλο. Μιά τέτοια περιπέτεια προϋπέθετε, ἀπό ὅλη τήν ὁμάδα, βεβαιότητα ὅτι ἄξιζε τόν κόπο νά πλησιάσουν τόν Χριστό.
Ὅταν μὲ κίνητρο τὴν ἀγάπη, ἡ προσωπικὴ πίστη τοῦ ἑνὸς, συνταιριάζει μὲ ἐκείνη τῶν ἄλλων, ἡ ἔντασή της πολλαπλασιάζεται. Οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ δὲν ἔμειναν μονάδες, συγκεντρώθηκαν γύρω Του καὶ ἀποτέλεσαν ἕναν ἱερὸ σύλλογο.
Στὴ συνέχεια, μὲ τὴν παρουσία τοῦ Παρακλήτου συνέστησαν τὴν Ἐκκλησία. Στὴ μεγάλη αὐτὴ ὀργανικὴ ἑνότητα ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ κάθε πιστοῦ ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν παρουσία τῶν ἄλλων. Ἡ «ἀτομικὴ» ἱκεσία καὶ ἡ πίστη ἑνώνονται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν πίστη ὅλων τῶν Ἁγίων, τῶν ζώντων σ’ αὐτὴν, στὴ γῆ καὶ στὴν αἰωνιότητα.
Ἡ ἀνταπόκριση τοῦ Χριστοῦ στὴ συλλογικὴ πίστη τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι ἄμεση, θεραπεύει τόν ἀσθενῆ, ἀλλὰ τὰ λόγια Του δημιουργοῦν ἔκπληξη. Ἀπευθυνόμενος στὸν παραλυτικὸ τοῦ λέγει: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ὁ λόγος Του εἰσδύει στὴν καρδιὰ τοῦ προβλήματος.
Ὑπάρχει ἡ συνάφεια ἀσθενείας καὶ ἁμαρτίας, καὶ συνεπῶς ἡ σχέση συγχωρήσεως καὶ θεραπείας ἦταν ἄμεση. Ἡ λέξη, «τέκνον», ἐπανορθώνει τὴ διαταραγμένη σχέση τοῦ παραλυτικοῦ μὲ τὸ Θεάνθρωπο καὶ ἀποτελεῖ τὸν πρόλογο τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ὁριστικῆς θεραπείας.
Οἱ θεραπεῖες αὐτὲς ἀποτελοῦν «σημεῖα» καὶ προμηνύματα τῆς γενικότερης ὑπέρβασης τῆς ἀνθρώπινης ὀδύνης καὶ ἀντιφεγγίζουν τὴν τελικὴ καὶ παγκόσμια νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν κάθε λογῆς ἀρρώστια, τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς βασιλείας τῆς ἀγάπης.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής
