Η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να νομοθετήσει και να ορίζει την αναγραφή χώρας προέλευσης
Τα εντός εποχής και… περιοχής ψάρια αποτελούν εγγύηση για τους καταναλωτές που ζητούν ελληνικό ψάρι, σε διαφορετική περίπτωση ο έμπορος μπορεί να κάνει «βαφτίσια».
Η σήμανση σε προσυσκευασμένο προϊόν περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη χώρα προέλευσης, «γιατί η παράλειψή της θα μπορούσε να παραπλανήσει τον καταναλωτή», σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ για τη σήμανση καταναλωτικών προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας.
Ο καταναλωτής μπορεί και οφείλει να ενημερώνεται για την ιχνηλασιμότητα, δηλώνει ο πρόεδρος του Αγροτικού Αλιευτικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης, Δημήτρης Σαρίκας.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θεωρεί υποχρεωτική την αναγραφή χώρας προέλευσης για τις χώρες-μέλη και καλύπτεται από τον συγκεκριμένο κωδικό Fao. Από τη στιγμή που αναγράφεται ‘‘Μεσογείου’’, η οποία είναι χωρισμένη σε τρεις ζώνες, συν μία η Μαύρη Θάλασσα, καλύπτεται. Η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να νομοθετήσει και να ορίζει την αναγραφή χώρας προέλευσης».
Η ιδιαιτερότητα είναι ότι οι Έλληνες και Τούρκοι αλιείς «μοιράζονται» το Αιγαίο όχι με τον καλύτερο τρόπο, το οποίο έχει κωδικό Fao 37.3.1. και αναγράφεται στην ταμπέλα του ψαράδικου και του μάρκετ.
Τι θα… Fao
«Σύντομα, τα τουρκικά αλιευτικά θα κατακλύσουν την αγορά με προϊόντα, στα οποία θα αναγράφεται ο κωδικός Fao 37.3.1. όπως και στα ελληνικά. Ενδέχεται κάποια από τα ψάρια των Τούρκων να είναι αλιευμένα στη Μαύρη Θάλασσα».
Την ίδια στιγμή, αναφέρει ο κ. Σαρίκας, υποχρεώνουν τα ελληνικά σκάφη άνω των 15 μέτρων, που αλιεύουν στα διεθνή ύδατα, να αναγράφουν και IMO number, με στόχο την ιχνηλασιμότητα. «Μέχρι και το τελευταίο γραμμάριο που βγάζουμε είναι καταγεγραμμένο μέσω των ηλεκτρονικών ημερολογίων που χρησιμοποιούμε. Ποιος, όμως, προστατεύει τον Έλληνα παραγωγό;».
Μάλιστα, ο ίδιος προσθέτει ότι λόγω αθρόων εισαγωγών αλιευμάτων από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Ισπανία και την Ιταλία ο καταναλωτής οφείλει να προβληματίζεται για τις ελληνοποιήσεις.
Παρατηρεί ότι οι Έλληνες συχνά δεν αναγνωρίζουν το ψάρι που τρώνε. «Εξηγώ σε πελάτες πώς να ξεχωρίζουν τα ελληνικά από τα εισαγόμενα, όπως και τα φρέσκα».
Για παράδειγμα, ο κ. Σαρίκας γράφει σε ταμπέλα «γαρίδα ιχθυοτροφείου αποψυγμένη», γιατί από κάποιους πωλείται ως φρέσκια. «Τους εξηγώ ότι είναι Ισημερινού αποψυγμένες. Επίσης, ζητούν εκτός εποχής προϊόντα. Αυτή την περίοδο, δεν υπάρχει ελληνική κουτσομούρα. Εισάγεται η ιταλική, την οποία ο καταναλωτής πληρώνει 18 ευρώ, γιατί την αγοράζω 14».
Επίσης, επισημαίνει ότι οι αλιείς δεν έχουν πραγματοποιήσει κάποια καμπάνια ευαισθητοποίησης των καταναλωτών και τονίζει ότι ακόμα μια πληγή είναι η παράνομη αλιεία από συνταξιούχους, στους οποίους ο κ. Σαρίκας φωτογραφίζει και συναδέλφους του. «Οι ψαράδες, που ασκούμε το επάγγελμα βιοποριστικά, είμαστε το 1/5 αυτών που έχουν επαγγελματική άδεια. Επί χρόνια ζητούμε την κατοχύρωση του επαγγέλματός μας και τώρα υπάρχει ένα σχέδιο νόμου που ελπίζουμε να οδηγήσει σε νόμο. Αυτήν τη στιγμή, χρησιμοποιούνται χιλιάδες παράνομα αλιευτικά εργαλεία. Πού θα βάλει τα εργαλεία ο επαγγελματίας για να δουλέψει και, επιπλέον, πού θα πουλήσει τα ψάρια;»
Μαρία Αμπατζή
