Ως Λαϊκή Συσπείρωση μπροστά και στην απεργία της 21ης/3 στηρίζουμε τον αγώνα των συμβασιούχων ΕΣΠΑ που παραμένουν για πολλά χρόνια όμηροι της αντιλαϊκής πολιτικής (κυβερνήσεων και αιρετών) που θεωρεί κανονικότητα την ελαστική εργασία.
Η συζήτηση που έχει ανοίξει για τερματισμό του ΕΣΠΑ το 2025 δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια στους συμβασιούχους αφού θα κινδυνεύσουν με κλείσιμο αυτές οι κοινωνικές δομές και με απόλυση οι εργαζόμενοι. Είναι γεγονός όμως ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του προγράμματος προέρχεται πια από κρατικούς πόρους και παρόλα αυτά οι κυβερνήσεις δεν μονιμοποιούν τους συμβασιούχους.
Αποτελεί βασική ευρωπαϊκή πολιτική αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος στους Δήμους – Περιφέρειες. Και αυτό γίνεται χωρίς την ανάλογη χρηματοδότηση και χωρίς προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Έτσι εξυπηρετείται διπλός στόχος: η εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση των δομών κοινωνικής πρόνοιας και η δημιουργία εργαζόμενων με μονιμότητα στην ομηρία και την αγωνία της ανανέωσης των συμβάσεων. Αυτή η ανασφάλεια γεννά και τις αυταπάτες ότι το πρόβλημα θα λυθεί από εκείνους που το δημιουργούν (κυβερνητικά κόμματα, αιρετούς) ενώ η ζωή δείχνει (πχ Βοήθεια στο Σπίτι) πως χρειάζεται σκληρός αγώνας για το βασικό δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό των συμβασιούχων, όπως κάναμε όλα αυτά τα χρόνια μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους συμβασιούχους, αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την ασφαλή λειτουργία παιδικών και βρεφικών σταθμών, αναβάθμιση των κτιρίων-δημιουργία νέων υποδομών (παιδικοί, ΚΔΑΠ-ΚΔΑΠ ΜΕΑ) που να καλύπτουν τις ανάγκες των δημοτών, εφαρμογή του νόμιμου δικαιώματος των 30 ωρών εργασίας για τους συμβασιούχους στους παιδικούς, εξασφάλιση της συνέχειας των συμβάσεων όταν κινδύνεψαν, πληρωμή των δεδουλευμένων κλπ.
Ήδη είναι γνωστό ότι οι παιδικοί σταθμοί και όλες οι κοινωνικές δομές δεν μπορούν
να λειτουργήσουν χωρίς τους συμβασιούχους.
Είναι αναγκαίο και δίκαιο το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά γιατί χωρίς τη δουλειά των συμβασιούχων εργαζομένων οι υπηρεσίες θα καταρρεύσουν για να ανοίξουν διάπλατα το δρόμο της ιδιωτικοποίησής τους. Την ίδια ώρα, όλες οι υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες, υπολειτουργούν και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του λαού που πληρώνει τα σπασμένα της αντεργατικής – αντιλαϊκής πολιτικής.
Αυτή η πραγματικότητα είναι η ατράνταχτη απόδειξη ότι σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να έχουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα, να υπάρχουν σύγχρονες, δωρεάν ποιοτικές υπηρεσίες για τις ανάγκες του λαού.
Είναι μονόδρομος ο αγώνας για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Αλεξανδρούπολη 19/3/25
