Ξέραμε ότι κάποτε θα ερχόταν η ημέρα της μετατροπής της εγκατάστασης στο Φυλάκιο Έβρου, σε hot spot. Γι αυτό και εκατό φορές κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων ήπιων εισβολών του περασμένου χρόνου, αν από τη μια προτείναμε να γίνει hot spot στο Παζάρ Κουλέ, {βλ. Εμείς και ο Ερντογάν, Γ΄ Έκδοση} δίπλα στην Αδριανούπολη, από την άλλη γράφαμε για το πως μπορεί να σταματήσει η πλάκα, με την Ελλάδα σε ρόλους υπεργολάβου που αναλαμβάνει τα κτισίματα των δομών και υποδομών, υποδοχής και πιστοποίησης προσφύγων και μεταναστών. Και που σήμερα αισίως ανέρχονται σε 32 κέντρα.
Απέναντι λοιπόν στα σχεδιαζόμενα από την Κυβέρνηση στο Φυλάκιο, λέμε: Όχι, Ευχαριστούμε. Δεν θα πάρουμε. Την ίδια όμως στιγμή, οι επιτελείς της ένστολης Ελλάδας, με ατού την περσινή επιτυχή άμυνα του Έβρου, οφείλουν να απαιτήσουν να σταματήσει αμέσως, αυτή η επικίνδυνη εξέλιξη. Όπως και να μπει ένα τέλος στη γελοιότητα της κάθε Μέρκελ που με τον παρά της και την κυρά της, μετέτρεψε την Ελλάδα από κυρά, σε ουρά.
Ακόμη και ο ανεκδιήγητος εκείνος Σόιμπλε σε κείμενό του πρότεινε να μην υπάρχουν hot spots στα Ευρωπαϊκά κράτη. Εννοώντας εμμέσως πλην σαφώς να γίνουν τέτοια κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων μόνο στην Τουρκία. Φυσικά με την εκεί άσκηση των απαραιτήτων Ευρωπαϊκών ελέγχων στο επίπεδο της FRONTEX, όσο και στο Υγειονομικό. Εκεί που στην Τουρκία, συνεχίζει να γίνεται της τρελής.
Κατά τα άλλα, οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά στους νυν, όσο επίσης και στους πρώην Έλληνες Κυβερνητικούς αξιωματούχους, που όλα αυτά τα χρόνια δεν σήκωσαν κανένα ανάστημα. Ούτε και έθεσαν σε οποιαδήποτε Σύνοδο Κορυφής το προσφυγικό, στις πραγματικές του διαστάσεις. Κάτι που εύκολα θα κατέληγε: Hot spots στην Τουρκία, και μόνο στην Τουρκία.
Αν μη τι άλλο η Τουρκία θα αναγκαζόταν να σταματήσει να θαλασσοπνίγει, όπως κάνει μέχρι τώρα, τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, και από πάνω να ζητάει και τα ρέστα, κατηγορώντας την Ελλάδα.
Με την πολιτική αυτή, έστω και τώρα, οφείλει να προσέλθει η Ελλάδα κατά την επόμενη Σύνοδο Κορυφής. Ένας λόγος παραπάνω που αυτή θα γίνει την 25η Μαρτίου του τρέχοντος επετειακού έτους. Αποτελεί άλλωστε μέρος του γενικότερου, προς συζήτηση, θέματος των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, που έχει ήδη προγραμματισθεί να συζητηθεί.
Και μάλιστα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο που εκφράζει σε κάθε ευκαιρία το θαυμασμό της προς τον Τούρκο Πρόεδρο, θα δοθεί η δυνατότητα να πάει για μαλλί και να βγει κουρεμένη, ιδίως όταν η Ελλάδα την φέρει σε αντιπαράθεση με τον Σόιμπλε, που έχει ήδη εκφράσει αντίθετη θέση για το Προσφυγικό.
Ίσως πει κανείς ότι τα ίδια λέγαμε και για την ακύρωση της πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο. Έχουμε λοιπόν με τη σειρά μας να απαντήσουμε παραφράζοντας τη γνωστή παροιμία με τον παπά: Ότι τώρα που βρήκαμε γιορτή, και μάλιστα τόσο μεγάλη, ας αναστήσουμε πέντε έξη εθνικά ζητήματα. Και μέχρι στιγμής έχουμε μόνο δύο. Μένουν άλλα τρία τέσσερα.
Άλλωστε αυτό που συνδέει τα περισσότερα, αν όχι όλα, δεν είναι άλλο από το Τουρκικό ζήτημα. Του οποίου την εξίσωση εμπεριστατωμένα η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει και να θέσει υπόψιν των εταίρων. Και μάλιστα να προτείνει και λύση.
Διαφορετικά, διακόσια χρόνια από την παλιγγενεσία, δεν θα έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Γιατί από την Τουρκοκρατία, θα έχουμε πάει σε ένα μείγμα Γερμανοκρατίας, μετά μεγάλης δόσης Τουρκικού φασισμού.
Είχαμε ακουστά για την κυρά της Ρω, όταν προτείναμε το πως η Μεγίστη, εκ του συμπλέγματος Καστελόριζου, μπορεί να γίνει η κυρά της Ανατολικής Μεσογείου. Απλά αυτό που γράφουμε σήμερα είναι το πως η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει κυρά στα του οίκου της. Και που η Κυβέρνηση δεν έχει λόγους να το αρνείται, αφού είναι για το δικό της καλό.
Αλλιώς για να δούμε κυρά, πρέπει να πάμε λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από το Φυλάκιο. Εκεί θα συναντήσουμε το άγαλμα και τον τάφο της κυράς των Μαρασίων. Έναν τόπο προσφιλή για την εναπόθεση προσφύγων και μεταναστών, από τον Υψηλό Διακινητή και Τούρκο προκαθήμενο, στηριζόμενο με νύχια και με δόντια, από την ξεφωνημένη Τουρκόφιλη Μέρκελ και όχι μόνο. Και με το πιο αποκρουστικό τρίο του πλανήτη, να έχει ήδη μειωθεί κατά ένα. Άντε και στα κεφαλάκια των υπόλοιπων δύο. Τύχη αγαθή, να μείνει ο κόσμος, χωρίς Χίτλερ.
___________
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
Εικόνα: Η κυρά των Μαρασίων {1904-2011}, Πηγή: thes,gr
Εμείς-και-ο-Ερντογάν-Γ΄-Έκδοση
