Η Γενική Συνέλευση του Τμήματος Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του ΔΠΘ συζήτησε τις βασικές αρχές του Σχεδίου Νόμου «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις» και διαπίστωσε πως υπάρχουν σημεία με τα οποία διαφωνεί καθώς το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υπονομεύει την αξία του ακαδημαϊκού έργου των περιφερειακών Τμημάτων των Πανεπιστημίων και απειλεί την ύπαρξη τους, ενώ και η έννοια του αυτοδιοίκητου τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Με τη θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής το υπουργείο πρακτικά θα μειώσει τον αριθμό των εισακτέων χωρίς να αξιολογείται το επίπεδο των υποψηφίων αφού οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένα ανταγωνιστικό σύστημα κατάταξης και όχι αξιολόγησης γνώσης. Οι υποψήφιοι/ες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τις υπάρχουσες θέσεις.
Η θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής θα έχει ως αποτέλεσμα:
α) Τη μεγέθυνση της δεξαμενής των αποφοίτων λυκείων που θα απευθυνθούν για σπουδές στα ιδιωτικά κολέγια, που παρέχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους τους χωρίς όμως να ισχύουν τα ίδια κριτήρια εισαγωγής, ούτε τα ίδια κριτήρια πιστοποίησης ΠΠΣ.
β) Να μαραζώσουν και να απειληθούν με κλείσιμο πολλά Τμήματα σε περιφερειακά ιδρύματα της χώρας τα οποία δεν επιλέγονται από τους υποψηφίους καθαρά για γεωγραφικούς λόγους αν και πληρούν όλα τα ακαδημαϊκά κριτήρια. Το σύστημα εισαγωγής που προτείνεται είναι πολύ άδικο για τα περιφερειακά ιδρύματα, τα οποία έχουν καταφέρει να αποκτήσουν διεθνή αναγνωρισημότητα μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, ενώ έχουν ένα ουσιαστικό κοινωνικό, αναπτυξιακό και πολιτισμικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες.
Το Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του ΔΠΘ διαθέτει προσωπικό υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου με διεθνή αναγνώριση, έχει σημαντικό ρόλο στην έρευνα και είναι το μοναδικό Τμήμα Δασολογίας που παρέχει στους αποφοίτους του integrated master. Βρίσκεται όμως στην ακριτική Ορεστιάδα με αποτέλεσμα να έχει πολύ χαμηλή βάση εισαγωγής.
Για να αναβαθμιστεί η ποιότητα σπουδών σε όλα τα Ελληνικά Πανεπιστήμια χωρίς γεωγραφικούς αποκλεισμούς, θα μπορούσε να καθοριστεί ο αριθμός των εισακτέων από το κάθε Τμήμα σύμφωνα με τις δυνατότητές του να εκπαιδεύσει συγκεκριμένο αριθμό φοιτητών/τριών ακολουθώντας ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια (π.χ. αναλογία φοιτητών ανά μέλος ΔΕΠ). Παράλληλα, θα μπορούσαν να δοθούν κίνητρα αυξημένης φοιτητικής μέριμνας για τα περιφερειακά ιδρύματα, ώστε οι οικονομικά ασθενέστεροι υποψήφιοι να τα επιλέγουν ευκολότερα.
